Fotografie

Charleroi moet je zeker bezoeken, ik heb het al vaker gedaan en ben altijd heelhuids weergekeerd. D'en auto, daartegenover, die kreeg het zwaar te verduren: putten in het wegdek, steenslag, rommel,... Een zone dertig moeten ze niet voorzien, je rijd automatisch maar aan dertig in de stad.

Een hoofdweg. Winkels die sinds de jaren 1970 niet meer vernieuwd zijn geweest, electrozaken die broodroosters verkopen van bedrijven die al lang niet meer bestaan. Die broodroosters zouden niet misstaan in een museum, niet in een winkel. Een vergrijsde reklamebord voor ACEC televisies. Mensen die op de dood wachten, sigaretten roken en een pintje op café drinken. Een zatlap die niet kan wachten slalomt over de straat, maar hij heeft pech, niemand kan hier snel rijden. De jeugd heeft dode ogen en rijd zonder helm op een brommer.

Charleroi is stilgevallen. Een deel van de stad in de jaren 1970, andere delen later. Caterpillar Gosselies, dat was in 2016. Op Google Earth zie je de werken aan de ring die al jaren bezig zijn. In al die jaren zijn de wooncontainers nog niet verplaatst geweest. Er groeien struiken midden op de ring.

Maar er is iets dat mij altijd al opgevallen heeft, hoe de mensen er ongelofelijk vriendelijk zijn. Charleroi is Limburg in Wallonië. De mensen hebben geen dikke nek zoals in Luik (of Antwerpen). Ik was aan het babbelen met een gepensioneerde staalwerker en hij bood mij spontaan een glaasje peket en een boterham aan. Mensen in Brugge kunnen soms ook vriendelijk zijn, maar het is niet hetzelfde. In Brugge zijn het boeren die proberen vriendelijk te zijn, en dat lukt aan geen kanten.

De kokesfabriek, of wat er van overblijft Nog meer dan Luik had Charleroi het probleem dat alle grondstoffen via de zee aangevoerd moesten worden. De hoogovens van Charleroi, Clabecq en Luik werden allemaal stilgelegd omdat ze niet rendabel waren. Er blijft enkel nog een electrisch oven over om schroot te verwerken tot nieuw staal.

Eerste foto uit het boek
Souriez, vous êtes photographiés

De cokesfabriek, of wat er van overblijft In tegenstelling met Luik was de staalnijverheid mooi gecentraliseerd: de cokesfabriek, de hoogoven, de staalfabriek, de koeltoren. Het was niet nodig het gloeiend hete gietijzer van de ene kant van de stad naar de andere kant te sturen.

Tour de refrtoidissement - Koeltoren

De twee meest bekende koeltorens van de stad zijn aanwezig in het boek, de koeltoren van de oude electriciteitscentrale in Monceau-sur-Sambre en die van Marchienne-au-Pont nabij Carsid. Je kan heelwat mooiere foto's van de koeltorens aantreffen op het net. De foto's in het boek zijn treurig.