Fotografie

Vogelsang was één van de drie duitse militaire kampen van de nazis (Ordensburg). De bedoeling was de duitse elite op te leiden. Na de oorlog werden de kampen overgenomen door het engels en dan belgisch leger.

Vogelsang

Van Ordensburg Vogelsang tot Vogelsang IP
De evolutie van Vogelsang: van nazi kamp waar de duitse elite opgeleid zou moeten worden naar militaire basis van de belgische strijdkrachten in Duitsland. Tegenwoordig is Vogelsang natuurgebied met een museum. De oorspronkelijke gebouwen zijn bewaard gebleven.

Wollseifen

Wollseifen was een naburig dorp dat na de duitse capitulatie overgenomen werd door het leger en gebruikt werd als oefenterrein.
Van de oorspronkelijke huizen blijft er enkel het schoolgebouw en een kerkje over. Het belgisch leger heeft nephuizen gebouwd om guerrillatechnieken te kunnen oefenen. Het is een heel vreemde ervaring...

Vogelsang IP I en II

Een bezoek van het museum, met beeldmateriaal uit de nazi periode die vergeleken wordt met de huidige toestand.
Het hoofdgebouw werd gedeeltelijk ingericht als museum over Ordensburg Vogelsang. Er is ook een gedeelte over het eifelgebergte dat nu een natuurreservaat is.

Vogelsang 2022

De toestand van Vogelsang in 2022
Een aantal gebouwen heeft een nieuwe bestemming gekregen en de werkzaamheden zijn aan de gang.

SCUTUM BELGARUM

Kamp Vogelsang:

De Belgische Strijdkrachten in Duitsland
De BSD in Vogelsang
De belgische gebouwen in Vogelsang en
Een lijst van alle gebouwen volgens plan

De eerste pagina legt uit waarom er Belgische strijdkrachten in Duitsland moesten zijn. De twee volgend epagina's geven aan hoe het kamp opnieuw ingericht werd, met de constructie van enkele nieuwe gebouwen. Op de laatste pagina een lijst van alle gebouwen met hun militair nummer (met plan).

Het is spijtig dat er nauwelijks informatie is over de aanwezigheid van de belgische strijkkrachten. Er is een gebouw ingericht over het Rode Kruis, over de vluchtelingen, maar niets over de belgische aanwezigheid in het gebied, terwijl ze daar meer dan 50 jaar hebben gezeten. Vogelsang was een stad op zich, met een eigen lagere school, een kerk, een keuken voor meer dan duizend mensen, reparatiewerkplaatsen voor het legermaterieel (kanonnen, voertuigen, apparatuur,...), een postkantoor, infirmerie, enz. Er was zelfs een cachot voorzien.

Nadat de belgische strijdkrachten de streek verlaten hebben, zijn veel buurten uitgestorven (dit geldt nog meer voor andere kampen zoals Soest). In deze buurten woonden belgische families, maar er waren ook heelwat bedrijven die afhankelijk waren van de belgische aanwezigheid.

De informatie in Vogelsang is beperkt tot een paar borden (dit is beter dan niets), maar het zou ideaal zijn geweest als één van de gebouwen ingericht zou worden met origineel materiaal van het leger, met de bedden, het meubilair, enz. Een voorbeeld van een dergelijk museum is de commandobunker onder de Kemmelberg die in gebruik was tijdens de koude oorlog.