Testen van oplaadbare batterijen

Ik vergelijk hier een reeks AA oplaadbare batterijen. De tests zijn allemaal uitgevoerd met twee setjes van 4 batterijen. De tester is de Powerex MH-C9000.

Voor de tests gebruik ik de normale standaard-procedure van de Powerex lader (refresh & analyse). Indien een accu een te lage capaciteit heeft wordt er een Break-in cyclus uitgevoerd, gevolgd door de test.

Deze tests zijn betrouwbaarder dan klassieke tests die uitgevoerd worden met nieuwe batterijen. De batterijen die ik test zijn ongeveer een jaar oud en zijn licht gebruikt geweest (gemiddeld een laad-ontlaadcyclus per maand).

Na de tests worden de accus opnieuw opgeladen en opzij gelegd om de zelfontlading te meten. De bewaartemperatuur is ongeveer 15°.

Er zijn weinig verschillen tussen de accus van een bepaald merk: hoewel ik iedere keer 4 cellen test, zijn de metingen zo gelijklopend dat het geen zin heeft individuele resultaten te melden. Indien een accu een lagere capaciteit heeft, dan merken we dat ook aan een hogere zelfontlading (einde is nabij...).

De laad- en ontlaadstroom werd ingesteld op 500mA voor iedere accu. De gemeten capaciteit is lager dan de aangegeven capaciteit, maar dit is normaal omdat de meting gebeurt bij een relatief hoge stroom. Een capaciteitsmeting volgens de normen moet uitgevoerd worden met een ontlaadstroom van 0.1C (dus in de praktijk een stroom van 200mA). Een accu presteert beter bij lagere laad- en ontlaadstromen. De Powerex doet een capaciteitsmeting volgens de IEC-norm tijdens de Break-in, maar deze tests duren te lang. Een hogere belasting komt ook beter overeen met de werkelijkheid (electronische flitser).

Er zijn weinig verliezen tussen de laad- en ontlaadstroom (de batterijen hebben dus een hoog rendement).

De slimme lader Powerex bepaalt automatisch wanneer iedere individuele accu geladen is. Indien een accu bijvoorbeeld 1800mAu kan leveren, dan heeft de lader 1900mAu nodig om de accu opnieuw op te laden, wat een zeer hoog rendement is. De verliezen situeren zich bij het vermogen (ken uw formules): indien de ontlading bij een spanning van 1.2V gebeurt heeft men meer dan 1.4V nodig om de accu opnieuw op te laden.

De zelf-ontlading is hoger direct na de lading.

Een aantal accus van 2700mAu hadden een capaciteit tussen 1000 en 2000 mAu (zelfs na meerdere refresh-cycli) en werden niet meer in de test opgenomen. Dergelijke accus zijn niet meer te vertrouwen en kunnen plots uitvallen (zeker als ze in groep gebruikt worden). Betrouwbare vergelijkingen zijn hier niet mogelijk want deze accus zijn wat ouder. En inderdaad, de niet-LSD batterijen zijn na een maand nagenoeg volledig leeg.

De oudere accus Sanyo Cadnica (NiCd technologie) behouden zeer goed hun opgegeven capaciteit.

Na één week was de beschikbare lading van de GP NiMH reeds teruggevallen tot 1650mAh, dus beduidend minder dan de capaciteit van de low self-discharge batterijen. Het blijkt ook dat deze batterijen snel verouderen: een batterij met een hoge capaciteit van 2700mAh haalde na een paar jaar slechts een capaciteit van 1200mAh (refreshen hielp niet om de capaciteit op te krikken en ook de lekstroom was aan de hoge kant want de batterij bleek nagenoeg leeg te zijn na een rusttijd van een week.

De accus met een lage zelf-ontlading (low self discharge) bewaren goed hun lading en hebben ongeveer 10% van hun lading verloren na een maand. Opgelet deze batterijen bestaan zowel in normale capaciteit (2000mAh) en "light" versie (1000mAh): laat u niet vangen!