Fotografie

Hoe kan je met een (zeer) lange sluitertijd werken als er volop zon is? Er zijn twee mogelijkheden: het gebruik van een ND filter (grijsfilter) of verschillende opeenvolgende belichtingen van eenzelfde beeld.

Er bestaan echter apps die toelaten automatisch een reeks foto's te nemen, en die dan combineren tot één enkele composiet-foto. Om een vloeiend effekt te bekomen waarbij de individuele beelden niet meer te zien zijn moet je minstens 10 foto's nemen. Er is maar één probleem: je moet je toestel echt stevig vastzetten om een aanvaardbaar resultaat te bekomen.

Je kan hetzelfde doen met een spiegelreflex. Zoals bij foto's met een klassieke lange sluitertijd (nachtfoto's) moet je een goede statief gebruiken. Gebruik een vertraagde werking (de foto wordt 2 seconden na het indruikken van de ontspander genomen), daardoor is het toestel stabieler als de foto genomen wordt.

Indien je geen aangepaste software hebt, dan kan je eenzelfde funktie bereiken met Photoshop, maar het is een lange weg. Veronderstel dat je een 20-tal foto's moet combineren.

1. Laad de eerste foto in het geheugen en sla die op onder een andere naam.
2. Laad de volgende foto, kopieer de foto naar de klembord (copy) en verwijder de foto uit de fotosoep.
3. Bij de eerste foto: maak een nieuwe laag aan in normale modus met 50% transparantie en plak er de foto uit de klembord (paste).
4. Verschuif de nieuwe laag zodat beide beelden over elkaar liggen
5. Verlaag de transparantie van de bovenste laag volgens de tabel hieronder
6. Combineer beide lagen tot één enkele laag.
7. Herhaal alle stappen behalve de eerste tot alle foto's gecombineerd zijn

De reden dat je met een verminderde transparantie moet werken, is dat het effekt van de opeenvolgende foto's hoger en hoger wordt, omdat we iedere keer een foto combineren met een afbeelding die al een combinatie is. De laatste foto's moeten evenveel invloed hebben als de eerste foto's.

Indien je met kleinere beelden werkt en je hebt voldoende werkgeheugen, dan kan je iedere foto op zijn eigen laag in de uiteindelijke foto zetten, en dan de lagen combineren tot één beeld.

Bij een gewone landschapsfoto speelt dit niet zo'n grote rol, wel bij de combinatie van verschillende foto's met verschillende optische eigenschappen. Lenzen hebben namelijk een ongewenst effekt, die in normale omstandigheden niet opvalt, namelijk focus breathing. Bij het scherpstellen verandert namelijk de beelduitsnede. Bij bepaalde lenzen is dit onvermijdelijk (prime lenzen met unit focussing), bij andere lenzen valt het effekt nauwelijks op, maar bij enkele lenzen is het effekt duidelijk merkbaar (Nikon 70-200).

Bij normale foto's mag dit effekt gerust verwaarloosd worden, maar als je een 10-tal foto's moet combineren met allemaal een andere scherpstelafstand, dan bekom je een beeld met radiale bewegingsonscherpte, het beeld is scherp in het midden en vertoont alsmaar meer bewegingsonscherpte naar de kanten (explosie-effekt). Het effekt kan mooi zijn, maar dit is hier niet de bedoeling. Het effekt kan achteraf bijgevoegd worden in Photoshop, en hier kan je het effekt ook doseren.

Bij iedere foto die je bijvoegt moet je dus controleren en eventueel de nieuwe laag verschuiven. Dan bekom je wel een scherp beeld (zie rechts). Het is een reeks opdrachten die je op iedere foto (laag) moet uitvoeren.

Het is beter van over een toestel met een intervalfunktie te kunnen beschikken. Het toestel neemt dan bijvoorbeeld een foto om de 5 seconden, en dit gedurende 2 minuten zonder dat je het toestel moet aanraken éénmaal de operatie gestart.

Maar zelfs dan, de 20 gecombineerde foto's hebben niet de look van een echte foto met lange sluitertijd. Je ziet nog teveel de individuele foto's, zie bijvoorbeeld de radar en het breken van de golven tegen de rotsen op het voorplan.