Polaroid, wel bekend voor de instant fotografie (afdrukken) had ook een cinemaformaat gelanceerd, en later ook kleurdiapositieven. Beide systemen gebruikten hetzelfde procédé voor het bekomen van de kleuren.
Het scheikundig procédé van instantfotografie wordt hier besproken. Dit procédé kan echter niet gebruikt worden voor film en dia's.
Bij het polavision systeem dat eind jaren 70 gelanceerd werd, gebruikte men het additief kleursysteem. Dit was een systeem dat gebaseerd was op zwart-wit film en dus een relatief eenvoudig systeem was (Autochrome en later Dufaycolor).
Door de kleurenfilter verliest men heelwat licht, zowel bij de belichting als bij het bekijken van het resultaat. De film is weinig gevoelig en (ISO 25 of ISO 40) en na de ontwikkeling bleef er een onvermijdelijke grijze sluier over de filmstrook. De film was te donker en niet scherp genoeg om geprojecteerd te worden op een groot scherm. De film kon enkel door retroprojectie in een vieuwer van Polaroid bekeken worden.
De film zit permanent in een cassette die ook voor de ontwikkeling gebruikt wordt. De gebruikte film heeft dezelfde afmetingen als super-8mm film en kan eventueel in een super-8 projector afgespeeld worden (of gemonteerd worden). Dit houdt echter in dat de cassette vernietigd moet worden.
Bij opname gaat de film van de spoel rechts naar de spoel links. De film wordt belicht via de kant van de kleurfilters, zodat ieder zilverkristal belicht wordt door een bepaalde kleur. De kleurenstrips zijn bijzonder fijn, er zijn 117 lijnen per mm (4500/inch). De gebruikte emulsie is monochromatisch, de kleurinformatie zit in de positie van het kristal ten opzichte van de kleurenstroken. Zou men de kleurenstrip weghalen, dan bekomt men zwart-wit film.
De cassette wordt dan in de player geplaatst. Als de band wordt teruggespoeld breekt er een lipje en wordt de ontwikkelaar over de film uitgespreid. In 20 seconden wordt de film volledig terug gespoeld. De ontwikkeling duurt ongeveer 45 seconden.
Bij het afspelen wordt het licht via de zijkant op de film geprojecteert en verlaat het licht de cassette via de voorkant. Het licht gaat in omgekeerde richting, dit is het geval bij alle gelijkaardige procédés. De film wordt geen tweede keer ontwikkeld als de band terug gespoeld wordt.
Er werden drie soorten films op de markt gebracht: type 608 voor daglicht (5600K), type 618 voor gloeilicht (3400K) en type 617 dat geladen werd met zwart-wit film (dus film zonder kleurenstrip). Dankzij de afwezigheid van een kleurstrip had deze film een gevoeligheid van 125 ISO.
Het systeem kwam eigenlijk te laat om echt door te breken. We zitten in de jaren 1977 en een paar jaren later zullen de eerste camcorders op de markt komen. Toen nog niet zo draagbaar als de filmcamera van Polaroid, maar wel handiger in het gebruik.
Door het gebruik van een kleurstrip is de beeldresolutie beperkt tot 226 lijnen, nog minder dan de VHS resolutie.
|
|
|---|
Een 5-tal jaren zal het systeem opnieuw gelanceerd worden, maar nu om diapositieven te maken, de Polachrome. Dit systeem was wel redelijk succesvol en verschillende soorten films zullen op de markt gebracht worden.
Instant fotografie
Polavision
Additief kleurprocédé
