Photo-CD

De Photo-CD werd in 1992 uitgevonden door Kodak. Het moest de brug vormen tussen de analoge wereld (film) en de digitale technieken (meer en meer mensen hadden computers).

De Photo-CD is een eigen formaat van Kodak waarbij er meerdere versies van eenzelfde afbeelding in één bestand opgeslagen worden. Vanaf een basisafbeelding van 512 × 768 pixels is het mogelijk meer gedetailleerde afbeeldingen te bekomen. Iedere opeenvolgende versie vanaf de basisversie bevat een "verschilsignaal" om de resolutie te verhogen.

Het doel van de basisversie is dat de Photo-CD gebruikt kan worden op basistoestellen die niet over voldoende geheugen of rekenkracht beschikken om de hogere resoluties te berekenen. Het betreft in het bijzonder de CD-i weergavetoestellen (die rond dezelfde periode op de markt zijn gebracht) en die Photo-CD's moeten kunnen weergeven.

Een eigenschap van de Photo-CD is dat de beelden "witter-dan-wit" kunnen zijn. Indien een pîxel van de basisversie wit is, en de volgende versie van het beeld daar nog wit bijvoegt bekomt men een pixel die witter dan wit is.

In de analoge wereld is het mogelijk een videosignaal te produceren die groter is dan 1V om de electronencanon van de beeldbuis sterker uit te sturen. Bij de overgang naar de digitale wereld wordt alles wat uitsteekt afgesneden, waardoor men lelijke effekten bekomt. Een aantal beeldomzetters zijn niet in staat om deze beelden correct om te zetten.

Dit formaat was oorspronkelijk bedoelt voor de meer professionele gebruikers, maar liet ook toe een weergave te bekomen op de meest eenvoudige toestellen van die tijd. Het was mogelijk foto's bij te voegen totdat de Photo CD vol was. Enkel de grootste ontwikkelcentrales hadden de nodige machines om de beelden te scannen en op een Photo CD te branden.

Dit formaat werd aangeprezen als archiefformaat (digitaal, dus stabieler dan afbeeldingen die op scheikundige processen gebaseerd zijn). De gebruikte CD's waren berekend om 300 jaar mee te gaan (men was verplicht Photo CD's van Kodak te gebruiken). Heelwat musea zijn rond die tijd begonnen met het digitaliseren van hun fotocollectie.

In 1999 voegt Kodak er een amateur formaat aan toe, de picture CD. De resolutie van dit formaat is beperkt tot 1024 × 1536 (1.5 megapixel), wat in die tijd voldoende was. We zaten toen aan de periode van Windows 98 met schermresoluties van 800 × 600 (true color) en 1024 × 768 (high color). Vanwege de lage resolutie is dit formaat niet bedoeld voor archivering (een kleinbeeldnegatief bevat minstens 4× meer informatie dan wat er op de picture-CD opgenomen wordt).

De Picture CD is enkel berekend voor het digitaliseren van amateurformaten (135, pocket instamatic, disc en APS). Eenmaal de CD gebrand kan men er geen foto's aan toevoegen zoals bij de Photo CD.

Naast de foto's bevat de CD ook een weergaveprogramma die over basisfuncties beschikt. De foto's worden onder het JPEG formaat opgeslagen. In feite is de Picture CD een CD ROM die zeer duur verkocht wordt. De software voor weergave is nodig omdat de basisversie van Microsoft Windows 98 JPEG afbeeldingen niet kan weergeven (windows kon enkel zijn eigen BMP formaat weergeven). In die tijd werden de JPEG afbeeldingen weergegeven in Netscape of Internet Explorer!

Dit formaat had wat meer succès dan het vorige formaat, maar werd snel opzij geschoven door de komst van de digitale fototoestellen. De Nikon Coolpix 950 die eveneens in 1999 uitkwam had een hogere resolutie dan de Picture CD (1200 × 1600 pixels). Na een korte piek verdween het formaat volledig van de markt.

ACDSee biedt echter nog steeds een plug-in om de afbeeldingen in te lezen en om te zetten naar een ander formaat (TIFF wordt aangeraden). Het programma pcdtojpg kan de pcd afbeeldingen eveneens omzetten.