Highlight Priority

De Canon fototoestellen beschikken over een funktie Hightlight Priority waarbij de heldere delen van het beeld meer details vertonen.

Een tweede funktie die ook het beeld kan aanpassen is de Auto Light Optimizer. Beide funkties kunnen niet terzelfdertijd aktief zijn.

De funktie Hightlight Priority werkt enkel bij opslag in JPEG. Bij opslag in RAW wordt de sensordata opgeslagen zonder verdere bewerking.

Bij een opslag in JPEG moet men de dynamiek beperken. In de meeste gevallen vormt dit geen probleem, want de dynamiek van de sensor is meestal niet veel beter dan die van een JPEG beeld. Het is niet omdat de analoog-naar-digital omzetter (AD converter) met 14 bits kan werken, dat die 14 bits ook relevant zijn.

De dynamiek beperken gebeurt door een niet-lineaire transferfunktie te gebruiken:

In de heldere delen van een foto zit er vaak informatie naargelang het soort fotografie: textuur van de huid bij portfolio, wolken bij landschapsfotografie, kledij bij mode,... Het zou interessant zijn dat deze informatie niet verloren gaat. Bij de betere spiegelreflextoestellen zijn de individuele photodiodes die de electrische lading opvangen voldoende groot om niet te snel overstuurd te worden.

Door de omzettingscurve aan te passen kan men het dynamisch bereik uitbreiden met bijna één stop. Deze funktie is voorzien in de meest recente digitale reflextoestellen. In plaats dat er slechts 16 bitwaarden (niveaus) voorzien worden voor de helderste beeldelementen worden er 32 bitwaarden voorzien. Met deze funktie proberen de fabrikanten de werking van film na te bootsen: film heeft een grote belichtingslatitude en zal niet zo gemakkelijk overstuurd worden.

In theorie lijkt dit heel mooi, maar de highlight priority is gewoon een truc van de fabrikanten. De sensor wordt minder belicht en het beeld wordt achteraf meer versterkt (daardoor komt het dat de laagste ISO-waarde verdwenen is als de highlight priority ingeschakeld wordt). Het gevolg is vooral dat er meer ruis in het beeld zit, want de sensor heeft minder licht ontvangen. Dit is goed om oversturing te vermijden, maar daardoor zitten de donkere delen van het beeld in de ruis (de ruis zou niet zichtbaar zijn geweest met de highlight priority uitgeschakeld).

Betere fototoestellen hebben een contrast-regeling (dat zit ergens bij “picture styles” bij Canon), daarmee kan je de omzettingscurve (transfer funktie) aanpassen zonder de nadelen van een mindere belichting en verhoging van de ruis. Deze contrastregeling is enkel van toepassing bij het opslag in JPEG, niet bij het opslag in RAW. Als ik dus weet dat ik foto's moet nemen met een hoog contrast waarbij alle gradaties bewaard moeten blijven, dan verminder ik het contrast. Deze funktie is heel effektief. Zie parametreer je foto's.

ALO (Auto Lighting Optimizer)

Het enige wat er gebeurt is dat de transfertfunktie (omzetting van het sensorbeeld naar JPEG beeld) gaat aanpassen zodat te donkere beeldelementen helderder weergegeven worden. De correctie van heldere beeldelementen is minder opvallend, want overbelichte delen kunnen meestal niet aangepast worden (overbelasting van de sensor). De transfertfunktie wordt dynamisch aangepast aan iedere foto om het meeste er uit te halen zonder dat de foto te flets wordt.

Omdat de correctie enkel van toepassing is op het beeld bij de omzetting naar JPEG, kan de correctie ook achteraf gebeuren op het fototoestel zelf op op de computer, vanaf foto's die opgeslagen zijn in RAW.

In tegenstelling met de highlight priority kan deze funktie ingeschakeld blijven. De funktie kan echter wel een aantal nadelen hebben:

• Beeldelementen die bewust donkerder moeten zijn kunnen te helder weergegeven worden. Bij een bewuste onderbelichting zal het fototoestel de te donkere beeldelementen proberen te redden, met als gevolg meer details in de schaduw (details die misschien juist niet gewenst zijn), maar ook met meer zichtbare ruis. Dit is echter maar een klein nadeel, want deze delen kunnen achteraf met Photoshop opnieuw donkerder gemaakt worden (zoals oorspronkelijk bedoeld). Het omgekeerde is echter moeilijker: eenmaal de foto opgeslagen zonder ALO is het moeilijker de details op te halen in een JPEG foto (er onststaan soms compressieartefacten).

• En ander nadeel die misschien een grotere rol kan spelen is dat heldere beeldelementen soms te helder weergegeven worden (als de schaduwen wat helderder weergegeven worden, dan wordt het beeld fletser, als daarbij de heldere beeldelementen niet meegeschoven worden).

In vergelijking met het parametreren van de foto's (waarbij het contrast, de kleursaturatie voor iedere foto op eenzelfde manier aangepast wordt), wordt bij ALO iedere foto individueel bijgewerkt om de dynamiek van het JPEG formaat optimaal te gebruiken.

-