Veronderstel dat je nog een oude lens hebt dat je op je nieuwe spiegelreflex wilt gebruiken. Is dit mogelijk? Er zijn eerst technische problemen die overwonnen moeten worden, maar ook de automatismen die in het toestel ingebakken zitten kunnen waarschijnlijk niet meer gebruikt worden.
De “technische problemen” betreffen de flensafstand, de afstand tussen de flens (bevestiging van de lens aan de body) en de film of sensor. Lenzen met een korte flensafstand (zoals de lenzen met M42 mount) kunnen gebruikt worden op een body met een langere flensafstand zoals Canon. Ook historische lenzen met een T-mount kunnen op canon gebruikt worden. De adaptorring heeft de juiste dikte om beide optische systemen op elkaar af te stemmen.
Film body
Deze spiegelreflex heeft een aparte knop voor de metering naast de ontspanderknop (juist rechts van de ontspanderknop op de foto).
De lichtmeter van een oude spiegelreflex is een cadmium-sulfide fotocel die een TTL center-weighted meting uitvoert. Met een beetje ervaring zijn alle foto's goed belicht (voor het scherpstellen is meer ervaring nodig).
Oude lenzen op een nieuw body
In manuele modus:
- Stel eerst de sluitertijd in naargelang de omstandigheden: 1/125 bij regenachtig weer, 1/250 bij betrokken weer, 1/500 bij zonlicht en 1/1000 bij zeer helder weer.
- Regel dan de correcte belichting door de iris open of dicht te draaien (aktiveer de lichtmeter door de ontspanderknop half in te drukken of een andere knop te bedienen). Je voert hier een zogenaamde stop down metering. In de zoeker heb je een indicator die aangeeft of de foto over- of onderbelicht zal zijn.
In aperture priority kies je een opening, en het fototoestel selecteert de bijhorende sluitertijd. De verschillende belichtingsprogramma's zijn beschikbaar (spot-meting, center weighted, average,...) maar ik zou mij beperken tot de klassieke center weighted lichtmeting (je moet de moeilijkheden niet opstapelen, hé!)
Het is misschien ook goed om te werken in auto-ISO mode: dan kiest het fototoestel ook de ISO-waarde (proberen wat het geeft!). Omdat de body de brandpuntsafstand niet kan bepalen, kan er een verkeerde combinatie van sluitersnelheid en ISO-waarde gemaakt worden.
Combinaties
Canon EF lenzen
Een andere probleem met de EF lenzen is natuurlijk de langere flensafstand, waardoor je een adaptorring met negatieve dikte zou moeten gebruiken.
Het gebruik van oude EF lenzen (uit het filmtijdperk) is absoluut geen probleem: deze zijn 100% compatibel sinds het ontstaan van het Electro-Focus systeem in 1987. In de meeste gevallen zal je wel merken dat de oude lenzen niet meer voldoen in het digitaal tijdperk. De kitlenzen uit die tijd geven een onscherp beeld met weinig contrast en veel reflekties. Zelfs de Canon EF 35-350 ƒ/3.5-5.6L USM die een toplens was in de tijd van de film presteert matig in vergelijking met modernere ontwerpen zoals de EF 70-200 ƒ/2.8 of ƒ/4.
Andere lenzen op Canon EOS
Een ander probleem is natuurlijk de scherpstelling. Vòòr het ontstaan van autofocus systemen waren de fototoestellen uitgerust met een split prisma waarmee relatief nauwkeurig kon scherpgesteld worden. Alle moderne toestellen hebben echter een gewone zoeker en het is meestal niet mogelijk het matglas te vervangen door een stigmometer.
Als je een lens met M42 mount of met T-mount gebruikt, kies dan een gechipte adaptorring. Die verteld aan de body dat er een lens aanwezig is, waardoor de body de focus confirmation zal aangeven (bip op oplichten van de focuspunt in de zoeker). Zonder de focus confirmation is het gissen of het beeld in focus is. Dit is trouwens meer een probleem met Canon bodies met cropsensor (Canon 50D, Canon 7D, enz) dan met een canon met een full size body (grotere optische zoeker). Je kan ook de lens op een statief monteren en de live preview gebruiken (met 10× zoom in de digitale zoeker).
Instelling van de opening (diafragma of iris)
De Canon FD lens gebruikt een zuivere mechanische overbrenging.
Met zijn EF systeem werd Canon de eerste fabrikant die overgestapt is op het volledig electronisch systeem.