Canon ST-M

Nagenoeg alle merken zijn op de proppen gekomen met zogenaamde "systeemcamera's", de nieuwe benaming voor SLD oftewel Single Lens Direct. Dit zijn toestellen met verwisselbare lenzen, maar geen spiegelsysteem.

Op dit ogenblik zijn er nog niet zoveel toestellen volgens de nieuwe norm. We bespreken de EOS-M: eigenschappen en verschillen met spiegelreflexen en compact toestellen.

Canon heeft ervoor gekozen dezelfde sensorafmetingen te gebruiken als in zijn reflextoestellen met cropsensor (APS-formaat). Optisch gezien is het verschil de veel kleinere flensafstand (afstand tussen de fitting en de sensor): 44mm bij de klassieke EF en EF-S lenzen, 18mm bij EF-M.

Met het behoud van dezelfde naam (ElectroFocus) geeft Canon aan dat de lenzen tot dezelfde familie behoren, en inderdaad, je kan je oudere EF en EF-S gebruiken op de nieuwe systeemcamera's van Canon mits een adaptorring. Dit is even anders geweest bij de overgang van FD naar EF, waarbij de fotografen al hun duur glas hebben mogen weggooien, of hun toevlucht zoeken tot een moeilijk te vinden optische adaptorring.

Bij deze lenzen heeft Canon een nieuw autofocus systeem gebruikt, STM of Stepper Motor. Deze stille motor kan blijven werken tijdens het filmen en is een verbetering ten opzichte van de standaard micromotor die vroeger gebruikt werd bij de basislenzen. De voorste lenselement draait niet meer, waardoor er een polarisatiefilter gebruikt kan worden. Maar hier komen direct de negatieve elementen bovendrijven:

• De STM systeen is niet zo snel als de USM (gebruikt bij de betere EF-lenzen). Volgens de verschillende review-sites zou de traagheid komen van de lens, niet van de body, maar geen enkele reviewer heeft het nodig geacht een test te doen met een echte EF-lens met USM motor (zoals de EF 70-200 L die uiterst snel kan scherpstellen). De “U” staat trouwens voor Ultrasonic, en ultrasone golven zijn trouwens ook niet hoorbaar. Me dunkt dat de stappenmotor een goedkoper alternatief op de USM is.

• De focus-instelling is een focus-by-wire gedoe. Dit is minder erg dan het lijkt, omdat er toch geen beeld te zien is is als het toestel uitgeschakeld is. De manuele autofocus zou vlotter verlopen dan bij Olympus, met als extra voordeel een scherpstelling die kleinere stapjes maakt als men trager aan de instelwiel draait. De Olympus Four Thirds had als eerste lenzen die focus-by-wire waren, maar de Four Thirds is een reflexsysteem (waarbij het toestel in theorie beeld zou moeten geven zonder voeding).

De camera gebruikt zowel fase-detectie (zoals een reflex) als contrast-detectie (zoals een compact toestel). Het systeem is gebaseerd op de dual pixel AF technologie.

• Met de fase-detektie kan het toestel de afstand van het onderwerp inschatten en de focus direct naar de juiste positie sturen. Daarvoor heeft het toestel speciale sensoren die tussen de normale beeldelementen geplaatst zijn.
• De contrast-detectie meet de beeldscherpte zelf, en stelt de focus bij indien nodig. Dit gebeurt door het beeldsignaal te analyseren.

“Veel kracht in een compacte behuizing
Ondanks zijn uiterst geringe afmetingen beschikt de Speedlite 90EX over voldoende kracht, en met een maximaal richtgetal van 9 (m, ISO100) is deze flitser ideaal voor het verlichten van donkere taferelen en nachtscènes zoals een feest of een barbecue in de schemering. Deze flitser is ook perfect als een invulflitser voor het maken van opnamen met de zon achter je. ”

Met een richtgetal van 9 is die zelfs minder sterk dan de ingebouwde flitser van de meeste fototoestellen (richtgetal 13)! Tegenlicht fotografie is gewoon onmogelijk, om tegen de zon te kunnen flitsen heb je een richtgetal van minstens 20 nodig. Tijdens de middaguren is zelfs de Speedlite 580 niet sterk genoeg! Een lichtpuntje in de duisternis is de master-functionaliteit, dat wil zeggen dat andere Canon flitsers met slave-mogelijkheid (zoals de 270EX en de 580EX) op afstand gestuurd kunnen worden. De afstandsbediening gebeurt echter met infra-rode stralen, waardoor zender en ontvanger elkaar moeten zien. Het bereik is ook heel beperkt als er wat zon is (hoogstens een paar meter).

Twee jaar na de lancering blijkt de EOS-M het enig toestel uit de reeks: ik denk dat canon de productielijn stopgezet heeft. Maar je hebt in één keer toegang tot meer dan 100 verschillende EF en EF-S lenzen, zowel van Canon als van bijvoorbeeld Sigma.

Voor wie is het toestel bedoelt? Het toestel valt duidelijk tussen twee markten. Mensen die een Canon reflex gebruiken (en reeds een paar goede lenzen hebben) zullen niet gelukkig zijn met de trage autofocus. De winst die gemaakt wordt met een kleiner toestel zonder spiegel is verwaarloosbaar (lager gewicht en afmetingen). Een klein toestel en een relatief grote lens is ook niet zo ergonomisch als je normale mannenhanden hebt.

Is het de bedoeling een nieuwer publiek aan te trekken? Met de hoge beeldkwaliteit die geboden wordt door de grote sensor zit men in de goede richting. De concurrentie is echter moordend in dit marktsegment, en hoewel ik Canon gebruik kan ik dit toestel niet aanraden aan mensen. Eigenlijk kan ik geen enkele systeemcamera aanraden omdat er te weinig aangepaste lenzen bestaan: ieder merk gebruikt zijn eigen, niet compatibele systeem.

Verwar het EF-M systeem miet met het EF-S met STM (stepper motor):

• EF-M zijn lenzen aangepast aan de kleinere systeemcamera's van Canon,
• terwijl het EF-S systeem gebruikt wordt op de spiegelreflexcamera's.

Single Lens Direct

Spiegelreflex

De grijze lijn geeft het voornaamste lichtpad weer in ruststand.

Canon EOS-M met EF-M 18-55 ƒ3.5-5.6 IS STM

-