Single Lens Direct

De SLD toestellen zijn vergelijkbaar met de betere compact fototoestellen (de bridge toestellen). Met één verschil: ze hebben verwisselbare lenzen.

Na een aantal jaren heeft men nog altijd geen definitieve naam gevonden: EVIL (Electronic Viewfinder Interchangeable lens), SLD, mirrorless interchangeable lens camera (MILC), micro (van Micro Four Thirds). Vaak wordt verkeerdelijk de benaming "bridge" gebruikt, maar die is al gereserveerd voor toestellen zonder verwisselbare lenzen. Tegenwoordig gebruikt men vooral de benaming "systeemcamera's".

Deze SLD toestellen vullen de steeds groter wordende kloof tussen de compact fototoestellen (zo klein en eenvoudig mogelijk) en de reflex-fototoestellen. Reflex fototoestellen worden als zwaar en lomp aangezien, en mensen zijn niet meer gewoon om een zoeker te gebruiken. Door de optische zoeker en de mirrorbox te verwijderen kan men compactere toestellen maken. Men verliest wel de supersnelle scherpstelling, maar voor de meeste toepassingen is dit geen groot verlies.

Dankzij de grote sensor kan de gevoeligheid opgevoerd worden zonder dat ruis zichtbaar wordt. Samsung heeft gekozen voor lens stabilisatie, terwijl de meeste fabrikanten tegenwoordig opteren voor body stabilisatie (bij nieuwe ontwerpen), waardoor de lenzen niet gestabiliseerd moeten zijn. Het is namelijk de bedoeling dat je één body gebruikt met meerdere lenzen.

De lenzen van Samsung zijn niet compatibel met andere merken: geen Micro Four Thirds dus, maar ook geen APS-C lenzen. Dit is wel spijtig, want het uiteindelijk success van een systeem wordt voornamelijk bepaald door het aantal beschikbare lenzen. Als je voor een SLD (Single Lens Direct) gaat, dan is het om van lens te kunnen wisselen, anders heeft het geen zin om voor een SLD te kiezen.

Sony is gekend om altijd zijn eigen weg te volgen: Betamax, memory stick,… en nu het NEX systeem. In de moderne wereld waar joint ventures noodzakelijk zijn is de werkwijze “cavalier seul” van Sony waarschijnlijk geen goede zet. De joint venture van het Micro-Four Thirds is pas van de grond gekomen omdat er meerdere spelers in de groep zaten en ieder fabrikant compatibele bodies en lenzen heeft gemaakt.

Een opvallend kenmerk van deze NEX-toestellen is de kleine body in vergelijking met de relatief grote lens, wat het geheel moeilijk handelbaar maakt. Je hebt te weinig grip op de body om het fototoestel (en zijn grote lens) goed vast te kunnen houden. De 18-55 lens is vergelijkbaar met de kitlens van een spiegelreflex, en dus een relatief kleine lens op een reflex. Op een NEX is het een monstrueuze lens.

Zoals gewoonlijk bij Sony (en bij Apple) heb je een aantal klanten die hun merk tegen beter weten in zullen verdedigen op forums en in blogs. Het zijn goede toestellen, maar niet uitzonderlijk, en de meegeleverde lenzen zijn eigenlijk maar kitlenzen wat de beeldkwaliteit betreft. De Sony NEX-5 wordt hier besproken.

Als je toch voor Sony zou gaan, kies dan een A55 of A33 (Single Lens Translucent). Niet alleen kan je alle & lenzen gebruiken (en dus ook de lenzen van Minolta), maar het toestel heeft heelwat meer nuttige funkties.

Ook Canon is op de proppen gekomen met zijn eigen versie van een SLD fototoestel: het EF-M systeem.

We bespreken hier de voor- en nadelen van de SLD fototoestellen.

Bij de grote merken (Nikon, Canon en in mindere mate Olympus) kan je kiezen uit honderden objectieven: lichtsterke en goedkope primes, superzooms, goedkope lenzen en dure professionele lenzen. Bij de SLD-reeksen is dit niet het geval, omdat iedere fabrikant met een eigen niet-compatibele mount op de markt is gekomen. Enkel als je voor de Micro-Four Thirds zou kiezen heb je een redelijke keuze aan lenzen (een 10-tal in vergelijking met meer dan 500 voor het EF-systeem van Canon). De weinige lenzen die je wel hebt zijn dan nog relatief duur omdat er geen concurrentie is: iedere fabrikant heeft zijn eigen mount.

Omdat er geen mirrorbox aanwezig is kan de lens dichter tegen de sensor geplaatst worden, wat de weg opent naar zeer compacte lensdesigns: de zogenaamde "pancake" lenzen. Deze zijn echter altijd primes of hebben een beperkte zoom.

De grote sensor is ideaal om een mooie onscherpe achtergrond te bekomen: deze toestellen zijn dan ook ideaal voor klassieke portretfotografie.

Het SLD systeem zal wel succes hebben, maar het is geen systeem waarin je als bewuste fotograaf in moet investeren: er zijn teveel spelers op de markt, ieder met een niet-compatibele mount. Hoe lang zal de fabrikant zijn systeem ondersteunen? Lenzen gaan vaak meer dan 10 jaar mee. Samsung heeft geen binding met de fotografen. Zal Samsung zijn systeem nog blijven ondersteunen als na een paar jaar de hype verdwenen is?

Vaak kunnen de lenzen van de reflex-toestellen van dezelfde merkt (Sony en Olympus) niet gebruikt worden op een SLD-toestel (soms is dit wel mogelijk, maar je verliest dan bepaalde funkties zoals automatische scherpstelling).

Ales je een toestel met verwisselbare lenzen kiest, doe je dat voor de lenzen. Kies je een SLD-toestel, neem dan een Micro-Four Thirds toestel: er zijn reeds voldoende lenzen op de markt (het systeem heeft al een beetje momentum gekregen, waardoor je later misschien nog andere lenzen zal kunnen kopen). Sony en Samsung is geen goede keuze: ze kunnen hun systeem ten alle tijde laten vallen (en dan sta je daar met je dure lenzen). Het assortiment aan lenzen is noodgedwongen beperkter dan bij een open systeem waarbij third party fabrikanten zoals Sigma ook lenzen produceren.