Bij de meeste Canon spiegelreflexen kan je zowel EF-lenzen als EF-S lenzen gebruiken. Hier leggen we de verschillen tussen beide in het kort uit.
De EF-lenzen bestaan sinds 1987. Het waren de eerste lenzen die een volledig electronische sturing gebruikten (EF betekent “Electro Focus”). De EF-lenzen kunnen op alle bodies van Canon gebruikt worden. De bodies dragen de benaming EOS (Electro Optical System), vroeger was deze benaming meer in gebruik. Dit systeem was uitzonderlijk in de jaren '80 en heeft Canon opnieuw tussen de hoofdrolspelers geplaatst (De Canon F-1 MkII was wel een technisch hoogstaandje in 1981 maar moest het nog steeds stellen met de verouderde FD-mount). De FD-lenzen waren optisch uitstekend, maar waren zuiver mechanisch. Met de EF lenzen (Electro Focus) en bijhorende EOS bodies werd de mechanische overbrenging overboord gegooid en gebeurde de sturing van de lens (focus en opening) via electrische weg, wat een aanzienlijke snelheidswinst betekende.
Mocht je trouwens nog FD lenzen hebben, dan kan je die gebruiken met een converter op je EOS systeem (film of digitaal). Deze converters veroorzaken een kleine brandpuntverlenging en een verlies aan lichtsterkte, maar een echte adaptorring bestaat niet omdat FD lenzen een kortere backfocus hebben dan EF lenzen (FD: 42mm flensafstand, EF: 44mm flensafstand). Een FD lens zou eigenlijk 2mm dichter bij de sensor geplaatst moeten worden.
De "S" in EF staat voor Short back focus. Bij een body met cropsensor kan de achterste lenzengroep dichter bij de sensor geplaatst worden omdat de sensor (en dus ook de opklapbare spiegel) kleiner zijn. De EF-S lenzen maken daar dankbaar gebruik van.
Zowel de EF als de EF-S hebben eenzelfde flensafstand (afstand van de mount tot de sensor). Dit is ook nodig zodat een Canon reflex met cropsensor kan werken met EF èn met EF-S lenzen. Wat wel verschillend is, is de mechanische afstand: de achterkant van de optiek staat dichter bij de sensor bij EF-S. Bij een fototoestel met normale sensor zit de grotere spiegel in de weg: dat is de reden waarom EF-S lenzen niet op een full size body gebruikt mogen worden.
Sommige lenzen die gemaakt zijn voor de cropsensoren (de DC-reeks van Sigma) kunnen fysich op een camera met full size sensor geplaatst worden (resulterende beelden). Bij andere merken (bijvoorbeeld Nikon) kunnen de kleinere AF-S lenzen op een full size body gementeerd worden: het fototoestel gebruikt dan automatisch enkel het middelste deel van het beeld. Bij Canon is dit niet het geval: de EF-S lenzen passen mechanisch niet op de body omdat de achterkant langer is.
Om het geheel te verduidelijken bespreken we de verschillen aan de hand van drie voorbeeld-lenzen van Canon:
| |
|
|
|
Beide lenzen halen dezelfde openingshoek (omgerekende brandpuntsafstand: 16-35mm). Op vergelijkingssites scoort de EF-S lens goed in vergelijking met de de full size lens /4 (en heeft zelfs een bredere kijk). De /2.8 uitvoering is bijzonder duur met een matige beeldkwaliteit. De EF-S uitvoering profiteert duidelijk van de short back focus.
Een body met een cropsensor (we vergelijken hier even de Canon 50D met de Canon 5D MkII) heeft ongeveer evenveel pixels op een kleine oppervlakte. Het gevolg daarvan is: (met een EF lens)
EF-S is nog teveel synoniem van matige kwaliteit. De S-lenzen zijn duidelijk bedoeld als "instapmodel" voor amateur-fotografen, dit ondanks het feit dat de kwaliteit van een foto meer bepaald wordt door de lens dan door de body.
Breedhoeklenzen in EF-S uitvoering maken dankbaar gebruik van de kortere backfocus en leveren in het algemeen betere beelden.
EF-S lenzen verspillen geen licht (enkel de kleinere sensor wordt belicht): de lenzen zijn kleiner voor ongeveer identieke optische eigenschappen... Voor zover je een equivalente lens in EF-S-uitvoering kan vinden. De lenzen van topkwaliteit (L-kwaliteit) zijn enkel beschikbaar in full size uitvoering.
En voor professionele toepassingen (video) bestaan er nu ook CN-E lenzen.
-