Een paar korte teksten in verband met lenzen.
Kwaliteit van de foto's
Het is spijtig dat er nauwelijks een handleiding bij de lens aanwezig is. Lensparameters worden nooit vermeld: beeldverwelving, τ-waarde (transmissiewaarde), focus breathing, enz. Wel dat er zoveel elementen zijn, dat er hoogwaardig fluoriet-glas gebruikt wordt (krijgen de modellen daardoor automatisch wittere tanden?): allemaal commercieel prietpraat.
Kan ik mijn oude lenzen blijven gebruiken?
Het is echter wel zo dat een digitaal toestel lens nodig heeft dat een zo scherp mogelijk beeld geeft. De kwaliteit van de huidige lenzen is veel beter dan die van lenzen die 20 jaar oud zijn (op een paar lenzen na), de zooms waren toen niet bijster goed.
Een voorbeeld van “oude lenzen” zijn de lenzen met de universele M42 mount. Deze lenzen kan je op een moderne Canon spiegelreflex gebruiken.
Digitale foto's minder scherp
in vergelijking met film?
Vroeger, voor de komst van de digitale fotografie, had men voornamelijk prime lenzen (objectieven zonder zoom). Dergelijke objectievenen waren zeer lichtsterk (een ƒ/1.8 was niet ongewoon) en de beeldkwaliteit uitstekend. Scan maar een negatief of een dia uit de jaren '70 in: je zal versteld staan van de beeldscherpte!
Tegenwoordig gaat alle aandacht naar een groot zoombereik, met als gevolg dat de lenzen minder lichtsterk zijn, met bijvoorbeeld een maximale opening van ƒ/3.5, dus 4 keer minder lichtsterk. Onvermijdelijk treden er ook vervormingen op, want een superzoom is een lens vol met compromissen.
De algemene optische kwaliteit is er wel op vooruitgegaan, maar digitale sensoren stellen hogere eisen aan het objectief dan een film: de lichtstralen moeten zo loodrecht mogelijk op de sensor vallen (om kleurfranjes te vermijden in de hoeken bij breedhoek): men zegt dat het objectief telecentrisch moet zijn. Het oplossend vermogen van de lens moet zeer hoog zijn.
De beste lens
- Je zal altijd betere beelden zonder vervorming bekomen met een prime lens, maar de gebruikers vinden de afwezigheid van de zoomfunktie vervelend.
- Je zal betere foto's kunnen nemen in moeilijke omstandigheden met een lichtsterke lens, maar de gebruikers vinden het extra gewicht storend op vakantie.
- Een lens van topkwaliteit (Canon L, Sigma EX) geeft betere resultaten, maar de gebruikers willen niet extra betalen voor de kwaliteit.
“There is no such thing as a free lunch”
Een uitstekende lens is duur. Vaak is de beperkende faktor niet de body, maar de lens: het oplossend vermogen van de meeste lenzen is onvoldoende om te kunnen profiteren van de overvloedige megapixels.
Lenzen zijn technische componenten, deze woorden meestal aangekocht door kenners ter vervanging van hun bestaande lens die niet voldoet. In vergelijking met een fototoestel (of een auto, een bose lifestyle, een apple,...) is er hier wel een verband tussen de prijs en de kwaliteit. Bij een auto, een bose of een apple betaal je de naam, de commercieele dienst, de design. Bij een lens betaal je de ingenieurs: je betaalt voor de technische specifikaties.
Een goede lens is daarom noodzakelijk duur: goede en goedkope lenzen bestaan er niet, maar er bestaan wel lenzen die aangepast zijn aan je wensen. Je hebt geen superdure lens om een paar vakantiefoto’s te trekken.
Vaak zijn de goedkopere alternatieven (bijvoorbeeld een Tamron 18-200) slechter ten opzichte van de originele 18-200 van Canon of Nikon (die op zich al een compromis-lens is).
Uiteindelijk is niet de kwaliteit
van de optiek en het toestel van belang,
maar wat je fotografeert (compositie)
en hoe je de foto achteraf bewerkt.