Het lijkt dat de fabrikanten de spiegelreflex eindelijk gaan vervangen door een systeem zonder spiegel.
De Canon gebruikt de EF mount sinds 1987 (toen enkel filmtoestellen). In 2003 kwam daar de EF-S mount bij, speciaal voor bodies met (digitale) crop sensoren, en in 2012 de EF-M voor systeemcameras zonder spiegel (en kleinere sensor).
Terwijl de EF-S versie zeer succesvol bleek (er zijn verschillende bodies gemaakt en er zijn ook specifieke EF-S lenzen op de markt gebracht) is de EF-M niet zo succesvol. Het eerste fototoestel was de M1, later gevolgd door de M2 (die zelfs niet leverbaar was in Europa). De modellen volgen elkaar echter regelmatig op met nieuwe features zoals dual pixel af dat heel nuttig is bij digitale fototoestellen zonder spiegel (en dus zonder onafhankelijk focussysteem).
De EF-M toestellen staan allemaal op een niveau lager dan de EF en EF-S toestellen. De ISO-waarden gaan bijvoorbeeld slechts tot 25.600 en de dual pixel AF werkt niet in de video-mode met de hoogste resolutie: de gebruikte processor is niet snel genoeg om zowel het beeld te verwerken en de auto-focus te doen (enkel de minder betraouwbare contrast detectie methode is beschikbaar). Het is alsof Canon (en Nikon) niet echt geloven in het systeem.
Maar het staat in de sterren geschreven dat de spiegelreflextoestellen zullen verdwijnen. Sony heeft zijn E-mount. De Sony klanten zijn minder traditioneel en hebben massaal overgeschakeld op de systeemcameras zonder spiegel. Maar dan komt plots Nikon met zijn Z-mount en Canon met zijn R mount.
Wat heeft een spiegelreflexcamera meer ten opzichte van een systeemcamera zonder spiegel?
- Snelle en betrouwbare scherpstelling door fase detectie als de spiegel laag staat
Wordt vervangen door de dual pixel AF dat de live beelden gebruikt - Optisch beeld in de zoeker
Wordt vervangen door live beeld dankzij een electronische viewfinder met 3.69 miljoen pixels (!)
Het autofocus systeem is ondertussen zo sterk verbeterd, dat die nog sneller kan werken dan het systeem dat in reflextoestellen gebruikt wordt.
Compatibiliteit met de vorige systemen
Met het RF systeem kan men met een kleinere flensafstand werken omdat er geen spiegel in de weg staat. Men kan nog steeds de oude lenzen blijven gebruiken mits een adaptor.
Maar éérst een overzicht van de verschillende moderne Canon mounts en hun compatibiliteit:
| Mount | Flange focal distance | Gebruik |
|---|---|---|
| EF | 44mm | Originele lens mount, lenzen te gebruiken op alle systemen, bodies kunnen enkel EF lenzen gebruiken |
| EF-S | 44mm * | Mount voor bodies met crop sensor EF-S lenzen kunnen enkel op EF-S bodies gebruikt worden, body aanvaard EF en EF-S lenzen |
| EF-M | 18mm | Bodies met cropsensor, zonder spiegel EF-M lenzen enkel bruikbaar op EF-M bodies, body aanvaard EF en EF-S lenzen met een adaptor EF-EOS M |
| RF | 20mm | Full size bodies zonder spiegel RF lenzen enkel bruikbaar op RF bodies, body aanvaard ook EF en EF-S lenzen met adaptor (automatische crop bij EF-S lenzen) |
Bij de presentatie wordt aangegeven dat de RF toestellen ook met EF-S lenzen kunnen werken. De lenzen kunnen inderdaad op de body gemonteerd worden, maar veroorzaken een kleinere lichtcirkel, waardoor de camera automatisch enkel het centrale deel van de sensor gaat gebruiken om vignetering tegen te gaan. Nikon gebruikt een soortgelijk systeem bij zijn spiegelreflex toestellen: als er een DX lens op een full size body gemonteerd wordt, dan schakelt het toestel automatisch naar een 1.5× crop.
De reden dat de EF-S lenzen niet op een full frame reflextoestel gemonteerd mogen worden is dat de achterste lenselementen verder in de body dringen bij het EF-S systeem (kleinere mechanische afstand). Bij een EF-S systeem kan dat geen kwaad, omdat de spiegel kleiner is, en bij het RF systeem is er zelfs geen spiegel meer.
Bij de eerste RF toestellen is er een automatische crop (1.7) in video-modus om oververhitting van de sensor te vermijden. Bij deze eerste toestellen zijn de EF-S lenzen dus ideaal.
Terwijl het RF systeem de oude EF lenzen kan blijven gebruiken, zijn de EF-M lenzen niet bruikbaar (systeemcameras met cropsensor). Het is dus moeilijker voor mensen die een EF-M toestel hebben (met een paar lenzen) om een upgrade te doen naar full frame, wat wel mogelijk is met het EF-S systeem.
RF lenzen
De overgang naar een optisch systeem met kortere flensafstand maakt het mogelijk kortere lenzen te maken, maar heeft a priori geen invloed op de uiteindelijke beeldkwaliteit. De technische vernieuwingen die doorgevoerd zijn geweest hadden evengoed toegepast kunnen worden op het oudere EF systeem, maar de verbeteringen aan het EF systeem zijn al jaren geleden stilgelegd om zich op het RF systeem te concentreren.Canon loopt achter wat de sensor betreft (behalve zijn auto focus mogelijkheden), maar heeft in het algemeen betere lenzen. Dit wordt opnieuw bewezen met de nieuwe RF lenzen die gelanceerd worden samen met het systeem:
- RF 28-70 ƒ/2.0 L USM (vervangt de EF 24-70 ƒ/2.8)
- RF 24-105 ƒ/4 L IS USM (speciaal verbeterd voor video-opname met nauwkeurige diafragma-instelling in 1/8 stop)
- RF 50 ƒ/1.2 (zwaar en lichtgevoelig)
- RF 35 ƒ/1.8 IS STM MACRO (macro 0.5×)
Verschil USM en STM
De RF lenzen hebben ofwel een USM (ultra sonic motor) of een STM (stepper motor) voor de scherpstelling.De scherpstelling met een USM motor is bijzonder snel, maar gebeurt altijd in kleine stapjes (of met een snelle sprong als er overgegaan moet worden van een onderwerp op 1 meter naar een onderwerp op 12 meter). De supersnelle en zeer nauwkeurige scherpstelling is ideaal voor de fotografie, maar minder bij het filmen, waarbij het wat onrustig gedrag van de scherpstelling zichtbaar is in de beelden (getoond op een groot scherm).
De scherpstelling met een steppermotor is wat trager en een beetje minder nauwkeurig, maar de scherpstelling kan continu en met een variabele snelheid gebeuren. Dit is bijvoorbeeld nodig als het toestel een persoon volgt die naar de camera stapt. Het volgen gebeurt vlot, ongeacht de snelheid van de persoon. De scherpstelling komt meer overeen met die van een professionele focus puller (de assistent die tijdens het filmen ervoor moest zorgen dat de beelden altijd goed in focus waren).
Canon R mount en FL mount
Het is het vermelden waard dat er ook een Canon R mount heeft bestaan. Deze mount werd gebruikt vanaf 1959 op de eerste spiegelreflex toestellen en werd vervangen door de Canon FL mount in 1964.De FL mount werd op zijn beurt vervangen door de FD mount in 1971. FL lenzen konden gebruikt worden op de nieuwere FD bodies.
Canon FD mount
De FD mount bleef in gebruik tot 1987, vervangen door de EF mount. Bij deze overgang konden de oudere lenzen niet meer gebruikt worden, want de flensafstand werd verlengd. In die tijd was de overgang van het FD systeem naar het EF systeem een noodzaak, want het FD systeem was een zuiver manueel systeem dat niet voorzien was voor automatische scherpstelling. Het EF systeem was een technologische doorbraak, het was het eerste systeem met electronische scherpstelling in de lens zelf. EF betekent immers "Electro Focus".FL en FD lenzen kunnen echter opnieuw gebruikt worden op toestellen zonder spiegel door middel van een adapter.
Hybride systeem
Een volledig electronisch systeem is meer coherent dan een gemengd systeem met optische zoeker en live view, waarbij de optische zoeker niet werkt in video modus. Hier kan men zowel het schermpje als de electronische zoeker gebruiken (zelfs met automatische omschakeling), wat meer logisch is. Bij de Canon 5D Mark IV had ik altijd de indruk te werken met een Frankenstein toestel, een spiegelreflex waar men een live view bijgeplakt had.De benaming "hybride" wordt gebruikt omdat het systeem zowel eigenschappen heeft van een spiegelreflex (de verwisselbare lenzen) als van het compact systeem (sensor en electronische zoeker).