Macrofotografie is het fotograferen van onderwerpen met afmetingen van ongeveer 1cm (even groot als de sensor). Dit kan met een specifieke macrolens zoals de Canon EF 100 /2.8 MACRO USM of een tussenring. Wens je kleinere onderwerpen te fotograferen, dan heb je een microscoop nodig.
De Celestron handheld digital microscope is een fototoestel dat op je computer aangesloten wordt met een USB verbinding. Meer is er niet nodig, de voeding wordt uit de computer betrokken.
Vanwege het gebruik van witte leds is de kleurweergave-index niet goed (CRI: Color Rendering Index). “Witte leds” zijn eigenlijk blauwe leds met een fosforlaag die een deel van het licht omzet in geel licht zodat het resultaat wit lijkt. Dit merk je bij de foto's: bepaalde kleuren zijn niet goed aanwezig, juist omdat de “witte leds” deze nuances niet uitstralen. Met dergelijke leds maak je in feite je fototoestel kleurenblind voor bepaalde kleuren.
De werking is eenvoudig: het bereik wordt ongeveer ingesteld met een soort zoomring, en dan wordt er scherpgesteld door het onderwerp of de camera dichter of verder te plaatsen. Je moet dichter bij het onderwerp komen om meer vergroting te bekomen (de instelling van de vergroting is in feite een focusinstelling). De doorzichtige ring beperkt de vergroting tot 40×, en dit is een redelijke waarde. Wens je verder te gaan, dan kan je de ring verwijderen (dit kan ook nodig zijn als het te fotograferen onderwerp deel uitmaakt van een groter geheel en je anders niet dicht genoeg kan).
De camera kan ook video-opnames maken, maar dan met een nog lagere resolutie, namelijk VGA-resolutie [640 * 480 pixels] (deze funktie heb ik niet uitgetest).
Nog een minpunt is dat het live beeld eveneens beperkt is tot VGA resolutie, zodat het moeilijk te zien is of het beeld zijn maximale scherpte heeft. Op mijn hires computerscherm is het weergavekader 1/9 van het totaal scherm, en geen mogelijkheid om "full size" te gaan.
Het maken van een foto is heel eenvoudig, gewoon op de orange knop drukken.
Omdat de sensor zo klein is, is de scherptediepte redelijk (een zwak punt van klassieke macro-lenzen), dit is dan ook het enige positieve aan het toestel.
De foto toont een gedeelte van een harde schijf, namelijk de armen waarop de koppen gemonteerd staan. Als de schijf aan het werken is zweven de koppen boven de sneldraaiende plateau's (het zwarte gedeelte links in beeld). Bij het uitschakelen worden de koppen van de schijf getrokken en geparkeerd op een veilige plaats (dit terwijl de plateau's nog draaien). Op de foto's staan de koppen geparkeerd. Dit mechanisme zorgt ervoor dat de koppen niet tegen de magnetische laag terecht komen als de schijf uitgeschakeld wordt en de schijf vertraagt.
De kwaliteit van de gebruikte optiek is laag waardoor je geen echt scherpe beelden kan bekomen (vooral bij grotere waarden). Het toestel gebruikt een niet-gecoate plastiek lens. Chromatische aberraties zijn nauwelijks te zien, maar dit komt niet door de kwaliteit van de optiek, maar door het feit dat de lichtbron een slechte kleurweergave-index heeft (weinig verschillende kleuren).
De kleuren van de Celestron zijn niet denderend en de sensor kan de dynamiek niet aan (een deel van het beeld is te donker en een deel is overbelicht). Deze slechte belichting wordt ook veroorzaakt door de led-lampjes die zeer dicht gemonteerd staan tegen de lens. Delen die verderaf staan zijn onvoldoende belicht.
Je kan de belichtingscompensatie niet instellen (beeld donkerder of helderder maken om de juiste elementen in beeld te laten uitkomen). Een needoplossing is hier een wit of zwart blad papier als achtergrond te gebruiken om het fototoestel te forceren het onderwerp donkerder of helderder te tonen. Deze oplossing kan je natuurlijk niet altijd toepassen.
Een andere probleem van de Celestron is dat je zeer dicht bij het onderwerp moet. Met de gemonteerde ring haal je de maximale vergroting niet en een identieke opstelling zoals bij de Canon was niet mogelijk (zelfs zonder ring). Voor complexe onderwerpen is een sterke beeldvergroting onmogelijk: de koppen van een harde schijf (nochtans aan de zijkant van de behuizing) zijn een zeer moeilijk te fotograferen onderwerp.
Op het live-beeld op 640 * 480 is het onduidelijk te zien waar het vlak van de beste focus loopt: je weet nooit of het onderwerp zijn maximale scherpte heeft. De oplossing is hier werken met de statief en aan micro-focus te doen: foto nemen en de camera of onderwerp heel beperkt verplaatsen. Een moeilijke bedoening, want het fototoestel zit nagenoeg tegen het onderwerp.
Voor mindere uitvergrotingen (fototoestel verderaf van het onderwerp) leveren de lichtbronnen storende reflekties op die enkel vermeden kunnen worden door het fototoestel schuin te houden ten opzichte van glanzende oppervlaktes.
Onderwerpen kunnen niet door transparantie bekeken worden (bekijken van preparaten of dia's) want de lichtbron maakt deel uit van het fototoestel.
Als je met de beperkingen van de lens kan leven kan je opmerkelijke foto's nemen: de laatste foto is genomen met de Celestron tegen de kop van de harde schijf. Wat je in beeld ziet is precies 3mm groot (een verdere uitvergroting is in de praktijk niet mogelijk). Een macro-lens zou een onderwerp van 20mm groot tonen, echter met een hogere resolutie (de resolutie van je spiegelreflex) en betere kleuren.
Het besproken toestel is een basistoestel.
Celestron | Canon EF 100 /2.8 MACRO |
---|
Een tip als je een dergelijke digitale microscoop wilt kopen: kijk naar de advertenties (rechts en boven op deze pagina). Mijn advertentieregie zal er waarschijnlijk voor zorgen dat er verschillende aanbiedingen voor microscopen met USB aansluiting op de pagina verschijnen.
Proefopstelling voor de foto's
Celestron, (bijna) dezelfde opstelling als Canon
Scherpgesteld op de bovenste kop
(naar beneden gemonteerd)
Scherpgesteld op de onderste kop (zwart blokske)
-