Canon 5D Mark III	Canon 5D Mark IV

Live View en macro

Live view is interessant bij macrofotografie. Zelfs met een gemiddelde lensopening van ƒ/5.6 of ƒ/8, heb je een zeer beperkte shcerptediepte en het kan gebeuren dat wat scherp lijkt in de zoeker het niet meer is op de foto. De micro-instelling van de scherpstelling is een nuttige zaak, maar als je die uitvoert voor 3m is die niet meer geldig voor 1 meter (en zeker niet voor 20cm).

Als je met live view werkt, dan is het de sensor zelf die voor de scherpstelling zorgt en er zijn geen offsetfouten meer. Wat je ziet is effektief wat er opgenomen zal worden.

Met live view kan je ook op een detail inzoomen of op het scherm klikken om het focusgebied aan tegeven en je moet geen rekening houden met de plaatsing van de autofocus sensoren (gans de sensor kan gebruikt worden voor de scherpstelling).

De eerste foto op deze pagina werd genomen met de Sigma 24-105 ƒ/4, de tweede met een specifieke macro-lens: Canon EF 100 ƒ/2.8 MACRO.

Anti-flikkerfunktie

De anti-flikkerfunktie werkt enkel in reflexmodus (niet in Live view) en kan enkel flikkeringen op 100 en 120Hz onderdrukken. De flikkeringen van computerschermen die op een afwijkende frekwentie werken worden niet onderdrukt.

Je schakelt de funktie in, en je vergeet die. Ik vraag mij af waarom die niet standaard ingeschakeld is. Het toestel zal het nemen van de foto een paar milliseconden vertragen, totdat de lampen hun maximale lichtsterkte geven. In burst modus is de vertraging in de praktijk niet merkbaar. De anti-flicker funktie

Een andere manier om de lelijke gele teint te vermijden is te werken met voldoende lange sluitertijden (1/125), maar als je een sportwedstrijd fotografeert in een sporthall is dit niet altijd mogelijk.

De helicopterfoto werd genomen met de Sigma 24-105 ƒ/4 (je merkt het direct aan de duidelijke vignetering). Maar je merkt ook dat de lens de verhoogde resolutie van de nieuwe sensor aankan. De volgende foto is een uitsnede op pixelniveau van de eerste zodat de details beter zichtbaar zijn.

AE lock with hold (*)

De lichtmeting gebeurt samen met de scherpstelling (single shot AF). Doe de test: richt op een helder onderwerp, stel scherp (druk de ontspanderknop half in en hou die ingedrukt), richt op een donker onderwerp en neem de foto: je zal merken dat de belichting niet gewijzigd werd. Dit is de normale werking.

Je kan ook een lichtmeting uitvoeren onafhankelijk van de scherpstelling: druk eerst de * (AE lock) knop in. De waarde van de lichtmeting blijft bewaard en zal niet wijzigen bij de scherpstelling.

Maar de lichtmeting blijft enkel bewaard voor de volgende foto, en dit is spijtig in bepaalde gevallen, bijvoorbeeld als je een panorama wilt samenstellen (allemaal foto's die even belicht zijn). Je kan vermijden dat de belichtingswaarde verloren gaat door de * ingedrukt te houden, maar in d epraktijk is dit een moeilijke handeling.

High end toestellen van Canon (vanaf de Canon 5D Mark III) hebben een funktie AE lock with hold. Er is geen knop aan deze supernuttige funktie toegewezen, maar je kan daarvoor de knop M-Fn (een knop die geen standaard-funktie heeft). Deze knop staat naast de ontspander.

AE lock with hold werkt om een meer logische manier dan de standaard * funktie. Je drukt éénmaal op de knop en er wordt een lichtmeting uitgevoerd. De waarde blijft bewaard voor de volgende foto's. De belichtingswaarde gaat enkel verloren bij het uitschakelen van het toestel (aan/uit knop of automatische uitschakeling na 1 minuut).

De waarde kan gewist worden door opnieuw op de knop te drukken (de knop werkt als aan/uit) of door op * te drukken (nieuwe meting, maar geen hold meer). Om de nieuwe waarde te bewaren (hold) moet je tweemaal op de knop drukken, éénmaal om de funkie uit te schakelen en de tweede maal om een nieuwe waarde te bepalen.

Een bijkomend voordeel van auto exposure with lock is dat na het maken van een meting en een testfoto het mogelijk is de belichting bij te stellen.

Om het allemaal nog ingewikkelder te maken, de bepaling van de belichting bij het scherpstellen wordt enkel gedaan in evaluative belichting. Bij partiële, spot of center weighted meting gebeurt de lichtmeting juist voor het nemen van de foto. Indien je een spotmeting doet, dan moet je de lichtmeting onafhankelijk uitvoeren, anders zal het toestel de lichtintensiteit gebruiken van hetgeen in het midden van het beeld staat op het ogenblik dat de foto genomen wordt. Dit is één van de meest voorkomende redenen waarom foto's met spotmeting een verkeerde belichting hebben, terwijl de spotmeting juist heel geschikt is voor het bepalen van de belichting.

Laatste foto:
De scherpstelling lijkt soms verloren als er scherpgesteld wordt op een onderwerp bestaande uit nagenoeg identieke elementen (zowel in reflexmodus als in dual pixel af). Dit probleem had de Mark III niet. Maar het is moeilijk om de fout altijd te doen optreden: het is een combinatie van lens en onderwerp.

Er zijn ondertussen zoveel instellingen, dat het ondoenbaar is alles in te stellen. Ik kom bijvoorbeeld niet meer aan de AF instellingen (je hebt 5 tabbladen met bij iedere tab een 5-tal instellingen).

Ook de "picture style" is complexer geworden ten opzichte van de Mark III, het lijkt wel of Photoshop software in je fototoestel hebt (waar er bij beeldscherpte 3 instellingen zijn: hoeveelheid, grootte en drempel). Je kan wat sharpening toepassen (zonder sharpening lijken de beelden niet echt scherp), maar het verscherpen gaat ten koste van de fijne details.

• Hoeveelheid: zet om te beginnen de schuiver halverwege: een te hoge sharpening verhoogt stoorpatronen (moiré) en bij sterke overgangen kan er oversturing ontstaan (verlies aan beeldinhoud). Deze instelling moet je aanpassen naargelang de gebruikte lens. Gebruik je een superscherpe prime lens, dan kies je beter voor een beperkte sharpening, met een superzoom zet je best de sharpening op maximaal (zonder nadelige gevolgen).

• Grootte: aantal pixels die samengebracht worden bij de berekening. Bij een lage waarde strekt de sharpening zich enkel tot een beperkt aantal pixels en valt het effekt niet op. Bij een hoge waarde heb je een effekt die lijkt op de extra sharpening die toegepast bij urbexfotografen om hun beelden meer te laten opvallen. Het gebruik van een hoge waarde gaat ten koste van details, een lage grootte (samen met een maximale hoeveelheid) kan ruis extra zichtbaar maken.

• De drempel geeft aan vanaf welke overgang het effekt in werking treed. Er is geen sharpening bij geleidelijke overgangen, de sharpening is enkel effektief bij plotse overgangen. De drempelwaarde zet je best op nul, zodat er geen drempel aktief is. De drempelwaarde zou als doel hebben ruis te verminderen (kleine overgangen worden niet verscherpt) maar in de praktijk werkt dat niet. Bij een drempelwaarde is er geen verscherping bij kleine overgangen (daar waar een sharpening wel nuttig zou kunnen zijn), wel bij sterke overgangen, daar waar de sharpening juist voor oversturing zou kunnen zorgen (er ontstaan volledig witte of zwarte pixels)

Moet de picture style dan toegepast worden, als je achteraf het effekt beter kan instellen in photoshop? Het voordeel van de bewerking in het fototoestel is dat het effekt snel en automatisch toegepast wordt. Dit is bijzonder nuttig voor algemene lenzen die geen al te scherp beeld geven. Bij de opslag wordt het JPEG beeld gecomprimeerd en als je achteraf sharpening toepast ga je in feite ook de compressieartefacten verhogen. Als er een picture style toegepast wordt zijn de foto's die uit het toestel rollen geoptimaliseerd en er is in feite geen nabeerking nodig.
Macrofotografie