Deze review behandelt specifiek de verschillen met de vorige versie, de Canon 5D Mk III. Voor de algemene eigenschappen is het daarom interessant om eerst deze review te lezen.
Ik heb de Canon 5D Mk IV kunnen testen dankzij Verfaillie Bauwens, de electrozaak in Oostkamp. Ik beschik reeds over de vorige versie en de bedoeling van deze produktbespreking is om aan te geven of het de moeite is van over te schakelen naar dit toestel. De Canon 5D Mk III is reeds een "oud" toestel (dateert van begin 2012). Misschien is het tijd om over te stappen op een nieuw reflex?
Je kan de 5D4 direct gebruiken zonder de handleiding te moeten gebruiken: de toetsen zijn allemaal op dezelfde plaats gebleven, maar het groot verschil zit van binnen.
Met de Canon 5D Mk IV is het mogelijk snel en accuraat scherp te stellen en het onderwerp blijven volgen tijdens de volledige video-opname. Het onderwerp zelf kan in de frame bewegen, het systeem blijft het onderwerp volgen. Dankzij het touchscreen (eindelijk!) kan men een onderwerp selecteren en de automatische scherpstelling zal het onderwerp blijven volgen.
Voor wie professioneel bezig is met video is deze extra mogelijkheid een reden om over te schakelen naar dit toestel. Je kan ook de individuele beelden uit een videofragment opslaan om zo 25 beelden per seconde opnemen.
De camera kan ook meer formaten aan: de 4k is tegenwoordig de must, maar bij dit formaat schakelt het toestel automatisch op een uitsnede van de sensor (om één-op-één pixels te kunnen gebruiken), waardoor men een crop van 1.74 heeft, wat de camera heelwat minder interessant maakt. Canon had daar meer aandacht aan moeten besteden, zeker omdat dit toestel beter geschikt is voor video dankzij de dual pixel AF.
Opgelet als je in 4k opneemt: de videomontage vraagt echt een zware computer. Voor het realiseren van amateur films is 4k niet zo nodig (bijvoorbeeld als het de bedoeling is de gemaakte films op het internet te publiceren).
Een ander minpunt bij de video-toepassingen is dat het 4k signaal niet beschikbaar is op de HDMI uitgang. Om dat te hebben moet je een echte 4k videocamera kopen, en die is bijna 10.000€ duurder.
Wat je met deze dubbele data kan doen is eerder dubieus:
De dual pixel AF kan natuurlijk ook gebruikt worden bij scherpstelling met live view (dit is waarschijnlijk de enige nuttige funktie van dual pixel AF). Vooral bij macro-opnames en produktfotografie is dit een interessante mogelijkheid omdat dankzij de beeldvergroting het precies mogelijk is te zien welk deel van het beeld in focus is. Omdat de scherpstelling met de beeldsensor zelf gebeurt is er ook geen focus offset (de focus sensor is een aparte sensor en minuscule afstandsfouten kunnen merkbare offsetfouten veroorzaken).
Een verhoging van het aantal pixels is zinloos als de electronica niet mee geëvolueerd is. Immers: meer pixels betekent ook minder licht per pixel, en dus meer ruis. Maar door de technische verbeteringen (waaronder de omzetting van analoog naar digitaal op de sensor zelf) is er niet meer ruis, in tegendeel zelf (zie het gedeelte hieronder over ISO).
Heb je echt meer pixels nodig, dan kan je de Canon 5D SR kopen. Dit is een compromisloze toestel waar alles in het werk is gesteld om een hoge pixelcount te bekomen, vaak ten koste van de gevoeligheid: de sensor van deze camera gaat niet zo hoog in de ISO-waarde.
De touchscreen kan natuurlijk ook gebruikt worden om de gemaakte beelden te bekijken en te zoomen op een natuurlijke manier, zonder specifieke toetsen te moeten gebruiken.
Ten opzichte van de vorige 5D3 zijn er nauwelijks ergonomische veranderingen. De menu's zijn dezelfde gebleven, en dat is nu een minpunt als je items wilt selecteren met je touchscreen. De vereenvoudigde "Q" menu waarmee je snel de voornaamste instellingen kan wijzigen is dan wel "touchscreen friendly".
Er is een GPS ontvanger aan boord, waardoor je automatisch geotagging aan je foto's kan voegen. Niet vergeten deze feature uit te schakelen als je als urbex fotograaf bezig bent op een super-geheime lokatie!
De lichtmeting houdt rekening met de pulsatie (flikkering) van het licht en zal het nemen van de foto zodanig vertragen dat die genomen wordt bij maximale belichting. Dit is vooral belangrijk bij alle soorten gasontladingslampen die geen constant licht geven, maar een flikkerend licht op 100 of 120Hz. Als de foto genomen wordt als de lichtintensiteit in een dip zit, dat is het beeld onderbelicht en vertoont een groezelige tint. Dat is de reden waarom sommige foto's genomen onder kunstlicht er zo slecht uitzien. Een oplossing voor wie geen 5D4 heeft is een sluitertijd te gebruiken langer dan 1/100 zodat de lichtpiek zeker opgenomen wordt, maar dan kan je geen indoor sport fotograferen.
De 5D3 was absoluut niet invariant: het was nodig de belichting redelijk correct in te stellen om niet overdreven ruis te hebben in de donkere beeldelementen. De 5D4 heeft een grotere dynamiek en is dus meer invariant, maar minder dan de beste sensoren (Nikon D810 en Sony).
Het nut van een beeld te onderbelichten is dat de hooglichten niet overstuurd worden, bij een toestel dat niet invariant is geeft dit een verhoging van de ruis als de helderheid van de donkere elementen opgevoerd wordt in een beeldbewerkingsprogramma.
Een ander voorbeeld (zie afbeeldingen rechts onderaan): door nabewerking van de ruwe beelden kan men details in de schaduwpartijen ophalen zonder dat er ruis te zien is. Het is hier aangeraden om de foto's in RAW op te slaan, dit formaat laat fijnere belichtingsniveaus toe.
Voor de verhoogde pixelcount moet je het niet doen (die is eerder beperkt en in de praktijk zal je het verschil niet zien). De verhoogde dynamiek en de betere ruisafstand bij hoge ISO-waarden is een voordeel die meer doorweegt: op bepaalde foto's zie je het verschil in ruis in donkere beeldelementen. Na een paar maanden gebruik van de Canon 5D Mk IV heb ik gemerkt dat er eigenlijk weinig verbetering is in dat opzicht: er is nog altijd veel ruis aanwezig in donkere beeldelementen en de dynamiek is nog altijd te beperkt.
Dat je 7 foto's per seconde kan maken in plaats van 6 is een technische huzarenstuk, maar in de praktijk is het maar anecdotisch. In video-mode kan je bijvoorbeeld 25 foto's per seconde nemen (ontleding van een videofragment in 4k).
-