Ik bespreek verschillende apparaten en accessoires voor de fotograaf. Maar waarom niet eens een museum bezoeken en bespreken?
Het is aan het regenen begin maart en ik heb niet veel goesting om buiten te komen. Maar na maanden koud winterweer heb ik toch zin om iets te doen. We gaan dus een museum bezoeken!
|
| “The extensive and extremely diverse collection contains practically every single camera type that has ever existed and illustrates each and every modern and historical technological innovation in photography.”—sic. |
|---|
Ik was gekomen om oude fototoestellen te zien, ontwikkelmachines, vergroters, weet ik wat allemaal en ik heb niets gevonden. Het museum bestaat uit vier verdiepingen waarvan er een paar in gebruik zijn, de tijdelijke tentoonstelling is meestal niet groter dan een klaslokaal. Een bekende fotograaf uit België, een fotograaf uit het buitenland (nooit van gehoord) en nog een zaal, en dat is het voor vandaag.
Het museum profileert zich als een referentie, met name dankzij de zeer uitgebreide collecties van Agfa-Gevaert. Ik denk dat ze alle spullen in de Schelde hebben gegooid, want ik heb niets gevonden.
En de plaatselijke Photomaton is zelf defekt en de technieker lijkt echt verloren. In de 24 minuten die mijn gezoek geduurd heeft heeft hij nauwelijks bewogen.
In het volledig museum heb ik welgeteld één historisch toestel gevonden, een Polaroïd (en die stond zelfs niet in het museum, maar in het winkeltje waar er veel te dure rommel verkocht wordt). Het winkeltje lijkt meer op een bazaar dan op een museumboetiek.
De vader was fotograaf tijdens de oorlog en fotografeerde voor een aantal kranten. Na de oorlog werd hij aangeklaagd wegens collaboratie en zijn echtgenote heeft nagenoeg alle negatieven in de vuilbak gekieperd. Er blijven enkel nog een paar beelden over van de oorlogsperiode. De zoon werkte oa. voor Humo, hij was de fotograaf die de portrets maakte van de mensen die geïnterviewd werden.
Dit is dus de moderne versie van een museum: het virtueel museum: alles zit nog in kartonnen dozen en trek maar uwen plan. Geen personeel? Geen tijd? Geen goesting? Een nieuwe invulling van het woordt "virtueel" misschien?
Het heeft mij langer geduurd om een parkeerplaats op de gedempte dokken te vinden dan om het museum te bezoeken. In minder dan 30 minuten was ik weer buiten in de regen.
Een paar bezoekers, zowel jong als oud (maar niets tussenin). Ik denk dat de jongeren vooral voor de gratis wifi komen.
“De uitgebreide en zeer diverse collectie bevat nagenoeg ieder fototoestel dat ooit gemaakt is geweest en illustreert de historische en technologische evolutie die fotografie heeft meegemaakt.” lees je in het engels op hun (gelikte) website. Ik moet wel echt slecht hebben gekeken, want ik heb maar één Polaroïd toestel gezien.
Op het plein voor het museum een pop up restaurant, een luxe fastfoodrestaurant voor de jongeren. Ook het museum lijkt mij wel fastfood.
Een rond punt met een monumentje in het midden. Indien je een echte fotografiemuseum wenst te bezoeken, raad ik je het Musée de la Photographie de Charleroi aan. Er zijn veel historische apparaten en afdrukken, permanente tentoonstellingen en tijdelijke tentoonstellingen, enz. En de uitleg is er ook in het nederlands. Je kan ook naar het Cameramuseum in Zierikzee gaan.
De antwerpenaren, mocht je het nog niet weten, dat zijn de dikke nekken van België. “Antwerpen is 't stad, al de rest is parking”, dat heb ik gemerkt toen ik een parkeerplaats in de buurt zocht. En je moet zelfs niet meer naar Wallonië gaan om putten in het wegdek te vinden. In Antwerpen moet je zelfs niet zoeken: de voetpaden, de straatjes met kasseien, de leien en de ring, allemaal zitten ze vol met putten. Het verkeer wordt er ook afgeleid zoals in Charleroi, en zoals ginder wordt er ook niet gewerkt op de werf.
Ik wou nog iets positiefs over het museum vertellen, maar wat? Wie helpt mij? De prijs van 8€ is in ieder geval veel te hoog voor drie zaaltjes. Hoe durven ze zoiets vragen?
Lege trappen
