EF-S 18-135 ƒ/3.5-5.6 IS [STM]

Het is al een tijdje dat ik kitlenzen van Canon besproken heb. Ik heb mijn all-round L-lenzen, en eigenlijk heb ik de behoefte niet meer om andere lenzen te testen. De Canon EF-S 18-135 ƒ/3.5-5.6 IS wordt vaak aangeboden als kitlens bij de toestellen van de middenmoot.

Canon verkoopt nauwelijks nog de EF-S 18-200: deze (eerder middelmatige) lens is nogal duur en stuurt de prijs van de kit de lucht is.

Er wordt vaak gezegd dat een kitlens achteraf kopen geen goede zaak is: dergelijke lenzen koop je beter samen met de body, want los zijn ze te duur. Deze lens is wel verschillend: je kan deze lens kopen als alternatief op de basis kitlens EF-S 18-55. De STM-versie is hier niet nodig, want de wat oudere bodies (die uitgerust waren met de kitlens 18-55) zijn niet geoptimaliseerd om te werken met een Stepper Motor lens.

Wat het bereik betreft doet deze lens mij sterk denken op mijn oude lens de EF 28-135 ƒ/3.5-5.6 IS USM, maar er zijn ook een paar verschillen:

• Geen USM motor (ultra Sonic Motor), dus geen supersnelle scherpstelling met mogelijkheid om manueel te corrigeren.
  De scherpstelling is echter uitstekend en niet te luidruchtig. Er bestaat ook een versie met STM (Stepper Motor). De laatste bodies hebben een firmware die geoptimaliseerd is voor STM lenzen.

• Enkel voor kleinere bodies (de lens kan niet gebruikt worden op een Canon 5D).
  Echt bezwaarlijk is dat niet, want met zo'n lens komt je dure Canon 5D Mk III eigenlijk niet tot zijn recht. Je koopt geen dure body en een relatief goedkope lenske. Dat is zoals een auto met een motor van 180pk en fietsbandjes.

• Aangezien de lens enkel de kleinere lichtcirkel moet belichten kan de lens lichter gemaakt worden. Het is één en al plastiek (behalve de mount), maar het geheel ziet er minder rammelig uit dan de EF 28-135.

De kitlens 18-200 was, ondanks zijn relatief hoge prijs geen hoogvlieger. Het grote zoombereik was de oorzaak van de talrijke optische minpunten. De fouten zijn verminderd, maar niet verdwenen:

• Nog steeds geometrische vervormingen: tonvervorming in breedhoek en kussenvervorming in telestand (+4% in breedhoek en -3% vanaf normaal, wat zeer hoge waarden zijn). Deze fouten kunnen gecorrigeerd worden door middel van software, maar dat is een stap meer in de beeldverwerking.
• Er is een duidelijke vignetering en wat hoekonscherpte. Voor mij zijn dat twee eigenschappen die totaal niet storen: bij portretfotografie voeg ik vaak vignetering en hoekonscherpte toe om een "vintage"-look te geven aan mijn foto's.

Vaak wordt er een UV-filter verkocht samen met de lens (op de lens verdienen de meeste winkels niets, op de filters wel). Dit is absoluut zinloos: de UV stralen worden door het glas van de lens tegen gehouden en... de sensor zelf is niet gevoelig voor ultra-violet. De UV-filter produceert echter een minder contrastrijk beeld met flares van zodra er direct licht op de filter valt (en met een vlak stuk glas dat vòòr het objectief gemonteerd is gebeurt dit heel snel...)

Bij deze lens is de zonnekap een must. Het zal ook de optiek beschermen, zonder de beeldkwaliteit negatief te beinvloeden. De zonnekap kan achteraf besteld worden.

Wat het verlies aan zoombereik ten opzichte van de 18-200-lens betreft: niet getreurd. Ervaren fotografen weten dat een bereik van 200mm zinloos is op een algemene kitlens: wat je niet kan vastleggen op 135mm, zal je ook niet kunnen vastleggen op 200mm: je hebt bewegingsonscherpte en lensonscherpte. Vaak zal de 18-135 beter presteren dan de 18-200 omdat die lichter en handiger is.

De beeldtabilisator werkt goed (we zitten ondertussen aan generatie MLCXX...): men kan werken met een sluitertijd van 1/8 op 18mm (ipv. 1/30) en 1/15 op 135mm (ipv. 1/250), wat een opmerkelijke verbetering is.

De STM (Stepper Motor) is vooral bedoeld voor video-toepassingen. Het scherpstellen gebeurt geruisloos en vloeiend. De scherpstelling is duidelijk beter dan die van de basislens (gewone micromotor). Een minpunt is de “fly-by-wire” scherpstelling: de mechanische beweging van de focusring wordt electronisch overgebracht. Er is geen duidelijk gevoel, en dat je traag of snel draait, het scherpstellen gebeurt op dezelfde manier. Het toestel moet aan staan om te kunnen scherpstellen (dit is ook het geval bij de lenzen van Olympus, bijvoorbeeld).

De geometrische vervormingen zijn nog meer geprononceerd dan bij de vorige versie. Hier moet je echt een fototoestel kopen die on-board correctie kan uitvoeren, want de cijfers zijn desastreus. Je ziet de vervormingen met het blote oog.

Indien je niet van plan bent te filmen, is de niet-STM versie voldoende: de scherpstelling is ook heel snel en de lens zou goedkoper moeten zijn.