Canon EF 24-105 ƒ/4 L IS USM

De Canon 5D MkII werd als eerste verkocht met een uitstekende kitlens, een lens van L-kwaliteit. Heb je een oude 5D, dan zou je misschien beter opteren voor een nieuwe lens (bijvoorbeeld als je oude 5D uitgerust is met de venerabele EF 28-135). Niet alleen scheelt het een pak geld, maar de kwaliteit van de lens zal nieuw leven inblazen in je oude body. Deze lens kan gebruikt worden op zowel een body met full size sensor als met een cropsensor.

Dit is de eerste maal dat Canon een uitstekende lens aanbiedt bij zijn kits. Ik was van plan de 5D te bespreken, maar werd vooral getroffen door de kwaliteit van de bijgeleverde optiek. De 50D moet het stellen met een povere EF-S 18-200 (ok, het zoombereik is niet mis, maar de optische kwaliteit is beneden alle peil). Toen ik de 50D kocht, heb ik resoluut gekozen voor de EF 24-105.

Koop je een body met full size sensor, dat moet de lens van uitzonderlijke kwaliteit zijn (gebruik je een body met cropsensor, dan gebruikt het toestel slechts het middelste deel van het beeld, de zogenaamde "sweet spot", daar waar de vervormingen nog niet merkbaar zijn). Deze lens presteert uitstekend op een full size body zoals de 5D, en zal dus ook uitstekend werken op een body met een cropsensor zoals de 300D-350D-400D en 20D-30D-40D-50D-60D en 7D reeksen.

Het zoombereik is heel goed bruikbaar, en bij de Canon 5D heb je nu eindelijk een lens met een echt breedhoekbereik (breder dan de EF-S 18-55). Het beeld is scherp over het volledig zoomgebied en vertoont nooit chromatische aberraties, ook niet in de hoeken. In de meeste gevallen zal je genoeg hebben met die ene lens. Laatst heb ik een Canon 5D MkIII gekocht, en de EF-24-105 is echt een allround lens. Lens en body zijn echt voor elkaar gemaakt. Op een cropsensor verlies je de helft van het beeld, en vooral als je een basistoestel koopt heb je een zware lens op een minuscule body.

De maximale opening is slechts ƒ/4, maar daar zal je nooit echt last van hebben; met de beeldstabilisator van de laatste generatie is het alsof je met een ƒ/2.8 te doen zou hebben. Ok, het is niet echt een ƒ/2.8 (optisch gezien kan je de scherptediepte niet zo sterk beperken als met een ƒ/2.8-lens). De moderne reflexcamera's kunnen hoog in de ISO-waarden gaan zonder merkbare ruis, waardoor het nut van een echt lichtsterke lens wat vervalt. Films (negatief en dia) hadden meestal een ISO-waarde van 400. Een moderne digitale reflex haalt gemakkelijk ISO 800 zonder noemenswaardige ruis, waardoor je een ƒ/4 kan gebruiken in plaats van een ƒ/2.8 (met eenzelfde sluitertijd). Deze lens zal het best presteren op moderne digitale bodies (liefst full frame), zodat de wat mindere lichtsterkte kan gecompenseerd worden door de gain te verhogen. Op een full frame is de scherptediepte (bij eenzelfde opening) beperkter dan op een cropsensor, waardoor de noodzaak van een lens met een extreem beperkte scherptediepte vervalt.

In tegenstelling tot sommige andere lenzen zoals de verder vermelde EF 24-70 moet je de lens nooit dichtdraaien om zijn maximaal oplossend vermogen te bereiken.

Tweede foto rechts: de lens is uitgerust met een kap aan sensorzijde om lichtreflekties van de sensor zelf (en van andere elementen in de body) zo veel mogelijk te onderdrukken. Alle beetjes helpen als de lenskwaliteit zo ver opgevoerd is. Ook de andere toplenzen van Canon (zoals de EF 70-200 ƒ/2.8) hebben een dergelijke constructie.

Nadelen en alternatieven

Zoals alle lenzen met een "relatief" grote zoomfaktor heeft deze lens wat last van geometrische vervorming (kussen- en tonvervorming). Het effekt is goed merkbaar bij breedhoek, maar in het algemeen stoort het fenomeen niet, enkel bij het fotograferen van gebouwen of tekenplannen (daarom gebruik je best een prime-lens voor het fotograferen van plannen). Deze fouten kunnen met de lenscorrectie van Photoshop gecorrigeerd worden.

De lens is gemaakt voor een grote sensor, en is dus noodzakelijkerwijze groter dan een equivalente lens dat enkel zou gebruikt kunnen worden op een body met cropsensor (EF-S-lenzen).

De lens is gemaakt voor de betere bodies (liefst full size), waar het pas echt tot zijn recht kan komen.

Andere lenzen in deze topcategorie zijn de

• EF 24-70 ƒ/2.8 L IS USM (lichtsterker, maar een beperkt zoombereik en uiterst zwaar) en de
• EF 70-200 ƒ/4 L USM (een echte superlens).

Deze lens wordt vaak vergeleken met de EF 24-70 ƒ/2.8, waarbij iedere keer het “probeem” van de lagere lichtsterkte naar boven komt.

• Met moderne sensoren heb je zo'n extreem hoge lichtsterkte niet echt nodig.
• De onscherpte van de achtergrond die je met de EF 24-70 op 70mm bekomt, kan je ook bereiken op 105mm bij ƒ/4 (zeker met een full size sensor).
• Daarbij komt nog dat vooral voor portretfotografie men meer en meer naar een langere brandpuntafstand gaat om perspectieffouten te beperken (op een full body wordt tegenwoordig de Ef 70-200 ƒ/2.8 aangeprezen als de ultieme portretlens).

Testfoto op maximale breedhoek, maximale opening.
Er werd scherpgesteld op de lettering van de camionette rechts in beeld.
De chromatische aberratie is verwaarloosbaar in vergelijking met andere lenzen.

De nieuwe Canon 5D MkII met zijn kitlens

Paginas die volgens Google je zouden kunnen interesseren