Canon 50D
De nieuwe Canon 50D is aangekomen! Veel verschillen zijn er niet met zijn voorloper de 40D (zoals er ook weinig verschillen waren tussen de 20D en 30D). Ook begon het consumer-model (toen de 450D) veel te dicht te komen: klanten zouden niet meer voor het duurdere prosumer-model kiezen, als ze nagenoeg hetzelfde kunnen krijgen met een basistoestel. Het is meer een commercieële zet om iets "nieuws" te presenteren. Het toestel heeft vooral meer pixels en instellingen.
De Motorraces in Oostende zijn met dit toestel gefotografeerd.
Zie ook de vergelijking met de Canon 5D Mark III.
De Canon 50D is op de markt gekomen in oktober 2008. Het maakt deel uit de middenmoot-reeks digitale spiegelreflexen, met de 10D, 20D, 30D en 40D. Deze toestellen richten zich meer tot de "prosumer"-klanten: wat sneller dan de instap-reeks (300D, 350D, 400D en nu 450D), meer funkties en een beter beeld.
Dit toestel kan nu ook aangekocht worden met een kitlens naar keuze:
- de nieuwere EF-S 18-55mm ƒ/3.5-5.6 IS (dus mèt beeldstabilisator),
- de splinternieuwe EF-S 18-200 ƒ/3.5-5.6 IS en
- de wat oudere EF-S 17-85 ƒ/4-5.6 IS USM. Op de Amerikaanse markt is ook
- de oeroude EF 28-135 ƒ/3.5-5.6 IS USM beschikbaar.
Wat heeft het toestel meer dan zijn voorganger, zodat een overstap misschien het overwegen waard is? De oudere 40D “zou” nog altijd beschikbaar zijn, terwijl er niet zo veel verschillen zijn: ik snap de redenering van de fabrikant eigenlijk niet.
Als je reeds een oudere Canon van dezelfde reeks hebt, zal de overstap heel gemakkelijk zijn... op het eerste zicht. Alle knopjes staan op dezelfde plaats, maar hebben verschillend funkties gekregen. Als je gewoon bent de instellingen op de tast te wijzigen, dan is het een moeilijke leerschool: overbelichte foto's, verkeerde ISo-waarde... Maar de batterijen en geheugenkaarten blijven compatibel (wat de overstap minder pijnlijk maakt wat de porte-monnaie betreft). Je kan probleemloos overstappen van een oud model naar een nieuwe en direkt beginnen met de fotoshoot. Pas als je het beeld bekijkt op de grote LCD display zal het verschil merkbaar zijn.
AF Micro adjustment
Voor mij een heel nuttige aanvulling is de AF micro ajustement: het bijregelen van de autofocus per lens om focus offset fouten te vermijden. Deze funktie is vooral nuttig als je lichtsterke lenzen gebruikt (bijvoorbeeld ƒ/2.8 op 150mm): hoe groter de opening, en hoe beperkter de scherptediepte.
Live preview
De meest opvallende verbetering is de aanwezigheid van een live preview, een funktie dat al lang bestaat bij compact-fototoestellen. Het nut van de live preview op een spiegelreflex is beperkt, maar het kan bijvoorbeeld bruikbaar zijn bij macrofotografie. Het beeld kan zowel naar een televisie gestuurd worden (via video en zelfs HDMI) of op het schermpje bekeken worden. Er zit geen HDMI kabel in de verpakking, en je moet er een kopen met kleine connector (dus niet de standaard HDMI-kabel met twee normale connectoren).Bij live preview werkt de supersnelle autofocus niet meer; het toestel gebruikt ofwel de (trage) contrast-detectiemethode, ofwel kan je een single shot AF uitvoeren met een druk op de knop. Bij de snelle AF keert de spiegel terug op zijn plaats gedurende het scherpstellen; na het scherpstellen heb je opnieuw beeld op het LCD schermpje. De meeste lenzen zijn eigenlijk ongeschikt voor het scherpstellen met de contrast-detectiemethode; enkel de EF 70-200 L heeft een scherpstelmotor die snel genoeg is (en ook zonder teveel problemen in stapje kan werken). De scherpstelling bij de Sigma 50-150 ƒ/2.8 is onbruikbaar voor bewegende onderwerpen: veel te traag en onbetrouwbaar. Canon schrijft in de handleiding dat de live preview vooral bruikbaar is bij gebruik van een statief, en ik kan ze geen ongelijk geven. Er zijn maar weinig situaties waarbij de high performance stigmometer moet onderdoen voor de contrast-detektiemethode.
Ten opzichte van de 40D heeft de 50D ook gezichtsherkenning bij live preview, maar het is een nutteloze funktie voor de fotograaf met ervaring die "automatisch" scherpstelt op de ogen en dan opnieuw cadreert. Je koopt de 50D toch niet voor zijn gezichtsherkenning?
Compensatie van de vignetering
In breedhoekpositie vertonen de meeste lenzen optische vignetering, dat zijn de hoeken die donkerder zijn. Dit toestel kan automatisch de vignetering verminderen (het toestel heeft een aantal profielen aan boord). Correctie gebeurt automatisch voor het JPEG formaat. Als je de beelden in raw formaat opslaat, dan moet de correctie achteraf gebeuren via software. Canon noemt deze correctie peripheral illumination correction.
Lichtmeting
Weinig verandering bij de lichtmeting. De nieuwere 7D heeft een lichtmeter dat gevoelig is voor kleuren en kan probleemgevallen detecteren (ondergaande zon, overvloed aan bepaalde kleuren,...), terwijl je met de 50D kans hebt op overbelichting (veel rood aanwezig).
Picture style en filter
Het is mogelijk beeldcorrecties uit te voeren op de camera zelf. Gebruikers van reflextoestellen klagen vaak dat het beeld veel te flets is (in vergelijking met een compact-fototoestel). Neen, het beeld is "natural". Met de Picture-style funktie kan je correctieparameters van de foto's instellen. Dit kan zowel via presets als volledig manueel. Dit zijn de mogelijke presets:- Standard lichte verhoging van de beeldscherpte om de blurfilter te compenseren
- Portrait voor mooiere huidtinten, zachtere kleuren (voor vrouwen, niet echt geschikt voor mannenfotografie)
- Landscape verhoging van het contrast en beeldscherpte, de blauwe en groene tinten dragen meer bij tot de beeldhelderheid (bij landschappen zit de meeste helderheidsinformatie in het groene kanaal)
- Natural en Neutral er wordt geen sharpening toegepast en bij natural wordt er met een vaste kleurbalans gewerkt.
- Monochrome opname in zwart/wit, waarbij filters toegepast kunnen worden (zoals in de tijd van de zwart/wit film!): geel, orange, rood en groen
Hoge ISO-waarden en ruisreductie
Het toestel bevat twee systemen voor ruisreductie, en dat is ook nodig nu dat de ISO-waarden opgevoerd zijn tot 3200 ISO (met twee extra stappen van 6400 en 12800 ISO). De eerste treed in werking bij lange sluitertijden om dark current noise te verminderen. De methode is gekend, er wordt een tweede foto direkt achter de eerste genomen met dezelfde "sluitertijd" maar de sluiter blijft dicht, en beide foto's worden van elkaar afgetrokken (de tweede foto bevat uitsluitend ruis).
De andere methode van ruisreductie werkt door delen van het beeld die geen informatie bevatten (effen oppervlaktes) af te vlakken; het digitaal equivalent van een analoog systeem dat al dertig jaar bestaat (VHS-HQ). Niets nieuws onder de maan (in de zon hoef je geen ruisreductie). De foto's bevatten inderdaad minder ruis, maar alle details zijn eveneens verdwenen. Waarom zou je voor een toestel met méér pixels kiezen, als het signaal afgevlakt wordt? (niet gebruiken, dus!)
Vanaf de laagste ISO-waarden is ruis te zien (waarschijnlijk het gevolg van een groot aantal pixels op en klein oppervlakte), maar de hoeveelheid ruis stijgt niet noemenswaardig als de gevoeligheid opgevoerd wordt. Als ik een foto op lage ISO-waarden genomen met de Canon 50D verklein tot de afmetingen van die van een 20D, dan bevat het beeld afkomstig van de 50D meer ruis. Bij 3200ISO bevat het beeld van de 50D relatief gezien minder ruis, maar wel doorgebrande pixels (pixels die groen of rood oplichten in de afbeelding). De 50D kan nog verder, tot 12800 ISO (dus 4 keer gevoeliger), maar deze beelden zijn enkel bruikbaar als ze zeer sterk verkleind zijn vanwege de ruis. Het is maar goed dat Canon deze twee extra bereiken niet standaard beschikbaar heeft gemaakt, want op normale resolutie zijn die niet te bekijken. De foto's zitten vol witte stippen alsof het aan het sneeuwen is.
En hier een tip: gebruik niet de belichtingscompensatie (EV) om de foto's er donkerder te laten uitzien 's nachts, tenzij het anders niet kan. Bij de belichtingscompensatie zal het toestel een kortere sluitertijd gebruiken, maar de electronika zal dat automatisch compenseren door de versterking op te voeren en meer ruis te genereren. Het is beter de foto normaal te belichten (en een statief te gebruiken) en achteraf de foto donkerder te maken (ruis verdwijnt dan in de donkere achtergrond).
Helderheidscorrectie
Verschillende beeldverbeteringsprogramma's kunnen op de fotos losgelaten worden, namelijk een 'lichte tonen prioriteit' (highlight priority), waarbij het toestel ervoor zorgt dat de heldere delen van het beeld (highlights) correct belicht worden, en de donkere beelden eventueel bijgestuurd worden.Overbelichte beelden kunnen niet bijgewerkt worden: als de heldere delen van het beeld correct belicht zijn is nabewerking gemakkelijker. In het fotografiejargon heet zoiets: “expose for the highlights, process for the shadows” (regel de belichting om de heldere delen goed te laten uitkomen en corrigeer eventueel de schaduwen achteraf). Het toestel doet dit heel machinaal, gewoon door het beeld één stop te onderbelichten en dan door de helderheidsniveau's te verhogen. Daarom ook dat de laagste ISO-waarde niet meer beschikbaar is als highlight priority ingeschakeld is. Deze correctie gebruik je best niet, ik spreek uit ervaring.
Een andere helderheidscorrectie is de 'auto lighting optimizer' (ALO) dat in werking treed als het beeld te donker of te weinig contrast bevat. De transfert-curve (interne omzetting van RAW naar JPEG) wordt aangepast zodat alle bits van het JPEG formaat gebruikt worden (minder banding): het is een beetje te vergelijken met de "auto level" funktie van Photoshop, maar het wordt toegepast op de ruwe data. Een funktie dat je dus wèl ingeschakeld laat. Deze correctie werkt niet bij handmatige belichting (M-modus), terwijl je bij deze manuele belichtingsregeling vaker moet ingrijpen om het beeld achteraf bij te werken!
Deze correcties (picture style, ruisreductie, helderheid) worden uitsluitend toegepast op de JPEG foto's. Bij RAW wordt het onbewerkte signaal van de sensor opgeslagen en moeten alle correcties achteraf op de computer gebeuren. Bij het uitvoeren van de correcties kan je de beperkingen van het JPEG-formaat verminderen: beeldscherpteverhoging op de ruwe data heeft als voordeel dat je de JPEG artefakten niet gaat verhogen en bij helderheidscorrectie loop je niet het risico dat alle helderheidswaarden in een beperkt gebied zitten (met banding tot gevolg). Het zijn dus nuttige correcties omdat ze toegepast worden voordat de foto omgezet wordt in JPEG.
Automatisch roteren
Wat bij vorige toestellen reeds beschikbaar was heb ik opnieuw uitgeprobeerd, namelijk het automatisch roteren van de foto's. JPEG's kunnen op twee manieren geroteerd worden: door het zetten van een bit in de header van het bestand (ergens tussen de meta-data), ofwel door alle bytes van de afbeelding te verplaatsen. De eerste methode (bit in de meta-data) is de meest moderne en wordt dan ook door de camera en recente fotobewerkingsprogramma's zoals Photoshop toegepast. Een aantal grafische programma's lezen de meta-data niet en ondersteunten het roteren dus niet, waardoor de foto alsnog verkeerd verschijnt. En als je dan de foto roteert in het oude programma, dan toont Photoshop het bestand nu verkeerd (rotatie door meta-data èn door de bytes te verplaatsen = dubbele rotatie). Internet browsers ondersteunen het roteren ook niet (dit zijn geen grafische programma's). Trouwens bij de meeste upload-routines (naar je website) wordt de meta-data gewist, en dus ook de informatie of de afbeelding geroteerd moet zijn.Ik heb deze optie dan maar uitgeschakeld. Je kan trouwens kiezen of je de rotatie altijd toepast, of enkel op het preview-scherm of JPEG-bestand.
Een pluspunt ten opzichte van de Canon 20D (was al verbeterd in de volgende versies), is dat er geen nieuwe map aangemaakt wordt per 100 foto's. Maar ik heb een ergernis-wekkend fenomeen vastgesteld: de automatische bestandsnummering heeft een vista-achtige feature bijgekregen (de bedoeling is misschien goed, maar de praktijk valt tegen): in plaats dat de bestandsnummering gewoon doorloopt van kaart tot kaart, kijkt de camera naar het hoogste bestandsnummer op de kaart, en gaat die verder gebruiken. Bijvoorbeeld: tijdens een shooting geraak ik aan nummer 1023 (de volgende foto zou dus nummer 1024 moeten hebben) en de kaart is vol. Nieuwe, reeds gebruikte kaart in het toestel maar op de kaart zit er nog een foto met nummer 9895. De volgende foto zal nummer 9896 hebben. Heel vervelend want de foto's van een shooting lopen niet door bij het vervangen van de kaart (en met bestanden die minstens 5MB groot zijn moet je vaak van kaart wisselen tijdens een fotoshoot). Vaak moet ik een paar foto's op de kaart laten (afdruk in een kiosk, enz), ik zal dus altijd opgeschept zitten met deze ongewenste feature. Als ik de foto's naar de computer copieer, heb ik nummers 1-1023, 9896-9999, en weeral 1-57 in een nieuwe map. Op de computer moet ik ze per datum sorteren en hernummeren (nog vervelender dan die multipele mappen van de 20D).
Een andere minpunt, dat ook aangehaald werd op forums, is dat het toestel meer ruis produceert dan andere gelijkaardige fototoestellen. De voorloper van de 50D ruist minder en de Nikon gaat hoger in de ISO-waarden. Als alle aandacht naar nieuwe features, snellere beeldverwerking, HDMI-uitgang, enz gaat, dan moet dit wel ten koste gaan van iets anders. Beeldkwaliteit, bijvoorbeeld.
En ik ben nog niet klaar met de minpunten. Het toestel heeft zoveel funkties, maar ze zijn niet altijd even vlot te gebruiken.
- Lichtmeting en AF. De lichtmeting gebeurt onafhankelijk van de AF. De AF gebeurt bij het half indrukken van de sluiter (single shot AF), de lichtmeting juist voor het nemen van de foto. Als je de spot-meting of center-meting gebruikt, dan wordt het centrale deel van het beeld gebruikt. Wat ik zou willen is een instelling waarmee zowel de AF en lichtmeting simultaan gebeuren bij het half-indrukken van de ontspanderknop. Er bestaat wel een alternatief (de AEL (automatic exposure lock), het knopje met de *), maar dit verplicht je tot een dubbele manipulatie.
- Pictures styles, ook een fantastiche uitvinding. De instellingen gaan echter verloren bij het uitschakelen van het toestel. Zou het niet mogelijk zijn een funktie te maken waar je kan kiezen of de picture style behouden blijft? Dit is in ieder egval verbeterd bij de volgende toestellen.
Conclusie
Je merkt pas de evolutie en de enorme rekenkracht die in zo'n fototoestel zit als je weet dat het toestel doorlopend 6.3 foto's per seconde kan maken totdat de kaart vol is (wat heel snel gebeurd is, zelfs met de kaarten met de hoogste capaciteit). Het automatisch bewerken (enkel verkleinen voor internet) van de foto's op een zware, aangepaste computer duurt 20 keer langer dan het maken van de foto! Het "renderen" (geleerd woord voor weergeven) van een foto op maximale resolutie duurt een paar seconden, dit is de tijd die nodig is om de foto aan te passen aan de resolutie van mijn scherm.Bij de aankoop lees ik de handleiding. Een dik boekje met heel kleine letters. Voor iedere optie van het fototoestel zijn er ongeveer 3 regeltjes tekst beschikbaar: veel wijs zal je niet worden met het lezen van de handleiding. Je hebt een cursus fotografie nodig om alle mogelijkheden van het fototoestel te benutten.
Nieuw en oud naast elkaar: Canon 50D en 20D
Vooral het grote display is een nuttige verbetering
Live preview ideaal voor macrofotografie
Verhoging van de ISO-waarden
Mogelijkheid om te fotograferen zonder statief bij relatief weinig licht
Gapless microlenzen
In vergelijking met andere fototoestellen (en zelfs de Canon 5D Mk II) heeft men hier te maken met een zogenaamde “gapless” ontwerp.
Motorraces Oostende 2009
Dit fototoestel is gemaakt voor snelheid
(supersnelle autofocus en beeldverwerking)
Kopen of niet?
Kopen of niet? Als je nog geen reflex hebt, is de Canon 50D een goede keuze. Het is een toestel dat zich meer richt tot de professionele gebruiker, met talrijke mogelijkheden en funkties. Als je reeds een reflex hebt, wacht misschien tot de electromechanische sluiter versleten is (die gaat normaal zo'n 100.000 foto's mee). Waarom zou je overstappen op de 50D?
- meer pixels (maar meestal heb je deze extra pixels niet echt nodig: voor webpublikatie is het formaat "klein" reeds groot genoeg!)
- het toestel werkt in 14 bits bij de interne beeldbewerking en opslag in RAW. Pas in de laatste stap wordt indien nodig het beeld omgezet naar 8 bits voor opslag in het jpeg-formaat.
- groter scherm met live preview, meer funkties, hogere ISO-waarden: je zal zelf moeten bepalen of deze mogelijkheden de overstap rechtvaardigen
- AF micro correction (enkel noodzakelijk als je premium-lenzen gebruikt).
Als je reeds een reflexcamera bezit, zou ik je aanraden te investeren in een extra lens. De beeldkwaliteit zal sterker verbeteren als je een goede lens koopt dan een nieuwe body (waarop de nieuwe kitlenzen niet tot hun recht komen). Ik heb 5 lenzen en heb nu pas een tweede digitale body.
Wat heeft het toestel nog altijd niet? Geen video-opname, iets dat de goedkoopste compact-camera, webcam of gsm wel kan! Zowel de Canon 5D MkII als de 500D hebben video-opname... De 50D is te vroeg op de markt gekomen!
Tweedehands is het toestel een heel goede keuze als je ook hoogwaardige lenzen kan bekomen.
Lenzen
Ik heb opnieuw eens mijn oude EF 28-135 ƒ/3.5-5.6 IS USM gebruikt. De beperkingen van de lens vallen duidelijk op op een sensor met een hoge resolutie (deze lens valt echter heel goed mee in vergelijking met de kitlens EF-S 18-200 ƒ/3.5-5.6 IS). Ik heb opgemerkt dat de beeldstabilisator beter lijkt te werken. Er is geen wonder gebeurd, maar de lens zit nu dichter bij de specifikaties van het boekje (“tot drie stops lagere sluitertijd”). De nieuwe software van de body zorgt er blijkbaar voor dat de stabilisator in de lens beter werkt. Als je de lens bij de body kan kiezen, dan zou ik zeker voor deze lens gaan in plaats van de EF-S 18-200 ƒ/3.5-5.6 IS.
Uiteindelijk heb ik de Canon EF 24-105 ƒ/4 L IS USM gekocht bij dit toestel. Bij weinig licht gebruik ik de lichtgevoelige Sigma 50 ƒ/1.4 EX DG HSM