Canon 400D
De 400D is basistoestel van Canon. Terwijl men bij Nikon een specifiek instapmodel heeft gemaakt (de Nikon D40 met een sensor van slechts 6 megapixel en een half-electronische sluiter), gaat men bij Canon de andere kant op. De 400D heeft dan ook talrijke funkties waardoor hij in het vaarwater van de semi-professionele 30D en 40D komt. Deze trend wordt verder gezet met de 500D.
De Canon 30D is ten opzichte van zijn voorloper de 20D slechts matig verbeterd (kleine storende details werden aangepakt), de 400D is een volledig ander toestel ten opzichte van de 350D: 10 megapixel in plaats van 8 megapixel, een LCD scherm van 2.5 inch in plaats van 1.8 inch.
De verschillen tussen de 400D en de 20D/30D hebben hoofdzakelijk te maken met de prijs en het gebruik (het doelpubliek van de 400D is de amateur, terwijl de 20D/30D en 40D zich meer richten tot een professioneler publiek).
De 400D gebruikt een pentamirror voor het beeld in de zoeker, de 20D een pentaprism. Een pentaprism geeft een beeld dat helderder en scherper is (het licht moet minder glas-lucht overgangen passeren), terwijl bij een pentamirror men het gevoel heeft dat men door een tunnel kijkt. Een pentaprism is uit één stuk gemaakt en is daarom duurder en zwaarder, terwijl de pentamirror uit twee kleine spiegeltjes bestaat. Overigens is het verschil nauwelijks merkbaar en zal je een duidelijker verschil merken als je een lichtsterkere lens op de body monteert.
Een ander spiegeltype is de porromirror of porroprism waarbij het oculair niet loodrecht boven de lens staat, maar aan de zijkant van het toestel. Een dergelijk systeem werd bijvoorbeeld in sommige Olympus-toestellen gebruikt.
De 400D heeft geen apart LCD schermpje voor de instellingen zoals de 20D/30D, maar gebruikt zijn hoofdscherm. Pluspunt is dat het schermpje heelwat meer informatie geeft dan het minuscule schermpje van de 20D. Het gebruik van het groot LCD scherm vraagt wel meer stroom. Er is een sensor juist onder de oculair die het LCD schermpje uitschakelt als men zijn oog tegen het oculair houdt, maar in het beste geval gaan de batterijen maar half zo lang mee als bij de 20D. Duurdere toestellen bieden de mogelijkheid om de instellingen ofwel op het klein monochroom LCD schermpje te doen (ideaal om je snel twee parameters te wijzigen) ofwel via het kleuren-lcd scherm achteraan (tragere instelling via navigatie).
De 400D mist een tweede instelring. Als je wat intensiever bezig bent met fotografie, dan is het zeer interessant als je twee instellingen simultaan kan bijregelen: belichtingscompensatie en sluitertijd, bijvoorbeeld. Of ISO-waarde en flitsvermogen. Of...
De afwezigheid van een status-lcd boven het toestel heeft ervoor gezorgd dat de funktie-knop en power knop opnieuw hun 'juiste' plaats hebben gekregen: namelijk boven rechts. De relatief grote funktie-knop van de 400D lijkt mij in ieder geval minder plastiekerig dat de knop van de 20D.
De Canon 400D heeft een instelling voor het beeld (scherpte, contrast, saturatie) met vaste presets (bijvoorbeeld landschap), maar dat ook manueel ingesteld kan worden. Deze funktie is ideaal voor mensen (zoals ik) die vinden dat het beeld van een reflex wat aan scherpte mist.
De 400D geeft een heel aangenaam beeld met minder ruis en storingen dan op de 350D (de 400D gebruikt namelijk de sensortechnologie dat voor de 20D werd ontwikkeld). Het toestel heeft echter nog altijd problemen om scherp te stellen, en dit viel sterk op met de 55-200mm lens (die heelwat beter presteerde op m'n 20D). In dat opzichte heeft het toestel een lens nodig die veel lichtsterker is: met m'n 70-200mm ƒ/1:4 presteerde de camera stukken beter.
De 400D wordt nu geleverd met twee kitlenzen, zoals de concurrentie (en met name de Olympus E400). We hebben de klassieke EF-S 18-55mm ƒ/1:3.5-5.6, maar ook een nieuwe 55-200mm ƒ/1:4.5-5.6 II USM.
De EF 55-200 ƒ/4.5-5.6 II USM heeft mij aangenaam verrast, en zelfs op de veel duurdere 20D komt de lens goed tot zijn recht. De ultrasone motor (USM) zorgt ervoor dat de scherpstelling snel, geruisloos en accuraat gebeurt. Daardoor valt het des te meer op hoe verouderd de EF-S 18-55 wel is. Maar de lage prijs van de lens heeft wel een gevolg: de lens heeft geen focus ring en het voorste gedeelte van de lens draait tijdens het scherpstellen. De constructie is nogal rammelig. Deze lens kan ook op een body met full frame gebruikt worden, maar dan valt de matige constructie des te meer op.
Om de toestellen te vergelijken via de foto's: haal de foto's op originele resolutie binnen en bekijk ze in een aangepast programma zoals ACDSee. De foto's werden genomen rond de middag, eind februari. Het regent.
| Lensvergelijking op 200mm (body: Canon 20D) EF 55-200 ƒ/4.5-5.6 II USM | EF 70-200 ƒ/4 L USM |
|---|
| Lensvergelijking op 200mm (body: Canon 20D) EF 55-200 ƒ/4.5-5.6 II USM | EF 70-200 ƒ/4 L USM |
| Bij de reeks hierboven merk je duidelijk de bewegingsonscherpte: de betere lens is meer dan dubbel zo lichtsterk en laat een sluitertijd toe van 1/50 in plaats van 1/20. |
| Toestelvergelijking met EF 70-200 ƒ/4 op 70mm Canon 400D | Canon 20D |
| Toestelvergelijking met EF 70-200 ƒ/4 op 200mm EF 55-200 ƒ/4.5-5.6 II USM | EF 70-200 ƒ/4 L USM |
| Toestelvergelijking met EF 55-200 F/4.5-5.6 op 55mm Canon 400D | Canon 20D |
Bij de toestelvergelijking merk je duidelijk dat de 20D een scherper beeld geeft (minder rommelig). De 20D heeft wel de neiging de foto's te overbelichten, wat storend werkt bij portretfotografie wanneer het onderwerp sterk belicht wordt. Gekoppeld aan de infra-rood-verblinding produceert het toestel soms akelige, kanaal-overstuurde foto's.
Conclusie
De Canon 400D is een opmerkelijk toestel dat gemaakt is voor de amateur-fotograaf. De meegeleverde kitlenzen zijn goed bruikbaar, maar bij weinig licht schiet vooral de tele-lens tekort. Voor snelle aktie (sportfotografie, candid camera) loop je vlug aan tegen de kleine minpunten van het toestel: met één instelring is het toestel niet zo snel in te stellen, de scherpstelling is wat trager en in burst mode worden er minder foto's per seconde genomen. Het toestel ligt goed in de hand, maar het is te klein en het gebruik wordt minder aangenaam als er volumineuze lenzen gebruikt wordt. De body is gewoon te klein in vergelijking met de lens en de balans is verkeerd.De 400D heeft uitstekende specifikaties, maar het gebruik van de 40D (dat zich één trapje hoger profileert als het instapmodel van Canon) is gemakkelijker. "Gemakkelijker" is eigenlijk een verkeerd woord voor een toestel waarbij er toch enige ervaring van de fotograaf gevraagd wordt om het maximum uit het toestel te halen. Een betere omschrijving zou zijn: funkties kunnen sneller en op een intuitieve manier ingesteld worden.
Nog een kleine opmerking: in de standaard-instelling "FINE" produceert de Canon 400D met z'n 10 megapixels enorm grote bestanden (minstens 5 megabytes), terwijl dit in de praktijk niet nodig is. je zal geen verschil merken als je in de normale instelling werkt. In de FINE-instelling kan je slechts een 50-foto's opslaan op een geheugenkaart van 256MB (dat was de norm toen ik deze recensie schreef). Canon blijft (gelukkig!) de CF-norm trouw.
De tweede kitlens EF 55-200 ƒ/4.5-5.6 II USM wordt op een nieuwe pagina besproken. Een betere (en duurdere) alternatief is de EF 70-200 ƒ/4 L USM.
Deze recensie is niet meer zo recent, maar de beschreven lenzen zijn nog volop te krijgen. Het artikel geeft vooral weer wat je mag verwachten als je een goedkoper toestel koopt: het toestel is moeilijker in te stellen (omdat de bediening niet zo optimaal verloopt wegens de afwezigheid van een tweede instelring), er zijn minder mogelijkheden, het beeld bevat meer ruis of ziet er rommelig uit omdat de ruisonderdrukking minder secuur werkt. Een verdere evolutie in deze trend is bijvoorbeeld de Canon 1100D.
EF-S 18-55mm Canon 400D
