Olympus E-400
We vergelijken hier twee verschillende toestellen —en systemen— de Olympus die resoluut voor een nieuw systeem gekozen heeft (het Four Thirds systeem) waarbij er niet gestreeft wordt naar compatibiliteit met oude lenzen en Canon, dat verder bouwt op zijn EF systeem.
| Gebruikte lenzen bij de vergelijkingstest | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Olympus | Canon | ||||||||||||||||
| Brandpunt Gecorrigeerd | Max. opening | Zoom | Brandpunt Gecorrigeerd | Max. opening | Zoom | ||||||||||||
| Canon Kitlens (niet getest)
| | ||||||||||||||||
Uit beide foto's valt het duidelijk op dat de Olympus heelwat lichter is dan de Canon (de body weegt ongeveer 400 gram en een kitlens 200 gram!). Bij de volgende testen werden lenzen met ongeveer gelijke lichtsterkte gebruikt om een goede vergelijking te bekomen. Bij de Olympus zijn de lenzen standaard bijgeleverd, bij de Canon heb je enkel een kit-lens van 18-55mm, dat hier niet getest wordt.
De lens van een Olympus (four thirds systeem) kan half zo groot gemaakt worden als een gelijkaardige lens van Nikon of Canon (zelfde zoombereik en zelfde lichtsterkte) omdat de sensor half zo groot is, en alle lenzen berekend zijn op deze grootte. De Canon 400D en 30D hebben ook een kleinere sensor, maar de meeste Canon-lenzen zijn ook geschikt voor full-size toestellen, en de lenzen moeten dus groter zijn (EF lenzen).
De verschillende soorten lenzen en hun kodes komt u hier te weten.
De Olympus gebruikt een sensor die maar half zo groot is dan een normale filmstrookje: in de praktijk komt dit erop neer dat je de brandpuntsafstand met 2 moet vermenigvuldigen: de lenzen hebben dus een bereik van 28-84mm (breedhoek naar standaard-gebied) en 80-300mm (telelens). Voor normale fotografie heb je eigenlijk geen extra lenzen meer nodig. Maar zijn deze lenzen ook goed?
De Canon 20D en 30D gebruiken ook kleinere sensoren, maar hier is de faktor 1.6. De lenzen komen overeen met 45-216mm en 112-320mm. Deze twee lenzen kosten samen wel iets meer dan 1000 euro. De vergelijkingsfoto's zijn genomen in Oostende, 13 februari tussen 11 en 12 uur. De zon schijnt.
Ter informatie: een lens wordt "standaard" genoemd als de lens ergens in zijn zoombereik 50mm effektief heeft. Beide breedhoeklenzen zijn wegens het vermenigvuldigingsfaktor dus "standaard".
| Olympus Canon 45mm |
|---|
| Olympus Canon 85mm |
| Olympus Canon 110mm |
| Olympus Canon 200mm |
| Olympus Canon 300mm |
Vergelijking van de foto's van beide toestellen
De brandpuntafstanden zijn de effektieve waarden (om de foto's beter te kunnen vergelijken). Een afwijking van een 10-tal procent is mogelijk, want de brandpuntsafstand verschijnt niet in de zoeker bij het verdraaien van de zoomring. Op alle foto's werden volgende instellingen gebruikt: ISO 100 en maximale opening.
45mm
Mijn Canon heeft duidelijk last van het sterke contrast. Het beperkt dynamisch bereik had ik al vroeger opgemerkt (zie de link voor een bespreking van het fenomeen). De Olympus geeft daartegenover een zeer rustig een aangenaam beeld, te vergelijken met wat mijn oude Sony DSC-F828 geeft. Toch komt de effektieve kleur dichter bij hetgeen de Canon toont. Wat de beeldscherpte betreft zijn beide toestellen gelijkwaardig. De Olympus is wel uitgerust met een kitlens!
85mm
De Canon heeft nog steeds last van het te sterke contrast, met overbelichting van de muur van de verste huizenrij. De breedhoeklens van de Olympus zit nu op zijn maximale tele-stand, waardoor die niet meer optimaal presteert. De drie volgende foto's zijn met de telelens van Olympus genomen.
110mm
Bij deze foto werd gebruik gemaakt van de Canon-lens EF 70-200 ƒ/1:4 L in zijn breedste stand. Dit is een hoge-kwaliteitslens, en dat is ook direkt te merken. Alle details tekenen zich scherper af. Bij beide toestellen is de kleurweergave OK.
200mm
De Canon is opnieuw uitgerust met een EF 28-135 f1:3.5-5.6 IS. Zelfs in uiterste telestand presteert de lens heel goed. Het beeld is wat scherper dan de Olympus.
300mm
Beide lenzen worden hier op hun maximaal bereik gebruikt, en het is duidelijk dat de Olympus niet meer mee kan. Met een sluitertijd van 1/320 en een vensterbank als steun kan de onscherpte niet veroorzaakt worden door beweging.
Het bereik van de Olympus-lenzen is wat mij betreft ongelukkig gekozen, aangezien de overgangswaarde (40-42mm) overeenkomt met de brandpuntsafstand dat je het meest zal gebruiken bij portretfotografie.
Conclusie
De Olympus E-400 presteert uitzonderlijk goed met zijn twee kitlenzen. De lenzen zijn minder lichtsterk dan de gebruikte Canon lenzen, waardoor je met de Canon een dubbel zo hoge sluitertijd kan gebruiken. De 14-42mm lens is scherp als je niet in zijn uiterste tele-stand gaat. De 40-150mm geeft een aanvaardbaar beeld op alle bereiken, maar hier valt het wel op dat je te maken hebt met een kitlens. Beide lenzen presteren wat beter als je de opening twee stops kleiner maakt (dus ƒ/1:5.6 - 8), maar dan heb je wel voldoende licht nodig. De lenzen zijn direkt gekoppeld voor de zoominstelling (dat is altijd zo bij reflexlenzen), maar hebben een fly-by-wire focusregeling. Daardoor kan met een eenvoudigere lensconstruktie toch uitstekende resultaten bekomen worden. Hoe zou het toestel presteren met echt goede lenzen? (bijvoorbeeld de 35-100mm ƒ/2 PRO ED).Het toestel zelf is klein en handig, je zou bijna vergeten dat je te maken hebt met een reflextoestel. Als je vaak met verschillende toestellen werkt, is het belangrijk dat je door de verschillende instellingen en menu's kan navigeren zonder de handleiding te moeten raadplegen. In dit opzichte is de semi-pro reeks van Canon wel in het voordeel dankzij een dubbele instelsysteem, waardoor je aan ieder knop twee funkties kan geven.
De Olympus heeft interessante funkties, zoals een HiKey/LowKey, waardoor je de heldere of donkere delen van het beeld accentueert door meer helderheidsgradaties te voorzien in de betreffende delen van het beeld. Dit komt overeen met een bolle of holle gamma-curve. Ook kan het toestel zwart/wit foto's maken met filter (geel, orange of rood), iets dat fotografen uit de oude doos zullen appreciëren. Het toestel maakt niet enkel een monochrome foto, maar werkt alsof er een kleurfilter voor de lens geplaatst werd.
Het toestel heeft ook een CF (compactflash) kaarthouder, een teken dat we te maken hebben met een toestel dat zich tot de professionele markt wilt richten. Het eigen formaat van Olympus (eerst SmartMedia en later xD) werd nooit als volwaardig aangezien en kon onvoldoende momentum bereiken om levensvatbaar te blijven. Overigens is het CF-formaat "verouderd". Niet verouderd in de zin dat het niet meer kan evolueren, maar gewoon "oud". In de amusementssector is een "oud" toestel een toestel dat zo spoedig mogelijk vervangen moet worden. Het CF-formaat is heel effektief (de kaart heeft een on-board controller waardoor de dataoverdracht optimaal gebeurt en de aansluitingen komen overeen met die van de EIDE harde schijf controller), maar het is "oud". Tegenwoordig worden zelfs professionele toestellen met een SD kaartlezer uitgerust.
De X-tijd (synchronisatietijd bij het flitsen) van de Olympus is beperkt tot 1/180, wat tegenwoordig wel erg weinig is (we komen van 1/125 bij de traditionele filmrolreflextoestellen). In de praktijk betekent dit dat als je buiten wilt flitsen (een vorm van tegenlicht-compensatie), je aangewezen bent op focal plane flitsers (FP-flitsers). Meer uitleg hierover op de pagina over de werking van de sluiter bij reflextoestellen. Bij modellenfotografie moet je bijna altijd flitsen van zodra er zon is, om scherpe schaduwen in het gezicht te beperken.
De Olympus E-400 is een 10 megapixel camera. Toch is het beeld van een 8 megapixel camera (Canon) scherper als je een zeer goede lens gebruikt. Dit toont nog eens het belang aan van goede lenzen.
| Standaardlens EF 28-135mm op 28mm, ƒ/1:3.5 1/100 |
|---|
| Kitlens EF-S 18-55mm op 28mm, ƒ/1:4.5 1/100 |
Kitlens Canon
De kitlens van Canon (EF-S 18-55mm ƒ/1:3.5-5.6) presteert minder slecht dan dat zijn goedkoop uiterlijk zou doen vermoeden: je zal geen verschil zien tussen de kitlens en mijn normaallens 28-135. Maar de focusmotor is luidruchtig, onnauwkeurig en traag en de lens ziet er plastiekerig uit. De kitlens heeft last van vignetering, maar dit zie je niet op deze foto.
Olympus met breedhoek-lens 14-42mm ƒ/1:3.5-5.6 en
Canon met standaard-lens 28-135mm ƒ/1:3.5-5.6
Olympus met telelens 40-150mm ƒ/1:4-5.6 en
Canon met telelens 70-200mm ƒ/1:4
Olympus
Canon