Sigma heeft ook een lens geproduceerd die dezelfde optische parameters lijkt te hebben als de Canon EF 24-105 /4.
Deze lens werd begin 2014 op de markt gebracht. Om te kunnen concurreren met de welbekende Canon EF 24-105 moet je heel goede specificaties hebben, zeker dat de lens duurder verkocht wordt dan de Canon lens en minder naambekendheid heeft (de wederverkoopprijs zakt snel in elkaar als je de lens zou willen verkopen op de tweedehands markt). Ook is de objectieflens groter en weegt de lens meer.
De Canon lens werd in 2005 gelanceerd en werd snel bekend toen die als "kitlens" verkocht werd bij de Canon 5D Mk II. Toen was het een uitstekende lens, maar de techniek is ondertussen verder geëvolueerd, met name met het gebruik van esoterische lenscomposities (Ultra Low Dispersion om kleurschifting tegen te gaan) en asferische lenselementen (om het geheel in theorie lichter te maken). De Canon is zeker een toplens gebleven, maar de concurrentie is niet stil gebleven.
De codes op de lens zijn:
Canon EF 24-105 /4 L USM | Sigma 24-105 /4 DG OS HSM | |
---|---|---|
Gewicht | 670g | 885g |
Afmetingen | 83.5×107.0mm | 88.6×109.4mm |
Filterdiameter | 77mm | 82mm |
Opening | /4-22 8 bladen | /4-22 9 bladen |
Aantal lenselementen | 18 | 19 |
Als je de lensconstructie bekijkt merk je goed op dat het ontwerp van Sigma duidelijk gebaseerd is op die van Canon. Sigma heeft de lens ook een moderne strakke look gegeven. Maar wat primeert is natuurlijk de technische vergelijking met de Canon, niet de esthetische details.
De lens ziet er stevig uit, industrieel design, geen onnodige franjes. Visueel gezien is de lens geslaagd. Het valt duidelijk op dat Sigma zich in het hogere marktsegment wenst te profileren met deze lens.
De zoom en de focus ring zijn van plaats verwisseld, met de brede zoomring aan de voorkant van de lens bij Sigma, wat ik een goede zaak vind. De zoomring wordt vaker gebruikt dan de focusring en het is gemakkelijker de lens vast te houden aan de voorste ring. Het bereik is evenwichtiger verdeeld op de Sigma, bij Canon ligt het bereik 24-35mm zo dicht tegen elkaar dat ze met een streepje en een puntje hebben moeten werken op de brandpuntsafstand aan te geven.
De zoomring beweegt nu in de "Canon" richting (de "verkeerde" richting dus voor Nikon bezitters). Persoonlijk lijkt mij de Nikon richting (rechts draaien om in te zoomen) natuurlijker. De frictie van de zoomring is hoog, je moet wat kracht gebruiken om de rind te verdraaien, maar daar staat tegenover dat de zoom niet gaat veranderen als je de lens naar beneden houdt ("zoom creep");
De focus ring is maar een mager gevalletje, maar in het algemeen zal je de focus ring weinig gebruiken: de scherpstelling gebeurt veel sneller en nauwkeuriger met de autofocus. Bij het draaien aan de focus ring stoot je met je vingers tegen het verhoogde stuk waar de twee schakelaars zitten (beeldstabilisator en autofocus aan/uit).
De scherpstelling gebeurt geruisloos en nauwkeurig, maar is niet supersnel: dit is duidelijk geen sportlens. In de zoeker merk je ook nauwelijks dat de beeldstabilisator werkt (bij de Canon zag je een duidelijk verschil tussen IS aan en uit en hoorde je een zoemend geluid uit de lens). Enkel als het toestel uit slaapstand gaat kan je een korte trilling in de zoeker opmerken.
Wat betreft de beeldscherpte is Sigma de winnaar, maar dit geldt enkel voor het midden van het beeld. Het beeld is zo goed dat je een gevoel van diepte krijgt bij het bekijken van de foto's (en dit heb ik slechts meegemaakt met één enkele andere buitengewone optiek). De chromatische aberratie is redelijk onder controle, maar zelfs bij Canon was die eigenlijk al verwaarloosbaar bij normaal gebruik.
De geometrische vervorming of distortie (ton- en kussenvervorming) die bij Canon vooral merkbaar is op breedhoek is hier ook aanwezig (maar minder). Dankzij de egale vorm van de vervorming (geen "moustache") is de fout goed te corrigeren in Photoshop. Het is nagenoeg onmogelijk een zoomlens met breedhoekbereik te bouwen die geen vervorming zou geven in uiterste breedhoekstand: het is dan beter een lichte vorn van vervorming te behouden, dan die proberen te corrigeren, waardoor men een moustache vervorming bekomt die niet meer weggewerkt kan worden in beeldbewerkingsprogramma's.
Een duidelijke minpunt van de Sigma is de vignetering: met een verlies van meer dan 2 stops kan je er gewoon niet naast kijken. Je zou verwachten dat een lens met een grotere objectieflens minder vignetering zou vertonen, maar dit is hier duidelijk niet het geval, in tegendeel. Voor mijn type fotografie is de vignetering echter een pluspunt: ook de Sigma 50-150 /2.8 had daar "last" van, en daarom gebruikte ik specifiek deze lens voor portraitfotografie.
De lens is gemaakt voor bodies met full size sensor, maar in feite zal de lens beter presteren op top-toestellen met APS-C sensoren zoals de Canon 7D. Met de kleinere afstand tussen de pixels van de Canon 7D wordt er maximaal voordeel gehaald uit de uitstekende beeldscherpte van de Sigma lens. Omdat enkel het middelste deel van het beeld gebruikt wordt vallen de nadelen van de lens (vignetering en chromatische aberratie) weg.
Canon EF 24-105 /4 L IS USM |
---|
Sigma 24-105 /4 DG OS HSM |
Een ander teken dat Sigma echt zijn best doet is dat je je lenzen kan laten ombouwen (bijvoorbeeld van Canon naar Nikon mount). Niet enkel de mount moet vervangen worden, maar ook de firmwire om met de body te communiceren.
Wat nog altijd opvalt is de wisselende kwaliteit van de Sigma lenzen. Echt slechte lenzen zijn er niet (meer), maar als je de reviews leest (en vooral de kleine cijfertjes) dan merk je dat alle review sites met andere getallen afkomen wat betreft de beeldscherpte, vervorming, vignetering. Bij andere fabrikanten liggen de cijfers bij de verschillende review sites dichter tegen elkaar.
Sigma heeft geen licentie om de EF mount van Canon te gebruiken. Ze moeten dus de werking van de Canon, Nikon, Sony,... lenzen achterhalen door reverse engeneering. In het algemeen zijn er geen problemen te melden, maar het zou kunnen gebeuren dat een nieuwe(re) body niet meer gebruikt zou kunnen worden met deze lens. Dit zal in de praktijk nooit gebeuren, want dit zou dan ook betekenen dat een groot aantal oudere originele Canon EF lenzen niet meer gebruikt zouden kunnen worden. Om dit eventuele probleem op te lossen bestaat er nu een USB dock (apart te bestellen, maar compatibel met alle nieuwe Sigma lenzen) waarmee je de firmware van de lens kan upgraden.
Daarbij horend: de vervormingen die de Canon lenzen produceren kunnen op de body zelf onderdrukt worden, dit kan zelfs automatisch gebeuren: de body detecteert de lens en voert automatisch de correctie uit naargelang de zoompositie, de afstand tot het onderwerp en de opening. Dit is natuurlijke enkel mogelijk bij de betere bodies, niet bij de basistoestellen. Nagenoeg alle imperfecties kunnen zo verminderd worden; vignetering, chromatische aberratie en distortie, maar dit gaat ten koste van de beeldscherpte en het contrast: pixels moeten namelijk opnieuw geïnterpoleerd worden. Bij Sigma is er geen correctie in de body mogelijk.
De lens werd vergeleken met de Canon EF 70-200 /2.8 op /4. Een van de testen is de correctheid van de belichting die op deze pagina besproken wordt.
Volledig beeld |
---|
Uitsnede midden |
Uitsnede rechts |
Deze lens was een verbetering op de Canon EF 24-105 /4 lens, maar is nu op zijn beurt technisch achterhaald door de moderne Canon RF 24-105 /2.8 lens die veel scherper is, zeker in de hoeken (een zwak punt van de Sigma). Omdat de nieuwe Canon lens lichtsterker is, heb je wat minder risico op bewegingsoncherpte want je kan een dubbel zo hoge sluitertijd gebruiken.
Canon EF 24-105 /4 L IS USM
Sigma 24-105 /4 DG OS HSM
-