» SAMENWERKINGEN
» » INTERNATIONAL SHOOTING DAYS
» » » 2015 - 2018
» » » » International Shooting Days Thimister 2017
De internationale Shooting Days zijn een evenement waarbij we modellen en fotografen uitnodigen om samen te werken. Belgische modellen mogen één of twee dagen blijven, internationale modellen twee of drie dagen. Dit keer hebben we een huis in Thimister gehuurd. We hebben fotografen die voor één of meerdere dagen komen, of die iedere dag weer naar huis rijden.
Het was één van de beste shooting days met heel veel modellen (eigenlijk zelfs teveel). Er waren in totaal 17 modellen aanwezig, maar ik heb slechts grondig kunnen werken met 5 modellen: de rest van de tijd ging ik modellen afhalen aan 't station, eten kopen, enz. Zo'n aktiviteit organiseer je niet voor jezelf, maar voor de modellen en de andere fotografen.
23 mei: bezoek Vogelsang en Wollfeisen
De eerste dag is niet voorzien voor fotoshoots met modellen, de bedoeling is Wollseifen en Vogelsang grondig te bezoeken. Ik had al vroeger fotoshoots op deze plaats gehouden, maar had het volledig terrein nog niet verkend.Er zijn hier zoveel mogelijkheden dat de tweede Shooting Days van het jaar hier gehouden zullen worden (begin augustus). Een van de militaire gebouwen is namelijk omgebouwd tot hotel. Omdat het hotel volgeboekt is in september hebben we de Shooting Days in augustus moeten houden.
|
|
|---|
24 mei: aankomst modellen
Het begint al goed: Trump zit in Brussel en alle verkeer zit vast. De binnenring is afgesloten en de treinen worden omgeleid, hebben uren vertraging of rijden gewoon niet. De meeste mensen komen twee uur te laat aan, terwijl de mensen uit Duitsland op tijd zijn. Het wordt een hopeloos boeltje om de mensen op tijd aan het station af te halen en sommigen moeten nog een half uurtje wachten tot de pendel terug is.'s Avonds wordt er nog een fotoshoot in het zwembad gedaan met studioflitsers. Dit was eerder een test van de studioflitsers, een oefening om het ijs te breken. De foto's zijn eerder matig (ik ben geen voorstander van flitsers).
25 mei: Luik: ULG en Ile Monsin
We vertrekken rond 10 uur, maar op de weg naar Luik belanden we in een monsterfile. Er is een ongeval gebeurd op de verkeerswisselaar van Cheratte en het verkeer zit vast in beide richtingen. De verkeerswisselaar van Cheratte is de laatste van België die een "rare" constructie heeft (rotonde in plaats van klaverblad), waardoor mensen pas op het laatste merken dat ze op de verkeerde strook zitten. Dit knooppunt wordt aangezien als de gevaarlijkste van België. Om de rotonde te verlaten richting A25/E25 moet men de binnenkant nemen, wat tegennatuurlijk is en voor ongevallen zorgt.Ook Ed die met een paar modellen uit het Antwerpse komt zit vast in het verkeer, maar dan in de andere kant. Er wordt een fotoshoot geïmproviseerd op de stilstaande vrachtwagens. We komen uiteindelijk aan rond 13.00 uur. Er zijn drie plaatsen voorzien, één aan de ingang van de universiteitsterreinen (allée des érables), één aan de gebouwen en één op Ile Monsin.
De eerste plaats was eigenlijk niet zo interessant omdat de vervallen gebouwen allemaal afgesloten waren. Een fotoshoot in vol zonlicht levert in het algemeen geen al te goede foto's, en in de schaduw van de bomen krijgen de modellen een groene teint omdat de bladeren het licht filteren.
De tweede plaats aan de gebouwen van de universiteit van Luik is des te meer interessant, en het was de bedoeling dat iedereen in groep op de verschillende plaatsen zou werken, maar in de praktijk bleven de duitse fotografen steken op één enkele plaats, waardoor de groep uit elkaar viel en niet iedereen met iedereen kon werken.
We weten voor de volgende keer dat we de eerste lokatie en de derde lokatie van de dag niet meer moeten bezoeken, maar dat we de ganse dag op de tweede lokatie kunnen blijven. De andere kant van de Ile Monsin (daar waar het Albertkanaal begint) is natuurlijk nog altijd de moeite.
In de late namiddag hebben we nog foto's genomen in de jacuzzi en aan het zwembad.
26 mei: Vogelsang
Ik haal twee mensen aan het station van Welkenraedt af. We rijden met een paar wagens naar Vogelsang. De plaats van samenkomst is aan het tankstation in het midden van de basis. Het is onmogelijk om de volledige site te bezoeken en ik doe een fotoshoot met twee modellen op twee verschillende plaatsen. Het is zi'n interessante lokatie met zoveel mogelijkheden dat we de volgende internationale Shooting Days hier plannen.'s Avonds moeten er nog een paar modellen terug gebracht worden naar het treinstation.
Belgische modellen mogen voor één dag komen (maximaal twee), maar sommige modellen willen nog langer blijven, waardoor er te weinig slaapplaatsen zijn. De franse modellen die in de nacht toekomen worden verplicht met drie op een kamer te slapen.
27 mei: Luik: Fort de la Chartreuse
Er moeten geen mensen aan het station afgehaald worden, maar we moeten wel op tijd vertrekken zodat iedereen aanwezig is op de plaats van samenkomst aan het fort. We hebben namelijk afgesproken met andere mensen die maar voor één dag komen.Er is blijkbaar politiecontrole op de site, daarom parkeren we op straat en niet aan het fort zelf. Twee modellen komen nog later aan, waardoor ik ze op de hoofdweg moet gaan halen. Het is al zeer warm en de temperatuur zal nog verder stijgen gedurende de volgende dagen.
Iedere fotograaf pakt een model mee en loopt zijn eigen kant uit, waardoor een wissel moeilijk te realiseren is. In de uren die we aanwezig waren heb ik met drie van de negen modellen samengewerkt.
We rijden in verschillende groepjes terug naar het huis: sommigen willen nog iets eten, anderen willen direct terug naar huis. Ed die voor de tweede keer gekomen is neemt een paar modellen uit het Antwerpse terug mee.
's Avonds doen we nog een fotoshoot met lichtstaven in de tuin. Om een maximaal effekt te bekomen moet het goed donker zijn.
28 mei: Sprimont: steengroeve
's Morgens is er onweer, waardoor we even aarzelen of we geen fotoshoot aan het huis zelf zouden houden in plaats van op lokatie. Als het plots opnieuw zou beginnen onweren, dan kan men gerust verder werken in het huis. Er komen nog twee modellen aan, de twee laatsten van de week.
Uiteindelijk beslis ik twee groepen te maken: één groep die naar Sprimont zou rijden met de franse modellen en een model uit België, en een tweede groep met een model die rond de middag komt. Sprimont ligt in de richting van Frankrijk en de franse modellen zullen niet meer thuis komen.
In Sprimont is het verschrikkelijk warm en de fotoshoot wordt zeer vroeg afgebroken wegens de hitte. Na twee uur had ik 4 liter water gedronken en was al mijn voorraad op. Ik rij terug naar huis om een korte fotoshoot te doen met het laatste model.
En dan is het weer tijd om de boel op te ruimen. Er zal uiteindelijk voor meer dan 900€ schade vastgesteld worden: een gebroken stoel en brandplekken op vier ligzetels. Dit wordt niet door de verzekering burgerlijke aansprakelijkheid van de vzw. betaald: dit zijn geen ongelukken, maar moedwillige beschadigingen.
In die vier dagen is er voor meer dan 900€ schade aangericht: houten stoel beschadigd en brandplekken op vier ligzetels. Een model die de kleren zomaar meeneemt. Een normaal mens weet heel goed of een kledingstuk van hem is of niet, ik hecht dus geen geloof als het model zegt dat hij de kleren toevallig meegenomen heeft. Respect is hier ver te zoeken. En het zijn toevallig altijd de merkkleren die meegenomen worden, G Star, Levis, maar nooits iets van de Zeeman.
In de nacht van donderdag op vrijdag begin ik iets vreemd te rieken. De modellen hadden niets beters gevonden dan hun natte kleren in de sauna te laten drogen (terwijl er een wasmachine en droogkast voorzien is). Neen, dat is te ver, ze laten liever hun boel in de sauna, zetten de temperatuur op maximum en gaan dan slapen. Gelukkig dat ik 's nachts altijd nog een ronde doe, want anders was het huis in rook opgegaan. Respect, je weet wel...
Vrijdag komen er twee mensen bij bij de groep, ze stellen zich niet voor aan de fotografen. Uiteindelijk zal ik te weten komen dat het de vriendin van een model is, samen met haar vader (of pleegvader, grote broer,... ik weet niet wie die mensen zijn).
Als ik thuis kom haal ik de vaatwasser leeg en begin de tafel te dekken voor het avondeten. Plots zie ik die twee mensen in de jacuzzi, allebei met een pint in de hand en de ene nog met zijn kleren aan.
Het is teveel gevraagd om zich voor te stellen, neen, ze spingen zomaar in de jacuzzi, zonder rekening te houden dat andere mensen misschien ook de jacuzzi zouden willen gebruiken (uiteindelijk was ik zo gedegouteerd dat ik nooit in de jacuzzi ben gestapt).
En als ik vraag of ze niet gegeneerd zijn trekken ze een rare muil. Ze hebben het erover dat ik niet "chill" ben. Zie ze liggen in een jacuzzi die ze niet betaald hebben, het is weer de schuld van de maatschappij dat ze geen jacuzzi thuis hebben. Het is mijn schuld dat ze zich niet kunnen amuseren op mijn kosten.
Het was de bedoeling dat het model voor twee dagen mocht komen, maar die is dan zo lang mogelijk gebleven. Uiteindelijk zou hij 's morgens vertrekken, dan is het 's middags geworden, uiteindelijk zijn ze tot 's avonds laat gebleven, ik heb hem echt buiten moeten gooien, anders lag hij nu nog in de jacuzzi met z'n familie.
En dan is het het model die uitgenodigd werd voor één dag (toen was er geen plaats meer vrij om te overnachten). Hij probeert via andere modellen toch een plaatsje te bemachtigen, hij vertelt dat hij twee dagen zou blijven, maar ik kan aan de hand van facebook gesprekken aantonen dat hij maar voor één dag mocht blijven. En 's avonds wilt hij niet vertrekken en ik wordt van racist beschuldigd omdat ik hem naar huis wil sturen.
Wat is er met de maatschappij gaande? Het is al erg dat de ouders zelf totaal geen opvoeding hebben: hoe kunnen ze hun kinderen dan manieren leren?
