International Shooting Days
Mei 2018

Omdat de lokatie van de internationale shooting days van 2017 zo interessant leek, hebben we besloten opnieuw dezelfde huis te reserveren voor de versie van 2018.

Woensdag 9 mei

Donderdag 10 mei

Omdat er dus geen fotoshoot in Duitsland gepland was, werden de fotoshoots aan het huis gehouden: het zwembad, de jacuzzi, de verschillende tuinen. Er werd zelfs een studio ingericht in de fitness ruimte. Meestal deed ik een fotoshoot achter de kerk, daar was het rustiger om te werken.

Dit is trouwens heel spijtig, want er waren ook sessies voorzien "leren catwalk lopen", en die zouden bijzonder nuttig geweest zijn voor bepaalde modellen.

Er zijn twee duitse fotografen aanwezig (die ook blijven logeren) en een duitse fotograaf die iedere avond opnieuw naar huis gaat. Het is immers niet zo ver rijden naar Duitsland, hoogstens een uur. In minder dan 20 minuten zitten we over de grens (de schreve, zoals ze bij ons in West-Vlaanderen zeggen), maar in de streek (Verviers) spreekt er niemand duits of nederlands.

Vrijdag 11 mei

We kunnen nu rustig werken, de lokatie verkennen en foto's nemen. Het is spijtig dat de lokatie meer en meer een airsoft speelveld wordt, met overal stemhokjes in de verschillende zalen. De stemhokjes worden gebruikt door de spelers om zich verdekt te kunnen opstellen, maar fotografisch is dit een ramp.

In bepaalde zalen zijn er betonnen muren geplaatst en zijn de originele ramen (of wat er van overbleef) vervangen door plastieken ramen. Bepaalde ruimtes lijken wel op kruipkelders of half-afgewerkte huizen met enkel ruwbouw. Het urbex gevoel dat je op dergelijke plaatsen zoekt gaat hier duidelijk verloren, maar er zijn nog een paar bruikbare ruimtes. Het gebouw is duidelijk ingericht voor airsoft spelers, met een hoofdkwartier op het gelijkvloers.

Het is die dag dat ik de beste foto's genomen heb. Het is lekker warm en er is geen wind. We gaan zelfs tot op het dak van de instelling om foto's te nemen. Het zicht is indrukwekkend.

Het is enkel spijtig dat halverwege de dag de uitbaters een vuurtje zijn beginnen stoken met allerlei afval, waardoor de volledige gebouwen eigenlijk onbruikbaar werden vanwege de stank.

Naast de duitse fotografen komen er ook twee extra belgische fotografen die op hotel logeren in Luik zelf. De twee extra fotografen kunnen we best gebruiken, want ondertussen zitten we met een groot aantal modellen. Ik heb gemekt dat het fotograferen en het werken met modellen het beste gaat als er evenveel modellen als fotografen zijn (of hoogstens één model meer dan dat er fotografen zijn).

Het systeem met de fotografen die op hotel logeren moeten we verder blijven gebruiken, want in het huis zelf zijn er uiteindelijk teveel mensen aanwezig, waardoor het een boeltje wordt. Dit is eigenlijk ook de reden waarom we de fotohoots op lokatie doen: het huis is wel groot, maar als er teveel volk aanwezig is, is het niet meer aangenaam om te werken.

Het algemeen thema is military/security, mar we verplichten de modellen niet om rond dit thema te werken. Het thema past wel goed bij de lokatie en we hebben een aantal mooie foto's genomen. Het volstaat soms gewoon een blauwe jeansbroek te gebruiken en een groen t-shirt: meer moet dat eigenlijk niet zijn. Er werden een paar heel goede foto's in militaire kledij genomen, maar dit gebeurde door een andere fotograaf, en ik wilde de modellen niet opnieuw de militaire kledij laten aantrekken.

Zaterdag 12 mei

De sfeer is heel gemoedelijk en er is een mix van modellen die voor één of twee dagen komen.

Het is een leuke dag geworden en na de shooting gaan we iets eten in Luik zelf. De modellen hebben een hamburgertent gevonden in het midden van de stad. Het duurt bijna een uur om tot op de plaats te geraken, en natuurlijk is er geen parking in de buurt. Er zijn indrukwekkende gebouwen in de stad, maar alles is er vuil. Ik heb plots geen honger meer als ik zie hoe vuil te tafels in de mcdonalds zijn. Conclusie: laat NOOIT een model beslissen waar we gaan eten, want dan eindigen we in een junkfood tent. Laat de modellen trouwens ook nooit beslissen over kleren of lokaties, want dat wordt ook een ramp.

De twee belgische fotografen verlaten ons deze avond en wij keren terug naar het huis. Een van de duitse fotografen is ook ziek, waardoor we uiteindelijk overblijven met twee fotografen. Er wordt ook geen fotoshoot meer in het huis gehouden 's avonds, het jaar ervoor werd er 's avonds nog een fotoshoot aan de jacuzzi gehouden. Het huis en zijn mogelijkheden wordt duidelijk onderbenut, maar ja de fotografen zijn ook moe.

Die dag heb ik twee foto's die als "goed" bestempeld kunnen worden, maar ik merk ook dat één model (Tomas) bijzonder goed kan poseren en zich goed aanpast aan de verschillende stijlen van fotografie. Dit is zijn eerste echte fotoshoot. Een ander model kwam met zijn vriendin, maar de eerste dag was er al boel toen de groep modellen 's avonds iets ging eten in stad (dat was te verwachten en is de reden waarom er normaal geen meisjes uitgenodigd worden). De laatste dag lag hij nog om 10 uur in bed en zijn er geen foto's meer genomen met hem.

Zondag 13 mei Het begint te regenen en het blijft regenen de ganse dag. Onze bedoeling was met twee groepen te werken; één groep fotografen die aan het huis zou blijven voor fotoshoots aan het zwembad, en een tweede groep die naar de lokatie zou gaan (treinstation van Hombourg). Dit hadden we al het jaar voordien gedaan en het was een uitstekende oplossing. Helaas zitten we met slechts twee fotografen en is het weer te slecht om naar het station te gaan. We doen dan bijna uitsluitend fotoshoots in de studio. Opnieuw een verloren dag, eigenlijk. De mooie stenen muur begint mij grondig tegen te steken.

Conclusie

Je kan niet rekenen op de modellen, uiteindelijk moet je d'er 30 reserveren om d'er 10 te hebben. Dit zorgt voor stress en is het normaal dat je geen al te goede foto's kan nemen. Als er iets misloopt, dan is het jouw schuld als organisator.

De eerste dag, de donderdag, werden de shootings geregisseerd door Bob Bams van Best Model, en van die dag heb ik geen foto's die ik persoonlijk goed vind. Voor mij een verloren dag, dus (naast de woensdag, die ook al verloren was). Ook de foto's van de zondag zijn voor mij waardeloos, ik werk niet graag in een studio. Ik had een studio voor een volledige dag kunnen huren aan 1/10 van de prijs van het huis, had ik studioshoots willen doen. Slechts twee van de vijf dagen hebben mij een artistieke voldoening gegeven.

Ik probeer natuurlijk de foto's voor de modellen zo snel mogelijk te bewerken, maar het is niet normaal dat alle foto's in minder dan een week bewerkt zijn (fotobewerking enkel 's avonds). Als ik een individuele fotoshoot doe, dan duurt het ook een week om de foto's van één dag te bewerken.

Het is uiteindelijk veel geld, voor maar twee dagen die voor mij geslaagd zijn. De kosten worden gelukkig gedragen door de advertenties op de verschillende websites, maar ik had het geld beter kunnen besteden aan shootings gedurende een enkele dag. De formule van de Internationale Shooting Days moet grondig aangepast worden (dat zeg ik al jaren, maar dit keer was het bijzonder duidelijk dat er iets mis is met die formule).

In september is er de twee de sessie van de Internationale Shooting Days, maar nu in Vogelsang juist over de grens met Duitsland. Dit is een lokatie waar ik verleden jaar (en de jaren ervoor) uitstekende foto's heb kunnen nemen. Misschien dat we uiteindelijk naar een dergelijk scenario gaan: een hotel/jeugdherberg dat gedeeltelijk afgehuurd wordt en waarvan we de omgeving gebruiken voor fotoshoots.