Fotografie: International Shooting Days 2019 Sprimont

International Shooting Days
Sprimont 2019

FOTOGRAFIE
» SAMENWERKINGEN
» » INTERNATIONAL SHOOTING DAYS
» » » 2019 - ...
» » » » International Shooting Days Sprimont 2019

In 2013 hadden we een huis in Sprimont gereserveerd. Dat we later niet meer naar de streek zijn geweest is enkel omdat het huis niet meer beschikbaar was. In 2019 hebben we een ander huis verhuurd (eigenlijk twee gekoppelde huizen).

Het is een streek met heelwat mogelijkheden, daarom dat de tweede internationale shooting days van 2019 in dezelfde buurt zullen plaatsvinden.

Woensdag 29 mei

Dit is een dag waarop geen fotoshoots gebeuren: modellen moeten afgehaald worden, normaal aan het treinstation van Méry, op enkele kilometers van het huis. Het laatste model komt pas om 23 uur toe, en dan rijden er natuurlijk geen treinen meer naar Méry. We moeten het model in het station van Luik Guillemins afhalen. Terwijl ik aan het station wacht, neem ik een paar foto's met de Huawei P30 PRO. Op dit ogenblik is dit de smartphone met de beste camera. Je kan nachtfoto's nemen zonder statief: het toestel neemt opeenvolgende foto's en voegt ze samen gebaseerd op de heldere puntjes in de verschillende beelden.

Donderdag 30 mei

Ik moet thuis blijven tot na de middag, want sommige mensen vinden de lokatie niet. We hebben wat tijd om fotoshoots rond het huis te doen, maar met al die mensen die staan te wachten is het niet gemakkelijk. Hoewel het adres van het huis aan iedereen doorgegeven werd, is de straat blijkbaar zeer moeilijk te vinden, vooral op buitenlandse navigatietoestellen. Op google maps is de lokatie gemakkelijk te vinden, maar navigeren met google maps is niet zo eenvoudig.

Uiteindelijk gaan we naar de lokatie, een marmer steengroeve in de buurt van het huis. We werken gedurende een paar uren, dan zijn de duitse fotografen moe en willen ze naar huis. Ze nemen de meeste modellen mee, behalve de franstalige modellen uit Luik en een model uit Nederland die verder willen shooten.

De modellen uit Luik weten een heel mooie lokatie. Na een paar omzwervingen via de verkeerde steengroeve komen we dan uiteindelijk terecht. Het is een super-lokatie. Er is niet enkel een meerje met een indrukwekkende achtergrond, maar er zijn ook machines die gebruikt kunnen worden. Een minpunt is dat de lokatie wat afggelegen is van de hoofdweg (maar de machines staan redelijk dicht bij de hoofdweg).

Het meertje zelf is een prachtige lokatie, maar na een half uur hebben we alles gezien en is het tijd om terug te keren want de zon zakt en delen van het meertje geraken in de schaduw. Ondertussen is de barrière aan de ingang gesloten, maar we kunnen onder het hek kruipen. Het is ook mogelijk via de treinsporen naar de buitenwereld te geraken, maar dit is een optie die niet aangeraden is. Spoorlopen is verboden, en daarvoor zijn er goede redenen.

Vrijdag 31 mei

Een fotoshoot met twee modellen, vandaag. Ook het moment om eens mijn P30 pro te testen. Bij weinig licht zou ie zeer goed moeten presteren. Twee foto's op hetzelfde moment genomen en met dezelfde lichtopstelling. De smartphone heeft echter een bredere kijkhoek, waardoor meer van het decor zichtbaar is (ik kan eventueel tot 10× optisch inzoomen). De foto rechts is de foto met de spiegelreflex. Uiteindelijk heb is besloten dat de lichtinval niet optimaal was en heb ik de fotoshoot op een andere plaats verdergezet (maar zonder opnieuw foto's met de smartphone te nemen).

Vrijdag gaan we naar het sanatorium van Dolhain, een lokatie die we het jaar daarvoor ook al bezocht hadden. De lokatie is nog altijd de moeite. We komen rond de middag aan, want de duitse fotografen hebben moeite om op tijd wakker te worden: eigenlijk hadden we twee uur eerder moeten aankomen. Na twee uren shooten moet ik twee modellen naar het station brengen, waardoor ik drie uur onderweg verlies. De vrijdag is een werkdag, en blijkbaar hebben alle luikenaars besloten om die dag te gaan werken.

Ik ben pas terug om 17 uur in Dolhain, en dan is iedereen moe. De duitse fotografen willen naar huis. Die dag heb ik dus hoogstens twee uur foto's kunnen nemen. In het sanatorium heb ik dus enkel met twee modellen kunnen werken, en dan enkel gedurende minder dan een uur, te kort om op elkaar ingespeeld te geraken en goede foto's kunnen nemen.

's Avonds is de sfeer slecht, de duitse fotografen weigeren de boel op te ruimen, het is niet hun werk. Ik heb het dan zelf moeten doen. Er was een barbecue gepland, maar die is niet doorgegaan, de duitse fotografen die de barbecue zouden voorzien hebben er geen zin in, en na de boel opgekuisd te hebben ik eigenlijk ook niet.

Zaterdag 1 juni

Zaterdag gaan we naar de universiteit van Luik. Een plaats met veel mogelijkheden, eerder geschikt voor fashion shoots. Hier ook komen de mensen pas laat toe, terwijl het adres goed aangegeven is. De enige oplossing is de funktie "location sharing" van m'n smartphone in te schakelen, omdat ik niet aan het parking wil blijven wachten terwijl iedereen is gaan shooten.

Na de fotoshoot gaan we in groepjes naar de Lunch Garden in Boncelles. Sinds dit bezoek krijg ik permanent reklame voor Lunch Garden op m'n smartphone. De schuld van google, die mijn lokatie doorgegeven heeft aan de adverteerders. Zo worden de gratis google apps betaald.

We gaan nadien naar de Fort de la Chartreuse. Ons oorspronkelijk plan was om naar de Montagne van Bueren te gaan, maar de steile helling zou te zwaar zijn voor bepaalde fotografen die na hun maaltijd volledig uitgeblust zijn. Fort de la Chartreuse blijft nog altijd één van de beste lokaties, maar er moet voldoende zon zijn zodat de ruimtes belicht worden. Ik gebruik enkel indirect licht dat op de muren weergekaatst wordt.

Ook met een smartphonefoto is het mogelijk "urbex" effekten aan een foto toe te voegen, hier in de Fort de la Chartreuse.

Zondag 2 juni

We moeten het huis verlaten voor 10 uur, maar de duitse fotografen raken weer niet op dreef. Het was voorzien dat de laatste shooting om 10 uur zou beginnen, zodat iedereen op tijd terug thuis kon zijn, maar helaas geraak ik pas om 13 uur in Raeren. Ik heb nog alles moeten opruimen in het huis, want de duitse fotografen waren totaal uitgeput. Ik heb de tafel gedekt en heb achteraf alles nog moeten opruimen ook.

In Raeren heb ik slechts een half uurtje kunnen shooten, de duitse fotografen waren plots weer in topvorm en hebben nog een fotoshoot gedaan. Ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om de streek te verkennen: in de buurt is er ook een steengroeve (echter niet zo interessant als in Sprimont).

Het voordeel van deze lokatie is dat er wat variatie is (echter niet zo veel als op andere plaatsen), maar vooral dat je er in het week end en op feestdagen kan eten. Na een fotoshoot op een warme dag is dit noodzakelijk, en het is goed voor de sfeer ook.

Fototoestel

Voor het nemen van de foto's gebruik ik een spiegelreflex met een ƒ/2.8 70-200mm lens. Met deze lens kan ik alles doen wat betreft modellenfotografie, maar als ik bijvoorbeeld een landschap wil fotograferen, dan is de lens niet geschikt. Omschakelen naar 24-105mm vraagt tijd en is extra gewicht om mee te nemen (ik neem enkel een extra batterij en geheugenkaart mee).

Hier komt de Huawei P30 PRO goed van pas. Je ziet duidelijk dat het toestel geen spiegelreflex is (gemis aan beeldscherpte). Overschakelen naar 40 megapixels brengt geen verbetering, de bestanden zijn groter maar de foto's zijn niet scherper. De Huawei P30 pro is ideaal om snel backstage foto's op instagram te posten. De foto's worden op instagram toch verkleind, en dan valt het gemis aan scherpte niet op. Het verlies aan scherpte ten opzichte van een spiegelreflex is trouwens heel beperkt.

Een mankement van het fototoestel in de smartphone is de gebrekkige bediening, alles moet via het scherm gebeuren, en raak je een deel van het scherm aan, dan worden er ongewenste funkties opgeroepen. Je weet niet goed hoe het toestel vast te houden, in de meeste gevallen zit er een vinger voor de lens.

De Huawei P30 PRO wordt hier besproken: een algemene bespreking, specifiek het fototoestel en uiteindelijk het gebruik als fototoestel voor portrets.

Conclusie

Ik had het al gemerkt de jaren ervoor: de duitse fotografen zetten zich minder en minder in: ze worden te laat wakker, ze ruimen niet op, ze komen enkel om de modellen te fotograferen en that's it. Ze vinden het maar normaal dat ze uitgenodigd worden, geen kosten hebben en niets moeten doen. Je kan niet verwachten van de modellen dat ze de tafel opruimen als de fotografen het goede voorbeeld niet geven.

Misschien een reden van hun ongenoegen is dat ze vroeger uitgenodigd werden in een huis met sauna, zwembad en jacuzzi (maar het huis was wel driemaal zo duur), terwijl dit huis maar gewoon een tuin, een paar slaapkamers, een keuken en een living had. Ze zijn teveel luxe gewoon geworden, die duitsers.

Doordat ik op de twee duitse fotografen heb moeten wachten, kon ik niet met drie van de uitgenodigde modellen werken. Het is toch wel schrijnend; ik organiseer alles, zorg ervoor dat het event zo vlot mogelijk verloopt, ik ga mensen afhalen en terugbrengen aan het station... en daardoor kan ik niet met alle modellen samenwerken. En neen, een korte fotoshoot tussendoor in de buurt van het huis terwijl er op de duitse fotografen gewacht wordt is niet de oplossing: iedereen staat te wachten om naar de lokatie te vertrekken.

Maar ook buiten de shootings zelf werden er vroeger afspraken gemaakt, bijvoorbeeld dat de fotograaf die een model uitnodigd ook alle informatie geeft: wat hij mag verwachten, wat hij moet meebrengen, wat hij mag doen en niet doen, enz. Dit is om misverstanden te vermijden, een model moet niet ongeveer dezelfde informatie van twee verschillende kanalen krijgen (eenheid van commando, je weet wel....). Hier is het ook redelijk mis gelopen, met een paar duitse modellen die veel te laat opstonden en halverwege de fotoshoot ergens naartoe gingen. Ze kwamen pas heel laat terug thuis. Blijkbaar hadden de duitse fotografen niets van informatie gegeven.

De twee fotografen werken ook permanent samen, ze kiezen het beste model uit en doen samen een fotoshoot (maar klagen wel dat een andere fotograaf ook een model uitpikt en zich afzonderd). Voor de modellen is het geen pluspunt dat er twee fotografen permanent samen werken; de foto's zullen immers bijna identiek zijn. De fotografen eten voor twee, nemen twee slaapkamers in beslag, maar zijn te laat wakker en zijn moe na het middageten.

Een voorbeeld van gesynchroniseerd chimpen
Het kan leuk zijn voor een paar foto's, maar uiteindelijk levert het niets op voor de modellen, want de foto's zijn identiek. De fotografen eten wel voor twee en nemen twee slaapkamers in beslag.

Het besluit is daarom snel genomen: deze fotografen kunnen nog steeds komen, maar vanaf de volgende shooting days logeren ze op hotel en betalen ze hun eigen kamer zelf. Alze ze dat willen kunnen ze een hotel uitzoeken met sauna, jacuzzi en zwembad, maar dat zal wel wat duurder zijn dan het Ibis hotel in Seraing. Dan kunnen ze direct naar de shooting plaats komen wanneer ze willen, en als ze te laat komen is de shooting afgelopen. Ik hoef niet meer thuis te wachten terwijl de shooting eigenlijk al bezig is op de lokatie (met de modellen en de fotografen die voor één dag komen).

De eerste dag aan de steengroeve