» SAMENWERKINGEN
» » INTERNATIONAL SHOOTING DAYS
» » » 2010 - 2014
» » » » France, Juni 2011
De laatste keer dat ik shooting days over een week heb gehouden was in 2008. Dit was eveneens in Frankrijk. De voornaamste reden was de onbetrouwbaarheid van de modellen die zich inschreven en niet afkwamen. Maar 2011 is één van de beste shooting tot nu toe.
 Ludo die slechts één dag aanwezig kon zijn. |
|---|
De “shootings days” die ik organiseer gaan verder dan dat: we organiseren de shootings in een gemoedelijke sfeer. Er is tijd voor informatie, voor een fotoshoot, een etentje, een museumbezoek, flaneren op de zeedijk. Dit jaar konden we rekenen op de samenwerking van de franse modellen die door fotograaf Matmarty Shooting-Mans geselecteerd waren. De samenwerking verliep uitstekend en we zullen in de toekomst nog verder samenwerken. Erik Segaert was aanwezig als belgisch fotograaf.
We hebben een huis gehuurd in de buurt van Samer. Toen ik de reklame zag met mini-voetbal en biljard was ik direct verkocht (dat is iets dat de modellen kan interesseren). Helaas had ik een beetje over het hoofd gezien dat we op een uur rijden van de zee waren. We hebben slechts één shooting in de buurt zelf gehouden.
Twee ploegen hebben de aflossing gedaan: eerst Matmarty Shooting-Mans met zijn franse modellen en Erik met enkele belgische modellen gedurende 3 dagen, dan Björn Van Driessche (toen voorzitter van BMA) gedurende de weekeinde. Zo wordt het huis optimaal benut en hebben de modellen geen tijd om zich te vervelen.
Het voordeel van dergelijke shooting days in vergelijking met klassieke fotoshoots is dat de modellen meer intens betrokken worden bij een fotoshoot. Daarbij organiseren we zowel individuele shoots (één model - één fotograaf) als groepsshootings. Een dergelijke opleiding gekoppeld aan verschillende fotoshoots is ideaal voor de modellen als ze later willen doorbreken: ze hebben reeds ervaring met verschillende fotografen opgedaan.
Dinsdag 31 mei
De modellen zijn in de nacht van de 30ste op de 31 mei toegekomen. Een dikke proficiat aan de fotograaf en aan Ludo die de nacht gereden hebben!Vanaf de eerste dag beginnen we met een goede gewoonte: spek met eieren. Iets dat de fransen totaal niet kennen, terwijl we in België spreken over “le déjeuner” hebben de fransen het over “le petit déjeuner” die zich doorgaans beperkt tot een kop zwarte koffie om wakker te worden. Met een pak pure energie in hun maag zijn de modellen klaar voor de dag! 's Middags eten we in een restaurant in de buurt van de shooting plaats (om niet teveel tijd te verliezen) en 's avonds eten we thuis. De laatste dag hebben we zelfs een barbecue voorzien.
Voor de eerste shooting hebben we onze bekende plaats uitgekozen: la pointe de la Crèche nabij Terlincthun, niet ver van Boulogne-sur Mer. Er zijn verschillende mogelijkhedne voor een fotoshoot aanwezig en we lopen niet in elkaars voeten. Of bijna niet.
's Middags gaan we eten in restaurant “Le Dauphin” in Ambleteuse, ook een traditie. De patron ziet ons graag komen, direct ambiance in de zaak.
's Avonds een shooting op hooibalen in een nabij gelegen veld. De modellen zijn moe en dat is te begrijpen: ze zijn de ganse nacht wakker gebleven tijdens de rit naar het Noorden.
Woensdag 1 juni
De bedoeling was een shooting in de haven van Boulogne sur Mer. la Liane (een rivier) heeft zijn monding in de haven en ik wou een paar foto's nemen aan de waterloop. Helaas kon ik geen interessante plaatsen vinden, en drie wagens zien te parkeren was ook niet zo evident. We zijn dan maar verder gereden tot aan de zee. Enorm veel zon, zodat we de shooting in de tijd beperkt hebben. Om het effekt van de sterke zon zichtbaar te maken op de foto's heb ik bewust alle foto's één stop overbelicht.
We zijn in de Thalassa gaan eten, dicht bij de zeedijk. Een instelling die ik zeker niet kan aanraden (zie foto). De mosselen waren niet te vreten (ze waren niet open, waarschijnlijk waren de beestjes al dood voordat ze gekookt werden). Een tweede service bood geen soelaas, het percentage dode mosselen lag even hoog. De mensen die een vleesgerecht gekozen hadden kregen een taai stuk vlees. De frietjes waren slap en zompig van het vet en de rijst was de dag ervoor klaargemaakt. We hadden beter moeten opletten: er was niemand aanwezig in de zaak, wat toch onze aandacht had moeten trekken (zeker op een middag als iedereen zich naar een restaurant begeeft). Het restaurant heeft een heel slechte reputatie in de stad.
In de namiddag gaan we naar onze tweede bekende plaats, het kasteel op het strand (met bijhorende rivier) in Ambleteuse.
Nog een kleine shooting 's avonds aan zee, maar de franse modellen die kou hebben doen niet mee. Voor Mathieu die uit Bordeaux komt betekent dit een temperatuurverschil van 15°. Wij zijn derglijke temperaturen gewoon, maar voor iemand uit het zuiden is het toch even wennen.
|
|---|
Donderdag 2 juni
Een fotoshoot in een bunker nabij Audresselles (Bois d'Haringzelle). Dit bos werd eigenlijk door de Duitsers aangelegd tijdens de tweede wereldoorlog, om bescherming te bieden tegen de luchtbombardementen van de geällieerden. Veel heeft dit niet geholpen: van de drie reuze-bunkers die in het bos opgesteld stonden bleef er slechts één overeind (die wordt nu als museum gebruikt). Een zeer interessant museum over het leven tijdens de tweede wereldoorlog, trouwens.Na een paar uur shooten merken wij op, Erik en mezelf, dat het maar niet wilt vlotten. De franse modellen poseren nog altijd even stroef als op de eerste dag. In plaats van de nabijgelegen muzeum te bezoeken zoals oorspronkelijk gepland, gaan we de shootings intensiveren. Michiel (één van Erik's modellen) zal de poses tonen.
De show van Michiel
's Avonds zijn we opnieuw naar het kasteel aan het strand geweest. Ideaal licht voor een fotoshoot met ondergaande zon.
Ook op de planning was een bezoek aan de haven van le Crotoy (aan de monding van de Somme). Dit zal echter voor een andere keer zijn. Bij de vorige shootings waarbij de modellen 5 dagen verbleven was het mogelijk een dag uit te trekken voor sightseeing, om boetikskes te doen of om gewoon in de oude stad te slenteren. Als we maar 3 dagen tot onze beschikking hebben moeten we ons op het essentiële beperken, en dat is de opleiding van de modellen en de shootings.
Vooraf had ik een paar mooie plaatsen gevonden in Samer zelf (de grootste stand in de buurt, 10 minuten rijden van het huis), maar we hebben daar ook geen shootings kunnen houden wegens te weinig tijd.
De gewoonte om de modellen de laatste avond in de uitgaansbuurt af te zetten en die 's morgens vroeg weer op te halen hebben we ook niet doorgevoerd: er was eigenlijk geen grootstad in de buurt (minder dan een uur rijden).
Vrijdag 3 juni
Er is slechts één shoot voorzien op de derde dag, de franse modellen en hun fotograaf moeten namelijk in de namiddag vertrekken. Ook Erik die in België gevraagd wordt moet vertrekken. We doen een shoot rond en in een nabijgelegen rivier (La Course). Het water is ijskoud, maar de zon straalt volop. En na de shoot is er een warme douche om te bekomen. Mijn mobiel fotostudio komt hier goed van pas om de badkamer te belichten zonder witte reflekties te veroorzaken op de tegels.De tweede groep komt op het einde van de namiddag, aangevoerd door Björn.
|
|---|
Fransen zijn ook niet zo fashion victims, en de merken die ze dragen (op een G STAR na) zijn eigen aan Frankrijk. RG512 zal je enkel bij de kenner aantreffen.
De belgen denken dat ze al model zijn. Ze dragen dure kledij, een kunstig gescheurde broek, die echter niet vuil mag worden en zeker niet in het zeewater mag. Tja, een broek van 200€... Gescheurd dan nog wel...
Dure wandelschoenen die niet vuil mogen worden. Ze dienen om "te showen" op de rotsen, maar mogen zeker niet vuil worden. Als je ze ziet aankomen denk je “the perfect tourist”, volledig in het nieuw en absoluut niet op hun plaats. De franse kustvissers met hun gele laarzen zijn hier op hun plaats.
De vlamingen hadden direct opmerkingen over de eerste foto's van de franse modellen: “Die kunnen niet poseren... en welke on-hippe kleren dragen die wel...”. Da's ook de bedoeling van zo'n Academy: fotoshoots organiseren voor mensen zonder ervaring.
Tussen "modellen" en fotografen is er constant een vorm van onderhuidse oorlog. De modellen zijn gekomen om hun merkkleding te tonen en te laten fotograferen, de fotografen (ik in de eerste plaats) vinden die maar niets. Het is niet omdat er G STAR RAW staat gegraveerd op je veel te brede riem dat die plots wel mooi wordt. Jaarlijks ontstaan er nieuwe modetrends, en die zijn om ter lelijkst. Dergelijke foto's zijn ook direct gedateerd: je merkt direkt: “dat was de mode in 2011”.
Ik heb mij ooit laten verleiden een houthakkershemd van G STAR te kopen. Na een paar maanden begon alles los te komen aan het hemd made in China. Een toppunt voor een "houthakkershemd" dat stevig gemaakt zou moeten zijn. Voor die prijs had ik toch wat meer kwaliteit verwacht.
En dan die trend om een opvallende onderbroek met een goed zichtbare en in de markt liggende naam te showen onder een low rise jeans. Die opvallende onderbroek leidt gewoon de aandacht af, je ziet enkel nog de onderbroek. Het is even erg als die witte riemen (die spijtig genoeg nog niet volledig van het toneel verdwenen zijn). Na twee dagen zijn de modellen geleerd: bij mij moet de onderbroek volledig weg in de broek. Maar de striemen op hun buik van het elastiekje zijn helaas nog altijd te zien.
|
|---|
Zaterdag 4 juni
Dit is de enige volledige shooting dag met de nieuwe ploeg. We gaan naar de meest bekende plaats: la pointe de la crèche en dan het kasteel op het strand. Vreemd genoeg zit er voor het eerst zand in de mosselen van “Le dauphin”, waar we tot nu toe nooit klachten gehoord hebben van de modellen.Björn heeft 3 modellen meegebracht: Steven, Lukas en Mathias. Steven heeft deelgenomen aan FTM (een modellenverkiezing) maar is nog veel te gespannen tijdens de shoot. Daarbij kan hij niet geconcentreerd werken met Lukas in de buurt. Het is geen gemis aan motivatie, in tegendeel. Door zijn drang om goed te doen missen de foto's hun doel: veel te geposeerd, weinig naturel.
Lukas heeft reeds meerdere shoots met ons gedaan, ofwel individueel met één van de fotografen van onze vereniging, ofwel in groep met modellen en fotografen. Hij is heel sympathiek, maar hij komt niet overeen met wat men van een model verwacht. Daarbij is hij een constante stoorzender voor de modellen en de fotografen als hij in de buurt maar niet aan de beurt is.
Mathias is een nieuw model. In feite is hij de enige die zou kunnen doorbreken als model, alle modellen (zowel frans als belgisch) meegerekend. Hij heeft de juiste maten en een aanstekelijke lach.
Ik laat de modellen veel bewegen, sprongen maken, trapje op, trapje af. De bedoeling is de modellen los te weken uit hun strakke poses. Statische poses, daarvoor dient een fotostudio.
In tegenstelling met de collegiale groepsshootings zoals de voorbije dagen loopt Björn weg met z'n model. Dat is niet echt de bedoeling van deze shootings days, waar iedereen samenwerkt. De sfeer is anders, het is ieder voor zich. Dit had ik niet voor ogen toen ik deze aktiviteit organiseerde.
's Avonds een shoot op de balen strooi in een nabij gelegen veld, met de ondergaande zon als achtergrond. Björn vertrekt opnieuw met zijn model. Als Mathias eindelijk vrij komt, dan is er van een ondergaande zon geen sprake meer. Toen hield ik het al voor bekeken en ben vroeger naar huis vertrokken.
Zondag 5 juni
We gaan nergens naartoe. Ik doe een shooting met Mathias tussen de balen strooi (de shoot die ik niet bij ondergaande zon kon doen). Kort daarna zit Björn in mijn slaapkamer, de enige die een grote witte muur heeft die als achtergrond kan dienen. Ik had mijn studioflitsers meegenomen, je weet maar nooit. Het weer was ook niet fantastisch voor een shoot buiten.Björn en de modellen vertrekken in de namiddag, mij achterlatend met de afwas en het in orde brengen van het huis voor de volgende huurders. Ik zal meer dan twee uur nodig hebben om het huis op te ruimen en het afval in de bakken te gooien, iets wat tesamen hoogstens een half uur had geduurd.
Inderdaad, de sfeer was totaal verschillend met de tweede groep. Terwijl de eerste groep normaal meedeed met de onderhoudstaken zonder mij iets te vragen, gebeurde er eigenlijk niets in de weekend. Het is niet aan de gastheer om te vragen om op te ruimen, de gasten moeten dat zelf aanvoelen.
's Avons bekijken we de foto's van de dag
1 juni 2011
2 juni 2011
3 juni 2011
4 juni 2011
