Nederland
24 augustus 2011

Regelmatig organiseer ik samen met andere fotografen zogenaamde “shooting days”, samenkomsten tussen modellen en fotografen. De fotografen voorzien alles: verblijft ter plaatse, maaltijden, interessante shooting plaatsen in de omgeving, historische weetjes over de streek. Dit keer zijn het een groep modellen die een paar fotografen hebben uitgenodigd. Ik was de enige fotograaf die zich vrij kon maken.

Om het event te situeren: dat was in de tijd van de teck muziek.

Ik ben een anthropoloog die de levensomstandigheden van een groep modellen analyseert. Als waarnemer is het de bedoeling dat ik mijn onderzoeksobject zo weinig mogelijk beinvloedt. Als uitgenodigd fotograaf zal ik mij niet inmengen in hun doen en laten (voornamelijk 'laten'). Het onzekerheidsbeginsel van Heisenberg is niet enkel van toepassing op elementaire deeltjes, maar ook op doodgewone fotomodellen.

De modellen hadden voor een midweek een chalet in 's Gravenzande (Hoek van Holland) verhuurd. In Nederland is er reeds school, en op de camping zaten voornamelijk Duitsers. Ik sta op om 4 uur 's morgens om de files voor te zijn (helaas: accordeonfile van vòòr Breda tot voorbij Rotterdam). Ik kom ter plaatse aan om 9 uur, zoals afgesproken (gelukkig dat ik een uur speling ingecalculeerd had: mijn bedoeling was de streek te verkennen in het eerste uur).

Geen chaletnummer, enkel een campingnaam. Een Regelbau van identieke huisjes en geen Tallboy om de boel op stelten te zetten. Ik bel hen op op hun gsm nummers. Wordt niet opgenomen. Ik bel op een tweede nummer, nog eens,... Pas rond 10u wordt er opgenomen. Chalet 17 is het. Ter plaatse is alles nog dicht. Gelukkig is er draadloos internet! Met de laptop in de auto zoek in interessante shooting plaatsen op (want dat zullen de modellen niet gedaan hebben). Er is een museum van de Atlantikwall in Hoek van Holland, daar moeten we gaan voor de fotoshoot.

Uiteindelijk wordt er open gedaan. Omdat het regent wordt er een studio shoot gepland. Ik heb gelukkig mijn studiospullen altijd mee op verplaatsing. Ik weet niet of ze al gegeten hebben of nog van plan zijn iets te nuttigen. De tafel is opgeruimd, op een pak sigaretten, een tube en een pot haargel en een paar donkere sokken na. Smells like teen spirit (uit te spreken als 'téén', niet 'tiien'). Voorwaar, dit zijn stuk voor stuk prachtige exemplaren van wat men “de jeugd van tegenwoordig” noemt.

Studio shoot in de living, eerst individueeel, dan in groep. 7 modellen, en wat ik aan het eerste model gezegd heb mag ik herhalen aan het derde, vijfde en zevende. Een goudvis heeft een langere 'attention span' dan een modaal vlaams model.

Raonii (één van de twee die natuurlijk kan poseren) kookt. Hij kiepert spaghetti in een kom water, warmt die op en doet een blik meatballs in tomatensaus open. Mannen zijn normaal meer technisch aangelegd dan gleufdieren, maar er is niemand die weet hoe de vaatwasser gestart moet worden. Als anthropoloog is het niet mijn taak om op het juiste knopje te drukken.

C'est à la bonne franquette, une auberge espagnole aux Pays Bas: graai maar uit de kom en voor de drank zorg je ook zelf. We hebben kunnen kennis maken met "blokpaté" op het VT4-programma "Komen eten", ik mag hier “Komen eten”, blokspaghetti met meatballs. Ik vind een proper glas (gevallen achter de potten en pannen in de kast) en vul die met kraantjeswater. Mijn cholesterolpeil zal vandaag niet de lucht in gaan. Hoeveel punten zou ik ze geven?

Het regent niet meer, maar er moeten inkopen gedaan worden. De modellen beschikken niet over een automobiel en moeten noodgedwongen de weg naar de dichtsbijzijnde winkel te voet afleggen. 4 km, da's 30 minuten heen en 30 minuten terug. Ik pak een paar modellen mee naar de stad (Hoek van Holland). We doen de inkopen bij Albert Hein. In Nederland een topwinkel wat etenswaren betreft, maar als je het vergelijkt met wat we in België kennen zijn hun produkten vergelijkbaar met de soldenartikelen van de Aldi.

Idee! In plaats van de modellen terug te brengen, dump ik ze aan de haven en ga de rest halen. We doen de fotoshoot aan de haven en in de buurt van een bunker. Helaas is het Atlantikwall museum gesloten. Er zijn echter voldoende shooting plaatsen in de buurt. We gaan tot op het einde van de pier, en Shiva, gevolgd door Bjorn klimmen tot op de verste betonblokken. Echte mannetjesputters. Eén van de modellen laat z'n zonnebril tussen de rotsen vallen, en die blijft steken, ongrijpbaar, 10 meter lager. Een zonnebril hebben ze toch enkel nodig om de Johnny uit te hangen.

Ik wou nog een kleine shooting in de stad zelf (ik had mooie plekken gevonden via google maps). Om 5 uur moeten ze echter terug. Ze willen deze avond naar Den Haag en ze moeten zich klaarmaken. Hoe ze daar zullen geraken is mij een raadsel, er rijden immers geen bussen 's nachts. Op de camping is er in ieder geval niets te doen, je ziet er enkel oude wijven waarvan de man zelfmoord gepleegd heeft. De weinige mannen zijn duitsers die de Panzer omgeruild hebben voor een ander Bak Met Wielen en op zoek zijn naar de bunker waar ze tijdens de oorlog gestationneerd waren.

Eerst wordt er gegeten, dat wil zeggen iedereen haalt iets uit de frigo en steekt het in de microgolf. Een pizza in een microgolf zonder grill, verkoolde randen en bevroren midden, mmmm, lekker! Het voordeel is dat er niet gewassen moet worden, en een vork is eigenlijk ook niet nodig. Naast de wasbak staat er een open pak gehakt, en iedereen die passeert graait een stuk vlees. Met z'n handen, natuurlijk, want er is geen proper mes meer. Ik had de bui zien aankomen en had een eigen maaltijd meegenomen. Met fruitsap en een light menu ben ik de enige die een beetje gezond eet (de anderen drinken allemaal red bulls of het goedkopere plaatselijk alternatief)

Ik had nog een shoot gepland bij zonsondergang, maar dit kon niet doorgaan, hoewel er eindelijk, na twee dagen regen, plots zon was. Neen, ze "moeten zich klaarmaken". Je weet wel, ze gaan naar Den Haag. Voor mij geen probleem, eindelijk een beetje rust. Constant luidruchtige aggressieve homofobe puberrap met volume op maximum (luider kan echt niet), zelfs tijdens de studioshoot. Homofobe muziek, maar onze saggende boys dragen wel felgele of knalroze onderbroeken (75% van hun kont is zichtbaar). Bij bepaalde apenrassen wordt het achterwerk van de vrouwtjes felrood als ze vruchtbaar zijn. Hoe die knalroze onderbroeken in het plaatje passen is mij een raadsel.

Het is bijna normaal dat er gevochten wordt op fuifen. Volgens de liedjesteksten mag je op de bakkes slaan van iemand die een andere mening heeft. Dat mag, echt waar. Brossen, auto's in de fik steken, brandbommen naar de politie gooien, dat mag allemaal. Je moet zelfs geen toelating bij de gemeente halen. Vrouwen worden gedegradeerd tot sletjes, babes of kutwijven (maar ze zijn de enigen die blijkbaar de vaatwasser in gang kunnen steken).

Na twee dagen zijn onze vlaamse boys al berucht op de camping. Kreeg ik niet te horen toen ik een parkeerjeton vroeg of ik niet een beetje op de opvoeding van mijn kinderen kon letten. Na een dag met mijn zootje ongeregeld begon ik voorwaar Nederlanders sympathiek te vinden (en iedereen weet dat ik een afkeer voor nederlanders heb, vooral als ik ze aan de telefoon heb). Gelukkig dat onze boys het nachtbraken beperken tot de figuurlijke betekenis ervan.

Ik ben dan maar alléén naar het strand geweest. Een mooie, rustige en warme avond om de dag in alle sereniteit af te sluiten. Een deel van het strand wordt omgezet tot natuurreservaat (ter compensatie van het uitgraven van 'Maasvlakte-II', dat een deel van de haven van Rotterdam is geworden). Talrijke konijen, een paar vriendelijke fietsers (niet vergelijkbaar met de wielerterroristen zoals bij ons). De streek doet vooral aan glastuinbouw; wegens de zilte wind moeten de gewassen beschermd worden, en zo zijn de serres gaandeweg ontstaan: eerst een beschermmuur rond de kleine percelen, tot de huidige enorme serres die groenten leveren aan gans het hinterland.

Een klein uurtje later ben ik terug naar het “tuigkot”, op tijd om samen te vertrekken, zij naar Den Haag, ik naar Oostende, maar ze liggen nog altijd te bekomen van de fotoshoot (binnen, terwijl er buiten zon is). 't Is niet dat de muziek te stil zou zijn, ik hoor die tot aan de parking, 50 meter verder. Een beetje meer blikken en sigarettenpeuken op de grond, de afwas nog altijd niet gedaan... Ze zijn bezig zo efficiënt mogelijk te nietsnutten. Ik weet nu waar William Golding zijn naturalistische inspiratie gehaald heeft. Waarschijnlijk gaan ze zo verder blijven liggen tot vrijdag, tot ze decubitus krijgen. Een (h)echte groep, zie ze daar liggen, enkel aan elkaar verbonden door vanderwaalskrachten. Na twee dagen zijn ze zelfs niet tot aan het strand geraakt, ze hebben enkel de noodzakelijke inkopen gedaan. Ik heb dan maar m'n studiospullen ingepakt en ben op kousevoeten vertrokken.

Maar laten we toch met een positieve noot eindigen: ik heb (alweer) een nieuw woord geleerd. Multipoint autofocus, stigmometer, beeldverwelving, flange distance,... da's allemaal zo passé. Weet je wat een bling is?

Laatste foto in de veel te kleine "fotostudio".
Eén van de modellen is duidelijk nog niet wakker.

Allemaal hebben ze hun festivalbandjes aan.
Hoe meer, hoe beter: het is een statussymbool

Foto's bekijken terwijl Raonii en Skippy het eten klaarmaken.

Het museum van de Atlantikwall bleek gesloten te zijn...

Op een bunker. Let op Johnny, nu nog mèt zonnebril.

“Muzieksmaak jongere zegt iets over risico op criminaliteit”

Een mooie afsluiting van de dag. Zonder modellen.

Een blinkende oorbel -