Wij hebben een huisje gehuurd in Escalles, op een paar honderd meter van de zee (Cran d'Escalles). Dagelijks gingen we wel een paar foto's nemen op het strand. Om te voet naar boven te klimmen naar de Mont d'Hubert (de eigenlijke Cap Blanc-Nez) waren de boys te lui, dus hebben we met de wagen moeten gaan. Als ik in verlof ben kan ik de Mont d'Hubert probleemloos meerdere keren achter elkaar beklimmen.
De eerste dag was het slecht weer en hebben we de buurt verkend en inkopen gedaan. De laatste dag werd gebruikt om de boel op te ruimen. Wij hebben slechts een paar plaatsen bezocht, zodat we volgend jaar nog voldoende verschillende lokaties hebben: we moeten minstens nog foto's nemen aan de monding van de Canche (aan Le Touquet/Paris-Plage de stad is te vergelijken met Knokke-Le Zoute wat betreft dikke nekkengehalte) en aan de monding van de Slack.
's Morgens zijn we naar een veld in de buurt van Wissant gereden. De oogst was al klaar om binnengehaald te worden en de ronde balen vormden een ideale achtergrond voor de foto's.
Een tweede reeks foto's werd in het dorpje Audresselles genomen, in de straten zelf en dan op de rotsen aan de zee (een echte strand met zand zoals bij ons hebben ze daar niet). De zon stond al hoog, en de kwaliteit van deze reeks foto's is wat minder.
Er werden eveneens een paar foto's voorbij Ambleteuse genomen (aan de monding van de Slack). Helaas, teveel zon, zodat de foto's geen professionele kwaliteit uitstralen (op een volgende pagina leg ik je uit hoe je dergelijke overstuurde foto's kan corrigeren). We zaten ook aan de verkeerde kant van de Slack, en geen mogelijkheid om de rivier over te steken (de maand augustus was zeer regenachtig geweest en de rivierstroming was te sterk). Volgende jaar opnieuw, want dit is een heel mooie plaats!
Op de terugweg hebben we een paar foto's aan een kapel aan een rondpunt in Audinghen genomen.
's Avonds een paar foto's aan de voet van de Cran d'Escalles. Een mooie rode zon zorgde voor perfekte beelden.
Heelwat zon, zodat de foto's een "vakantiekwaliteit" hebben: overstuurd door het sterke licht, dat bijna niet te compenseren viel door een flitser te gebruiken om de schaduwen te beperken. Digitale fototoestellen hebben altijd last van teveel licht vanwege hun beperkt dynamisch bereik. In de bunkers was het invallend licht heel goed bruikbaar. Een van de mindere dagen, dus, maar wij hebben ons toch goed geamuseerd.
Het is waarschijnlijk die dag dat ik aangesproken werd door een toeristenfamilie, van het boertige soort dat in een BMW of Mercedes rijd; vader, moeder, zoon en dochter. Alle vier redelijk in het vet, glommend van het zweet. Reflekties door zonlicht op een vochtige huid kan je heel goed elimineren met een polarisatiefilter. Ze hadden me waarschijnlijk in het nederlands horen spreken en vroegen mij om een paar vakantiefoto's te nemen. Het was rond 14.00, dus het slechtste uur van de dag om foto's te nemen. De zon was keihard. Welk fototoestel hadden ze? Een soort Thrust toestel zonder LCD scherm voor de weergave, zonder enige instelmogelijkheid en zonder verwisselbare geheugenkaarten. En natuurlijk zonder polarisatiefilter. De fotograaf dat bij mij stond begon al te lachen. Ik legde de mensen uit dat we beter een foto in de schaduw zouden nemen, want een digitaal fototoestel heeft een te klein dynamisch bereik en kan geen goede foto's in volle zon nemen. Dit hielp niet, de foto moest genomen worden aan de voet van de Cran d'Escalles, met de familie op de voorgrond en de Mont d'Hubert op de achtergrond. Door het felle licht dat in hun ogen scheen konden ze hun ogen niet open houden. Ik legde uit dat ze hun ogen moesten sluiten en op "3" hun ogen moesten openen voor de foto. De tweede fotograaf sloeg de hele scène gade vanaf een rotsblok. Ik begon te tellen: 1 ... 2 ... 3.
Op het ogenblik had ik niet goed door wat er gebeurd was, maar de collega-fotograaf was blijkbaar van zijn rots gevallen. De modellen die afkwamen hebben mij later alles verteld, want als je zelf bezig bent met foto's nemen ben je zo geconcentreerd dat je niet merkt wat er rond jou gebeurt. Als de mormels hun ogen open deden voor de foto keek de ene naar rechts en de andere naar links, het was zo belachelijk dat de fotograaf zich niet meer kon inhouden van het lachen en van zijn rots gevallen was. Voorbijgangers begonnen wel erg langzaam te lopen als ze ons passeerden.
Nu dat de modellen aangekomen waren begon het pas echt. De modellen begonnen te roepen: "Good body!", "Six pack!", zo luid mogelijk, natuurlijk. De familie wist niet meer wat er gebeurde. Zo'n goede body hadden ze natuurlijk niet, en een six-pack, dat waren 6 flesjes bier. Mensen begonnen zich rond ons te verzamelen (doorgaans zijn er altijd kijkers bij de fotosessies, en zelfs een schuchter iemand die in het geniep een paar foto's probeert te nemen). De modellen voegden zich tussen de familie en begonnen aan een spiervertoning. De hele familie kleurde simultaan kreeftrood. Ik heb foto's genomen totdat het toestel de geest gaf (het geheugen was waarschijnlijk volgeschreven). Helaas heb ik geen beelden van de situatie, de fotograaf die bij mij was was nog niet bekomen van het lachen.
In de namiddag werd een sessie gepland, opnieuw aan de Cran d'Escalles. Gemakkelijk, het is maar een paar minuten wandelen. Het was een wet clothes sessie, waarbij de modellen met natte kleren poseren. Leuke taferelen, maar de sessies duren te lang naar mijn mening. Er zijn nog zoveel mooie plaatsen te bezoeken!
's Avonds opnieuw een sessie in Audresselles op aanvraag van één van de meewerkende fotografen. We hadden deze plaats reeds bezocht. De foto's worden nu overgedaan met witte kleren. Ik heb een hekel aan witte kleren, het relief van het lichaam gaat verloren en fototoestellen hebben moeite om wit correct weer te geven: als het een beetje tegenzit is het wit overstuurd. Camera-instellingen moeten normaal gebeuren met het toestel gericht op het gezicht: het fototoestel ziet de kleren aan als "onbelangrijk decorstuk".
Als je met een groep modellen werkt is het moeilijk om goede foto's te nemen want je moet rekening houden met teveel faktoren: alle modellen moeten hun ogen open hebben en geen smoelen trekken, niet in elkaars schaduw staan, enz. Er moet ook rekening gehouden worden met het veranderlijk licht; bij een dergelijk grote groep is het bijna niet mogelijk een fill-in flash te gebruiken. Daarom werden er die dag ook individuele sessies ingelast.
Als de kwaliteit van de foto's niet optimaal is omdat er teveel zonlicht is, kan je altijd de truc van de groene filter toepassen, maar het blijft echt een noodoplossing.
"Boysband"-stijl in een bunker aan de Mont d'Hubert
7 september 2006
Oosten van Boulogne (steile weg naar de zee): Benny en Maarten
Oosten van Boulogne, aan de zee: Benny
Voetbalveld in Escalles
-