Duitsland juni 2007

FOTOGRAFIE
» SAMENWERKINGEN
» » INTERNATIONAL SHOOTING DAYS
» » » Tot 2009
» » » » Munchen, juni 2007

Bij het systeem van samenwerkende fotografen wordt iedereen om beurt uitgenodigd in de streek van één van de fotografen. Deze keer was het Munchen aan de beurt. We werden door de duitse fotograaf van onze groep uitgenodigd.

Principe van de Internationale Shooting Days

München is gelegen op ongeveer 900km van Oostende, aan de rand van de Alpen. Het ligt niet ver van Oostenrijk en Tschechië. In de praktijk betekent dit 's middags vertrekken en 's nachts toekomen. Aangezien één van de modellen ook kon rijden was het niet echt een probleem. Het aan een hoge snelheid rijden op de duitse autosnelwegen valt trouwens reuze mee. In België val je gewoon in slaap op de autosnelweg. Duitsers hebben een andere mentaliteit op de autosnelweg: zet je je knippers aan om een wagen voorbij te steken, dan laten de auto's op de rechter rijvak je door. In België geven ze extra gas om je de pas af te snijden, en in Frankrijk veranderen de bestuurders continu van rijstrook (uiteraard zonder de knippers te gebruiken) en snijden ze je de pas af als ze een afrit nemen. Terwijl in België de vangrails regelmatig sporen van een auto-ongeval vertonen, zijn de duitse vangrails over lange afstanden ongeschonden. Maar als er een ongeval gebeurt, dan liggen de brokstukken over 1.5km uitgesmeerd en zit de snelweg voor een halve dag afgesloten.


Traject afgelegd in vier dagen, met een wagen met 300.000 km op de teller!

Zoals gewoonlijk worden er modellen uit verschillende landen uitgenodigd. Deze keer was er opnieuw een model uit België mee. Toen we in München aankwamen was het een gezellige boel op het appartement van de fotograaf die ons uitgenodigd had. Soms klikt het direkt tussen modellen van verschillende nationaliteiten (zoals in 2006), nu wou het maar niet lukken. Het model uit België was blijkbaar een beetje verlegen en installeerde zich in het park van het flatgebouw (op de verst verwijderde bank). Had hij een eigen wagen gehad, dan zou hij waarschijnlijk naar huis gereden zijn. Tijdens de shootings kwam hij niet echt los. Het is pas op de laatste dag dat alles in orde kwam. Helaas begon het die dag te regenen, zodat er geen foto's meer genomen konden worden.

Boorput van een waterwinningsstation


In een waterleiding. De modellen worden door een reflektor belicht

De eerste dag zijn we eerst naar de Imsel gereden, op een 50-tal kilometer van München. Dit is een bergrivier dat ook door de stad zelf stroomt. Het water is niet troebel zoals bij onze rivieren. Maar eerst werd er een fotoshooting gehouden bij een waterwinningsstation. Een werkplaats is altijd een goede lokatie voor het maken van interessante foto's.

Bij de eerste foto hierboven werd er gebruik gemaakt van een reflektor (gouden zijde) voor het verlichten van de modellen die in een metalen buis poseerden (dit verklaart eveneens hun mooie, opvallende huidskleur). Bij de tweede foto dat zonder reflektor genomen werd is de huidskleur grauwer. Bij de foto's rechts werd de reflektor afwisselend gebruikt. Het felle zonlicht is zeer storend voor de modellen die zoiets niet gewoon zijn, al staat de reflektor op een 5-tal meters.

Nadien zijn we gaan eten in een typische Beierse eetgelegenheid, een Biergarten. Het is een soort zelfbedieningsrestaurant waar de cola zonder ijs geserveerd wordt (maar wel in royale porties van een halve liter). Voor het eten moet je het niet doen, de spijzen beperken zich tot een halve kip, te sterk doorbakken, droog en taai (alle duitse vleeswaren zijn taai). Het alternatief zijn vette ribbetjes. Groenten beperken zich tot de traditionele vinaigrette. Duitsers hebben geen eetcultuur.

Waterpret aan de Imsel

Uiteindelijk zijn waij tot aan de Imsel geraakt. Een klein kronkelend weggetje leidt naar een brug over het water. Een aantal wagens staan er geparkeerd en hebben allemaal een boetedocument onder de ruitenwisser. Het belgisch gepatenteerd systeem waarbij je de boete van een andere wagen neemt en die onder je eigen ruitenwisser plaatst kennen ze niet in Duitsland. De duitse modellen konden goed lachen om zoveel vindingrijkheid. Wij zijn dus niet beboet geweest.

Ik hou niet van starre starre portfolio-posities: voor mij moet een model zich uitleven, en waar kan hij dat beter dan in het water? Het levert ook een hele reeks foto's met verschillende poses. Als ik moet uitleggen hoe een model moet poseren bij iedere foto, dan heb ik barstende hoofdpijn na een paar foto's. In het water gebeurt alles gemakkelijker. De opvallende foto's met natte kleren vallen meestal goed in de smaak bij modellenbureau's heb ik gemerkt... In Duitsland is het bijna een gewoonte dat een model minstens een "wetlook" in zijn portfolio heeft, in België is dit nog onbekend.

Tijdens de fotosessies worden de modellen ook ingezet voor kleine taken: het vasthouden van de reflektor, het filmen van de fotosessies (er wordt ook een backstage video van het gebeuren gemaakt). Dit komt de cohesie van de volledige groep trouwens ten goede, anders wordt het snel vervelend voor de modellen die niet moeten poseren.

Na de fotosessie zijn wij italiaans gaan eten. In Duitsland wilt dit zeggen: taai vlees, geen saus en een vinaigrette. Het eten was zo verschrikkelijk dat we na twee restaurant-sessies besloten hebben zelf voor het eten te zorgen. De fotograaf uit Duitsland kan wel goed koken.

Verlaten staalfabriek

Op de tweede dag hebben we een verlaten fabrieksgebouw gebruikt als lokatie. Het was een oude hoogoven van de duitse spoorwegen. De fabriek werd in de jaren '80 opgericht (te zien aan de gebruikte technologie: de PLC's zijn duidelijk van begin jaren '80). Enkele tientallen jaren later werd de fabriek weer gesloten. In de burelen hebben we kalenders, brieven en andere documenten gevonden. De laatste brief dat ik in een bureaulade gevonden heb dateert van maart 2002.

Normaal is een oude werf een ideale lokatie voor een shooting, maar deze fabriek was voor mij veel te overweldigend. De fabriek is op 200 km van München geleden, en m'n navigatiesysteem kon de juiste plaats niet vinden zodat we nog een tijdje rondgereden zijn. Door de stress was ik die dag ziek en heb ik niet van de lokatie kunnen profiteren. Het hele terrein was ook echt vuil (de fabriek werd stuk voor stuk met de gasbrander in handelbare brokken gesneden). Koperdraden waren toen al niet meer te vinden: met de metaalschaar doorgesneden aan de schakelkasten. Watervolle apparaten zoals motoren en PLC sturingen waren al verwijderd.

Sulzbach-Rosenberg

Meer foto's van de fabriek (Maxhutte) en andere lokaties in de omgeving van München kan u hier aantreffen (klik op de foto). De verlaten fabriek is gelegen in Sulzbach-Rosenberg, en is een ideale plaats voor urbex-fotografie (urban exploration).

In België hadden we (tot 2010) de Forges de Clabecq. Deze heel interessante lokatie (zoveel hoogovens zijn er niet meer) wordt echter volledig vernietigd, terwijl in Duisburg dezelfde installaties gerestaureerd worden tot een toeristische site.

Op het terrein waren er brandblussers aanwezig (ter bescherming van de lassers die hele fabriek aan het doorsnijden waren). Een model kon het niet laten de blussers eens te testen. Ter informatie: het zijn enkelvoudige koolzuurblussers. Als je de kraan lang genoeg open laat zodat de gassen voldoende afkoelen bekom je koolzuursneeuw: CO2 in vaste vorm, dat bij een temperatuur van -78°C sublimeert.


Je moet niet bang zijn dat de fabriek binnen een paar maanden volledig afgebroken zal zijn: er zijn maar een paar ploegen aan het werk, en het doorsnijden van alle staalplaten zal jaren en jaren vragen! Regelmatig wordt je afgeschrikt door het luid sissen van de overdrukventiel van de zuurstoftanks die door de lassers gebruikt wordt (acetyleen).

Leuk in Duitsland zijn de escalators, waar ze ook rijvakken gebruiken zoals op de autosnelweg: de mensen die stilstaan rechts, en de mensen die willen doorstappen links. In België gaan de mensen gewoon staan en blokkeren ze de doorgang. Zouden ze ook blijven staan als de motor het laat afweten?

Westpark en engelse tuin

De Westpark kon mij niet boeien: in Brussel hebben wij betere lokaties, zoals de Botanique, de Cinquantenaire en Centenaire. De engelse tuin met zijn japans deel leek mij heelwat meer perspectieven te bieden. Helaas begon het te regenen, zodat er geen foto's genomen konden worden. De foto hierboven is de klassieke portfolio-pose, maar ik heb liever een meer natuurlijke foto, zoals de volgende. De griekse tekst op de achtergrond geeft een extra cachet aan de foto.

Paginas die volgens Google je zouden kunnen interesseren

De modellen zijn: Anel, Benny, Denis en Ilie.

Benny
Benny kon maar één dag blijven. De gemaakte foto's met hem zijn ook nauwelijks bruikbaar. Wat leuk was aan de zee tijdens de shootings van 2006 (zijn "fun" element) komt hier in de oude fabriek verkeerd over.
Anel
Hij is de beste model van de shooting. Hij poseert nauwelijks en komt heel natuurlijk over. Hij zal zeker opnieuw van de partij zijn in september 2007.
Denis
Dit model hebben we al meegemaakt in Oostende in 2004; waar hij voor heel goede foto's zorgde (hoewel hij slechts voor een dag bleef); daarom wordt hij ook uitgenodigd voor de sessie in Frankrijk in september 2007.
Ilie
Hij heeft nog nooit met ons samengewerk en de samenverking verliep in het begin nogal stroef. Dit heeft niets te maken met een gebrek aan inzet. Alle andere modellen hebben reeds talrijke fotosessies in onze groep meegemaakt, waardoor de sessies gesmeerd verlopen.


Wachtend op de metro
Boorput waterpompstation

Waterpret aan de Imsel

Verlaten hoogovens

Westpark en Engelse tuin

-